ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Έδωσα αυτό το όνομα σε αυτό το βιβλίο διότι απευθύνεται σε αυτούς που από άγνοια του Ευαγγελίου επλανήθησαν και βρίσκονται μακριά από την αλήθεια του Χριστού. Μέσα σε αυτό το βιβλίο, αναγράφονται όλες οι πλάνες και οι διαστρεβλώσεις που διδάσκουν οι ψευδοδιδάσκαλοι ή ψευδαπόστολοι*, όπως τους έχει ονομάσει ο Απόστολος Παύλος, καθώς και οι απαντήσεις σε αντιπαράθεση, από την Αγία Γραφή.
Διαβάζοντας λοιπόν αυτό το βιβλίο που είναι πιστό αντίγραφο της Αγίας Γραφής, βρίσκει, αυτός που το επιθυμεί, το δρόμο της επιστροφής, στην αλήθεια του Χριστού, Αμήν.
*(Β΄Κορινθίους ια 13, " Διότι οι τοιούτοι είναι ψευδαπόστολοι εργάτες δόλιοι μετασχηματιζόμενοι εις Αποστόλους του Χριστού, και ουδέν θαυμαστόν. Διότι αυτός ο Σατανάς μετασχηματίζεται εις Άγγελον φωτός, δεν είναι λοιπόν μέγα, αν και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζονται εις διακόνους δικαιοσύνης των οποίων το τέλος θέλει είσθαι κατά τα έργα αυτών".



ΤΙ ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ
ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ, ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΙ, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΑΝΑΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ, ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΙ, ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ
ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΟΜΑΔΕΣ
1. Ιερά Παράδοση
2. Την Παναγία ως Μητέρα του Θεού
3. Τους ιερούς Ναούς
4. Τους Ιερείς
5. Τη θεία Κοινωνία ως Σώμα και Αίμα του Κυρίου
6. Τη νηστεία
7. Την Εξομολόγηση
8. Τον Τίμιο Σταυρό
9. Τις ιερές εικόνες
10.Τα καντήλια
11.Το λιβάνι
12.Τις εορτές
13.Το νηπιοβαπτισμό
14.Τις Πρεσβείες των Αγίων
15.Τα ιερά μυστήρια
16.Τα μνημόσυνα
17.Τα κεριά


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο
ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Διαβάζοντας ένα βιβλίο της αυτοαποκαλούμενης Αποστολικής χριστιανικής Εκκλησίας με τίτλο "Οι Παραδόσεις, Αποστολικές ή Ανθρώπινες;", έκδοση Αποστολικής Χριστιανικής Εκκλησίας, διαπίστωσα εσκεμμένα λάθη και παραλείψεις που κακοποιούν και διαστρεβλώνουν τον γραπτό λόγο του Θεού. Θα ήμουν ανάξιος να λέγομαι Ορθόδοξος Χριστιανός αν δεν επεσήμαινα αυτή την κακοποίηση και τα ψεύδη που μερικοί προσπαθούν να διασπείρουν.
Στη 10η σελίδα του βιβλίου αυτού ρωτά
Υπάρχουν προφορικές παραδόσεις των Αποστόλων που δεν είναι γραμμένες αλλά έφτασαν σε μας από στόμα σε στόμα; και απαντά ο ίδιος
Όχι τέτοιες παραδόσεις δεν υπάρχουν.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: και όμως υπάρχουν.
Θα αναφερθώ σε αυτά που γράφει η Αγία Γραφή.
Β΄ Θεσσαλονικείς β 15
Λοιπόν αδελφοί μένετε σταθεροί και κρατάτε τας παραδόσεις τας οποίας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι επιστολής ημών. ΣΗΜΕΙΩΣΗ: εδώ κύριοι αιρετικοί, ο Παύλος, μας συμβουλεύει να είμαστε σταθεροί και να κρατάμε τις παραδόσεις γραπτές και προφορικές.
Β΄ Θεσσαλονικείς γ 6
Σας παραγγέλομεν δε αδελφοί εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού να απομακρύνεστε από παντός αδελφού ατάκτως περιπατούντος και ουχί κατά την παράδοσιν την οποίαν παρελάβετε παρ΄ ημών.
Α΄ Κορινθίους ια 2 +34
Σας επαινώ δε αδελφοί ότι εις πάντα με ενθυμείσθε και κρατείτε τας παραδόσεις καθώς παρέδωκα εις εσάς 34 τα δε λοιπά όταν έλθω θέλω διατάξει.
