πηγη http://exprotestant.blogspot.com
Στην ζωή μου είχα ασχοληθεί με αρκετές ομολογίες. Οι θεμελιώδεις αρχές των θεολογιών τους διέφεραν πολύ.
Όπως σημείωσα όμως στο δεύτερο κεφάλαιο, το κοινό στοιχείο των
ομολογιών αυτών ήταν η επιμονή τους ότι η διδασκαλία τους βασίζεται στο sola scriptura, δηλαδή ‘’αποκλειστικά και μόνο στις Γραφές’’.
Οι πιστοί στην Αγία Γραφή προτεστάντες πιστεύουν πολύ σωστά ότι η
Βίβλος είναι ο θησαυρός της χριστιανικής πίστης. Οι Γραφές είναι
θεόπνευστες. Είναι ο λόγος του Θεού.
Το παράδοξο είναι ότι το δόγμα του sola scriptura είναι αυτό στο οποίο ο Προτεσταντισμός θεμελιώθηκε πριν πεντακόσια χρόνια, αλλά και αυτό που διαιρεί τον Προτεσταντισμό σε χιλιάδες κομμάτια. Πως μπορεί να συμβαίνει αυτό; Ενώ στους κόλπους της ιστορικής Εκκλησίας πιστεύω αναμφίβολα ότι η Αγία Γραφή είναι θεόπνευστη, έχω καταλήξει μετά από πολύ κόπο στο συμπέρασμα ότι το sola scriptura είναι ένα εντελώς υποκειμενικό δόγμα. Οι Γραφές από μόνες τους δεν μπορούν να μας δείξουν ποια είναι η αντικειμενική αλήθεια για τον Θεό. Το περίεργο είναι ότι αυτό το αναγνωρίζει ουσιαστικά ο κάθε Προτεστάντης που πιστεύει στην Βίβλο, όταν ζητάει να μάθει πως ένας άλλος Προτεστάντης προσεγγίζει την Αγία Γραφή. Επιτρέψτε μου να το εξηγήσω αυτό. Καθώς ασχολιόμουν με αυτό το ζήτημα, θυμήθηκα μια συνάντηση, στην οποία είχα βρεθεί ένα κυριακάτικο απόγευμα. Δύο φίλοι διαφωνούσαν καλοπροαίρετα πάνω στο δόγμα της σωτηρίας. Όπως έβλεπα, ο ένας πίστευε στην αιώνια σωτηρία, ενώ ο άλλος όχι. Εγώ τους άκουγα- πίστευαν και οι δύο στο sola scriptura- να αναπτύσσουν επιδέξια και μεθοδικά την επιχειρηματολογία τους. Ήταν καλά ενημερωμένοι και έδιναν, για να στηρίξουν την άποψή τους, μαρτυρίες διάσημων δασκάλων, κηρύκων και θεολόγων. Στο τέλος της συζήτησης με κοίταξαν και οι δύο- ήμουν ο πάστοράς τους τότε- και ρώτησαν: ‘’Λοιπόν, ποιος κερδίζει;’’. Για να μην ξαναρχίσει η όλη διαφωνία από την αρχή, πήρα μια βαθιά ανάσα και είπα: ‘’Γιατί δεν μου δείχνει ένας από εσάς, φίλοι μου, τον αγιογραφικό στίχο που να λέει ξεκάθαρα ποιος από τους δύο σας έχει δίκιο;’’. Ξέρετε τι συνέβη; Όλοι στο δωμάτιο γέλασαν! Και ο ένας από τους δύο διαφωνούντες κάγχασε και είπε: ‘’Πολύ σωστά! Αυτό είναι πολύ εύκολο!’’. Τότε σκέφτηκα ότι αυτό θα έπρεπε πράγματι να είναι εύκολο. Γιατί όμως δεν είναι; Σήμερα συνειδητοποιώ τον λόγο. Οι Γραφές, ενώ μπορούν να δεχθούν πολλές διαφορετικές ερμηνείες, δεν μας δίνουν ένα σαφές, αδιαμφισβήτητο και αδιαπραγμάτευτο εργαλείο προκειμένου να αποφασίσουμε ποια από αυτές τις ερμηνείες είναι η σωστή. Εάν έδιναν κάτι τέτοιο, όλοι οι νοήμονες, πιστοί στην Αγία Γραφή Προτεστάντες θα είχαν πλήρη ενότητα ως προς την δογματική τους τοποθέτηση. Σε αυτήν την περίπτωση η δογματική ομοιομορφία θα ήταν εύκολη υπόθεση! Αυτές καθαυτές όμως οι Γραφές δεν μπορούν να μας αποκαλύψουν την αντικειμενική αλήθεια για τον Θεό! Γιατί; Διότι ποτέ δεν προσδιορίζονταν να υπάρχουν από μόνες τους!