Β΄ Τιμόθεον β 1-2
Συ λοιπόν τέκνον μου ενδυναμού δια της χάριτος της εν Χριστώ Ιησού και όσα ήκουσες παρ΄ εμού δια πολλών μαρτύρων ταύτα παράδος εις πιστούς ανθρώπους οίτινες θέλουσιν είσθαι ικανοί και άλλους να διδάξωσι.
Φιλιππησίους δ 9
Εκείνα τα οποία και εμάθετε και παραλάβετε και ηκούσατε και είδετε εν εμοί ταύτα πράτετε και ο Θεός της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ΄ υμών.
Πράξεις α 3
Εις τους οποίους και εφανέρωσεν εαυτόν ζώντα μετά το πάθος αυτού δια πολλών τεκμηρίων εμφανιζόμενος εις αυτούς τεσσαράκοντα ημέρας και λέγων τα περί της Βασιλείας του Θεού.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Εσείς κύριοι που απορρίπτετε την Ιερά Παράδοση μπορείτε να μας πείτε τι έλεγε ο Χριστός στους μαθητές 40 ημέρες;
Πράξεις κ 31
Δια τούτο αγρυπνείτε ενθυμούμενοι ότι τρία έτη νύκτα και ημέρα δεν έπαυσα νουθετών μετά δακρύων ένα έκαστον.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Γράφει πουθενά τι τους έλεγε τρία έτη;
Πράξεις ις 4-5
Ως δε διήρχοντο τας πόλεις παρέδιδον εις αυτούς διαταγάς να φυλάττωσι τα δόγματα τα εγκεκριμένα υπό των Αποστόλων και των πρεσβυτέρων.
Πράξεις κη 26
Έμεινε δε ο Παύλος δύο ολόκληρα έτη εν ιδιαιτέρα μισθωτή οικία και εδέχετο πάντας τους ερχομένους προς αυτόν.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Γράφει πουθενά τι τους έλεγε δύο έτη;
Α΄ Κορινθίους ια 33
Ώστε αδελφοί όταν συνέρχησθε δια να φάγητε περιμένετε αλλήλους. Εάν δε τις πεινά ας τρώγει εν τη οικία αυτού δια να μη συνέρχησθε προς κατάκρισιν. Τα δε λοιπά όταν έλθω θέλω διατάξει.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Πού αναφέρει η Αγία Γραφή για τα λοιπά που τους διέταξε αργότερα;
Πράξεις ια 25v
Τότε εξήλθεν εις Ταρσόν ο Βαρνάβας δια να αναζητήσει τον Σαύλον και ευρών αυτόν έφερεν αυτόν εις Αντιόχειαν και συνελθόντες εις την Εκκλησίαν έν ολόκληρον έτος εδίδαξαν πλήθος ικανόν και πρώτον εν Αντιοχεία ονομάσθησαν οι μαθηταί Χριστιανοί.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Γράφει πουθενά τι τους έλεγαν ένα έτος;
Α΄ Κορινθίους ια 23
Διότι εγώ παρέλαβα από του Κυρίου εκείνο το οποίον και παρέδωκα εις εσάς.
Α΄ Θεσσαλονικείς β 13
Δια τούτο και ημείς ευχαριστούμεν τον Θεόν αδιαλείπτως ότι παραλαβόντες τον λόγον του Θεού τον οποίον ηκούσατε παρ΄ ημών εδέχθητε αυτόν ουχί ως λόγον ανθρώπων αλλά καθώς είναι αληθώς λόγον Θεού όστις και ενεργείται μεταξύ υμών των πιστευσόντων.
Γ΄ Ιωάννου 13
Πολλά είχον να γράψω αλλά δεν θέλω να σοι γράψω δια μελάνης και καλάμου αλλά ελπίζω ταχέως να σε ίδω και θέλομεν λαλήσει στόμα προς στόμα
ΕΡΩΤΗΣΗ
Μήπως ξέρετε τι ελάλησαν στόμα προς στόμα; Αναφέρεται πουθενά;
Αλλά και στην Παλαιά Διαθήκη γράφει:
Ψαλμ'ος οη 3-4
Όσα ηκούσαμεν και εγνωρίσαμεν και οι πατέρες ημών διηγήθησαν εις εμάς δεν θέλομεν κρύψει αυτά από των τέκνων ημών εις την επερχόμενην γενεάν.
Ιώβ η 8
Ερώτησον παρακαλώ περί των προτέρων γενεών και ερεύνησον ακριβώς περί των πατέρων αυτών διότι ημείς είμεθα χθεσινοί και δεν ηξεύρομεν ουδέν επειδή αι ημέραι ημών επί της γης είναι σκιά δεν θέλουσι σε διδάξει αυτοί και σοι είπει και προφέρει λόγους εκ της καρδίας αυτών.
Ιωήλ α 3
Διηγήθητε προς τα τέκνα σας περί τούτου και τα τέκνα σας προς τα τέκνα αυτών και τα τέκνα αυτών προς άλλην γενεάν.
Ψαλμός μδ 1
Θεέ με τα ώτα ημών ηκούσαμεν, οι Πατέρες ημών διηγήθησαν προς ημάς το έργον το οποίον έπραξας εν ταις ημέραις αυτών εν ημέραις αρχαίαις.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Αυτά κύριοι δεν είναι παράδοσις;
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Από όσα διαβάσαμε παραπάνω, γίνεται φανερό ότι η Αγία Γραφή ομιλεί για την Ιερά Παράδοση. Άλλωστε αν δεν υπήρχε η Ιερά Παράδοση δεν θα είχαμε και Αγία Γραφή. Διότι υπήρχαν πολλά άγια βιβλία και η Εκκλησία έκαμε τον κανόνα και όρισε ποια από τα πολλά βιβλία είναι θεόπνευστα και απαραίτητα να διαβάζουμε για να σωθούμε. Έτσι μας είπε ότι τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης είναι 49 και της Καινής 27. Σε ποιο κεφάλαιο της Αγίας Γραφής αναφέρεται αυτό, αν όχι στην Ιερά Παράδοση; Ένα παράδειγμα για να γίνει πιο κατανοητό είναι το εξής. Ένας αρχιτέκτονας κάνει σχέδια για ένα μεγάλο έργο. Δεν αναφέρει όμως τις λεπτομέρειες μέσα στο σχέδιο αλλά τις λέγει προφορικά στους ειδικούς. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την Ιερά Παράδοση.
Οι Απόστολοι έγραψαν αυτά που έπρεπε και τα άλλα τα έλεγαν στόμα προς στόμα και κατά την πράξη. Πώς να τελούν τα μυστήρια, πώς να τελούν την Θεία Λειτουργία κλπ.
Το ότι δεν είναι γραμμένα όσα είπε και έκανε ο Ιησούς Χριστός, μας το διαβεβαιώνει και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.
Ιωάννην κα 25
Είναι δε και άλλα πολλά όσα έκαμεν ο Ιησούς τα οποία εάν γραφθώσι καθέν ουδ΄ αυτός ο κόσμος νομίζω θέλει χωρέσει τα γραφόμενα βιβλία.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2ο
ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ
Στην 13η σελίδα του βιβλίου αυτού αναφέρουν για τις εικόνες και γράφουν.
Τι είναι οι εικόνες;
Εικόνες είναι η απεικόνιση του προσώπου ορισμένων ατόμων που ήταν πιστοί ή μάρτυρες ή ευεργέτες της Εκκλησίας με σκοπό να τις σέβονται οι άνθρωποι, να τις προσκυνούν και να τις λατρεύουν.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ψεύδεσθε Κύριοι διότι ξέρετε ότι κανένας ορθόδοξος Χριστιανός δεν πιστεύει ότι είναι Θεός ένα κομμάτι ξύλο ή χαρτί. Η λέξη εικόνα δείχνει ένα πρόσωπο όπως και η φωτογραφία. Και όπως έχουμε τις φωτογραφίες αγαπημένων μας προσώπων για να τα θυμόμαστε, έτσι έχουμε και τις εικόνες για να θυμόμαστε αυτά τα άγια πρόσωπα και να προσπαθούμε να τα μιμούμαστε.
Ο Θεός είπε
Έξοδος κ 4-5
Μη κάμεις είδωλο μηδέ ομοίωμα τινός όσα είναι εν τω ουρανώ άνω ή όσα εν τη γη κάτω ή όσα εν τοις ύδασι υποκάτω της γης, μη προσκυνήσεις αυτά μηδέ λατρεύσεις αυτά διότι εγώ Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος.