Το παράδοξο είναι ότι το δόγμα του sola scriptura είναι αυτό στο οποίο ο Προτεσταντισμός θεμελιώθηκε πριν πεντακόσια χρόνια, αλλά και αυτό που διαιρεί τον Προτεσταντισμό σε χιλιάδες κομμάτια. Πως μπορεί να συμβαίνει αυτό; Ενώ στους κόλπους της ιστορικής Εκκλησίας πιστεύω αναμφίβολα ότι η Αγία Γραφή είναι θεόπνευστη, έχω καταλήξει μετά από πολύ κόπο στο συμπέρασμα ότι το sola scriptura είναι ένα εντελώς υποκειμενικό δόγμα. Οι Γραφές από μόνες τους δεν μπορούν να μας δείξουν ποια είναι η αντικειμενική αλήθεια για τον Θεό. Το περίεργο είναι ότι αυτό το αναγνωρίζει ουσιαστικά ο κάθε Προτεστάντης που πιστεύει στην Βίβλο, όταν ζητάει να μάθει πως ένας άλλος Προτεστάντης προσεγγίζει την Αγία Γραφή. Επιτρέψτε μου να το εξηγήσω αυτό. Καθώς ασχολιόμουν με αυτό το ζήτημα, θυμήθηκα μια συνάντηση, στην οποία είχα βρεθεί ένα κυριακάτικο απόγευμα. Δύο φίλοι διαφωνούσαν καλοπροαίρετα πάνω στο δόγμα της σωτηρίας. Όπως έβλεπα, ο ένας πίστευε στην αιώνια σωτηρία, ενώ ο άλλος όχι. Εγώ τους άκουγα- πίστευαν και οι δύο στο sola scriptura- να αναπτύσσουν επιδέξια και μεθοδικά την επιχειρηματολογία τους. Ήταν καλά ενημερωμένοι και έδιναν, για να στηρίξουν την άποψή τους, μαρτυρίες διάσημων δασκάλων, κηρύκων και θεολόγων. Στο τέλος της συζήτησης με κοίταξαν και οι δύο- ήμουν ο πάστοράς τους τότε- και ρώτησαν: ‘’Λοιπόν, ποιος κερδίζει;’’. Για να μην ξαναρχίσει η όλη διαφωνία από την αρχή, πήρα μια βαθιά ανάσα και είπα: ‘’Γιατί δεν μου δείχνει ένας από εσάς, φίλοι μου, τον αγιογραφικό στίχο που να λέει ξεκάθαρα ποιος από τους δύο σας έχει δίκιο;’’. Ξέρετε τι συνέβη; Όλοι στο δωμάτιο γέλασαν! Και ο ένας από τους δύο διαφωνούντες κάγχασε και είπε: ‘’Πολύ σωστά! Αυτό είναι πολύ εύκολο!’’. Τότε σκέφτηκα ότι αυτό θα έπρεπε πράγματι να είναι εύκολο. Γιατί όμως δεν είναι; Σήμερα συνειδητοποιώ τον λόγο. Οι Γραφές, ενώ μπορούν να δεχθούν πολλές διαφορετικές ερμηνείες, δεν μας δίνουν ένα σαφές, αδιαμφισβήτητο και αδιαπραγμάτευτο εργαλείο προκειμένου να αποφασίσουμε ποια από αυτές τις ερμηνείες είναι η σωστή. Εάν έδιναν κάτι τέτοιο, όλοι οι νοήμονες, πιστοί στην Αγία Γραφή Προτεστάντες θα είχαν πλήρη ενότητα ως προς την δογματική τους τοποθέτηση. Σε αυτήν την περίπτωση η δογματική ομοιομορφία θα ήταν εύκολη υπόθεση! Αυτές καθαυτές όμως οι Γραφές δεν μπορούν να μας αποκαλύψουν την αντικειμενική αλήθεια για τον Θεό! Γιατί; Διότι ποτέ δεν προσδιορίζονταν να υπάρχουν από μόνες τους!