Τι είναι είδωλο;
Είδωλο είναι οτιδήποτε ομοίωμα που κατασκευάζει ο άνθρωπος με σκοπό να το λατρέψει ως Θεό.
Π.χ. Έξοδος λβ 1-4
Και ιδών ο λαός ότι εβράδυνεν ο Μωυσής να κατεβεί εκ του όρους συνήχθει ο λαός επί τον Ααρών και έλεγον προς αυτόν. Σηκώθητι κάμε εις ημάς θεούς οίτινες να προπορεύονται ημών και αφήρεσε πας ο λαός τα χρυσά ενώτια τα οποία ήταν εις τα ώτα αυτών και έφεραν προς τον Ααρών. Και λαβών εκ των χειρών αυτών διεμόρφωσε αυτά με εργαλείον εκχαρακτικόν και έκαμεν αυτό μόσχον χωνευτόν. Οι δε είπον ούτοι είναι οι Θεοί σου Ισραήλ οίτινες σε ανεβίβασαν εκ γης Αιγύπτου.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Εδώ φαίνεται καθαρά η διαφορά των ειδώλων από τις εικόνες.
Εμείς δεν τις λατρέψαμε ποτέ ως Θεό.
Και αν οι εικόνες λογίζονταν ως είδωλα, ο Θεός δεν θα έλεγε στον Μωυσή να τα κατασκευάσει.

Έξοδος κε 18
Και θέλεις κάμει δύο χερουβείμ εκ χρυσίου σφυρηλάτου θέλεις κάμει αυτά εκ των δύο άκρων του ιλαστηρίου και κάμε έν χερούβ εκ του ενός άκρου και εν χερούβ εκ του άλλου άκρου εκ του ιλαστηρίου, θέλεις κάμει τα χερουβείμ επί των δύο άκρων αυτού και θέλουσιν εκτείνει τα χερουβείμ επάνωθεν τας πτέρυγας επικαλύπτοντα με τας πτέρυγας αυτών το ιλαστήριον και τα πρόσωπα αυτών θέλουσι βλέπει το έν προς το άλλο προς το ιλαστήριον θέλουσι είσθαι τα πρόσωπα των χερουβείμ.
Έξοδος λζ7
Και έκαμε δύο χερουβείμ εκ χρυσίου σφυρηλάτου. Έκαμε αυτά εκ των δύο άκρων του ιλαστηρίου εν χερούβ εκ του ενός άκρου και εν χερούβ εκ του άλλου άκρου.
Α΄ Βασιλειών στ 21
Και εσκέπασεν ο Σολομών τον οίκον έσωθεν με καθαρόν χρυσίον και έκαμε χώρισμα με αλύσεις χρυσάς έμπροσθεν του χρηματιστηρίου και εσκέπασεν αυτό με χρυσίον. Έσωθεν δε του χρηματιστηρίου έκαμε δύο χρουβείμ εκ ξύλου ελαίας δέκα πηχών το ύψος και ήταν πέντε πήχες η μία πτέρυξ του χερούβ και πέντε πήχες η άλλη πτέρυξ του χερούβ από του άκρου της μιας πτέρυγας αυτού έως του άκρου της άλλης πτέρυγος αυτού δέκα πήχες και το άλλο χερούβ ήταν δέκα πηχών του αυτού μέτρου και της αυτής κατασκευής ήσαν αμφότερα τα χερουβείμ.
Β΄ Χρονικών γ 10
Και εν τω οίκω του αγίου των αγίων έκαμε δύο χερουβείμ εργασίας γλυπτής και εσκέπασε αυτά με χρυσίον.
Β΄Χρονικών γ 14
Και έκαμε το κατασκέπασμα εκ κυανού και πορφύρας και κοκκίνου και βύσσου και ύφανε επ΄ αυτού χερουβείμ.
Ιεζεκιήλ μα 18
Και ήτο ειργασμένον με χερουβείμ και με φοίνικας ώστε φοίνιξ ήτο μεταξύ χερούβ και χερούβ και έκαστον χερούβ είχε δύο πρόσωπα και πρόσωπον ανθρώπου προς τον φοίνικαν εντεύθεν και πρόσωπον λεόντος προς τον φοίνικαν εκείθεν ούτως ήτο ειργασμένον διόλου του οίκου κύκλω κύκλω από του εδάφους έως επάνωθεν της θύρας ήσαν ειργασμένα χερουβείμ και φοίνικες και εις τον τοίχον του ναού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Στα εδάφια που διαβάσαμε βλέπουμε ότι ο ίδιος ο Θεός παράγγειλε να γίνουν χωρίς να θεωρούνται είδωλα, τα χερουβείμ. Και έτσι βλέπουμε χερουβείμ με πρόσωπα ανθρώπων και πρόσωπα λέοντος και φοίνικες τα πάντα σκεπασμένα με καθαρό χρυσάφι.
Παρακάτω, το βιβλίο γράφει πως τα πρώτα 300 χρόνια δεν υπήρχαν εικόνες. Κι εδώ προσπαθεί να εξαπατήσει τους ανθρώπους, διότι ξέρουμε ότι αυτά τα χρόνια οι Χριστιανοί περνούσαν μεγάλους διωγμούς από βασιλείς και Αυτοκράτορες ειδωλολάτρες και τόσους άλλους.
Πόσες χιλιάδες Χριστιανοί σφαγιάσθησαν και πόσα άλλα βασανιστήρια πέρασαν; και όταν ήθελαν να κάνουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, μαζεύονταν σε υπόγειες σπηλιές και κατακόμβες με λίγα κεριά για φωτισμό και μεγάλο φόβο. Σώζονται και σήμερα πολλές από αυτές τις κατακόμβες με χαραγμένο το Σταυρό και το ψάρι σύμβολο του Χριστού. ΙΧΘΥΣ= Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ. Και σας ρωτώ, ήταν δυνατόν να υπήρχαν Ιεροί Ναοί και εικόνες κάτω από αυτές τις συνθήκες;
Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν αυτοκράτορας, είδε το σημείο του Σταυρού στον ουρανό με τις λέξεις "Κωνσταντίνε εν τούτω νίκα", επίστευσε στο Χριστό και επέτρεψε στους ανθρώπους να πιστεύουν ελεύθερα σε όποιο Θεό ήθελαν, και τότε χτίσθηκαν Ναοί και στολίσθηκαν με εικόνες.
Παρακάτω ρωτούν αν κάνουν θαύματα οι εικόνες.
Η απάντηση είναι ότι ναι κάνουν όταν ο Θεός τις χρησιμοποιήσει σαν εργαλείο Του και όταν ο Θεός θέλει να τιμήσει το εικονιζόμενο πρόσωπο που αφιέρωσε τη ζωή του για την αγάπη του στο Θεό.
Παράδειγμα είναι η ράβδος του Μωυσή που δι αυτής έγιναν όλες οι πληγές του Φαραώ. Δια της ράβδου του Μωυσή η Ερυθρά θάλασσα εχωρίσθη στα δύο για να διαβούν οι Ισραηλίτες. Το χάλκινο φίδι θεράπευε όσους το έβλεπαν από τα δηλητηριώδη δαγκώματα των φιδιών.
Η ράβδος του Προφήτη Ηλία που δι αυτής ο Ιο
ρδάνης εχωρίσθη στα δύο, η ράβδος του Ηλία που είχε και ο Προφήτης Ελισαιέ και δι αυτής ξαναχωρίσθηκε ο Ιορδάνης. Και στην Β΄ Βασιλειών ιδ 21 διαβάζουμε Και ενώ έθαπταν άνθρωπον τινά ιδού ίδον τάγμα και έριψαν τον άνθρωπον εις τον τάφον του Ελισσαιέ και καθώς ο άνθρωπος πήγε και ήγγισε τα οστά του Ελισσαιέ ανέζησε και εστάθη επί τους πόδας αυτού.
Πράξεις ιθ 11
Και ο Θεός έκαμε δια των χειρών του Παύλου θαύματα μεγάλα ώστε και επί τους ασθενείς εφέροντο από του σώματος αυτού μανδήλια ή περιζώματα και έφευγον από αυτών αι ασθένειαι και τα πνεύματα τα πονηρά εξήρχοντο από αυτών.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ο Θεός χρησιμοποιεί σαν εργαλείο Του, οτιδήποτε έμψυχο ή άψυχο αντικείμενο, όπως τον άνθρωπο, τα λείψανα του ανθρώπου, τον Τίμιο Σταυρό, τις εικόνες, το λάδι, το νερό, το χάλκινο φίδι, για να θαυματουργεί. Π. χ.
1. Στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, έστειλε τον τυφλό να πλύνει τα μάτια του για να αναβλέψει.
2. Στη λίμνη Βηθεσδά ο Άγγελος κατά καιρούς ετάρατε το ύδωρ και ο πρώτος εμβάς, υγιής εγένετο.
3. Το νερό που εμείς βαπτισθήκαμε θαυματουργικά ξέπλυνε την προπατορική αμαρτία μας, αν τότε ήμασταν νήπια, ενώ αν ήμασταν μεγαλύτεροι, και όλες τις άλλες αμαρτίες, που είχαμε κάνει μέχρι τότε.
4. Μάρκον ς 16, και εξέβαλον πολλά δαιμόνια, και ήλειφον πολλούς αρρώστους με έλαιον και εθεράπευον.
5. Ιακώβου ε 14, Ασθενεί τις μεταξύ σας; ας προσκαλέσει τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας και ας προσευχηθώσι επ΄αυτόν αλείψαντες αυτόν με έλαιον εις το ονόμα του Κυρίου Ιησού.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3ο
ΟΙ ΑΓΙΟΙ
Στην 21η σελίδα αναφέρεται στους Αγίους και με πολλές παραλείψεις και διαστρεβλώσεις αναφέρει:
Οι Άγιοι προσεύχονται μόνο όταν είναι ζωντανοί, αλλά όταν είναι πεθαμένοι ξεκουράζονται.
Ξεχνούν ότι ο άνθρωπος δεν πεθαίνει αλλά μεταναστεύει.
Ο Θεός είπε
Μάρκου ιβ 26
Εγώ είμαι ο Θεός του Αβραάμ και ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ δεν είναι ο Θεός, Θεός νεκρών αλλά Θεός ζώντων. Σείς λοιπόν πλανάσθε πολύ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Όπως βλέπουμε, ο άνθρωπος δεν πεθαίνει αλλά μεταφέρεται από τη γη στον ουρανό.
Ιωάννην ια 25
Είπε προς αυτόν ο Ιησούς. Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ και αν αποθάνει θέλει ζήσει. Και πας όστις ζη και πιστεύει εις εμέ δεν θέλει αποθάνει εις τον αιώνα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Αφού λοιπόν οι άγιοι που πιστεύουν στο Χριστό δεν πεθαίνουν, προσεύχονται και θα προσεύχονται για μας πάντοτε. Να δούμε τώρα και τι κάνουν στον Παράδεισο.
Αποκάλυψη ς 9
Και ότε ήνοιξε την Πέμπτη σφραγίδα είδον υποκάτω του θυσιαστηρίου τας ψυχάς των εσφαγμένων δια τον λόγον του Θεού και δια την μαρτυρίαν την οποίαν είχον. Και έκραζον μετά φωνής μεγάλης λέγοντες. Έως πότε ω Δέσποτα άγιε και αληθινέ δεν κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών από των κατοικούντων επί της γης;
Αποκάλυψη ζ 3
Και ήλθεν άλλος άγγελος και εστάθη έμπροσθεν του θυσιαστηρίου κρατών θυμιατήριον χρυσούν και εδόθησαν εις αυτόν θυμιάματα πολλά δια να προσφέρη με τας προσευχάς πάντων των αγίων επί το θυσιαστήριον το χρυσούν το ενώπιον του θρόνου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Όπως βλέπουμε οι Άγιοι δεν κάθονται να ξεκουρασθούν, αλλά βρίσκονται γύρω από το θρόνο και το θυσιαστήριο και προσεύχονται όχι για τους εαυτούς τους διότι εκείνοι είναι κοντά στο Θεό αλλά προσεύχονται αδιάκοπα για εμάς.
Και στην Αποκάλυψη γ 9 γράφει
Όστις νικά θέλω δώσει εις αυτόν να καθίσει μετ΄ εμού εν τω θρόνω μου καθώς και εγώ ενίκησα και εκάθισα μετά του Πατρός μου εν τω θρόνω αυτού.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Αφού οι νικητές που είναι οι Άγιοι κάθονται στο θρόνο του Θεού, έχουν πάρει εξουσία να μας βλέπουν και να μας ακούν και να προσεύχονται για μας και ο Θεός που είπε αιτείτε και λαμβάνετε κάνει δεκτό το αίτημά τους, όπως άκουσε και τις προσευχές του Μωυσή για τη σωτηρία των Ισραηλιτών.
Πιο κάτω γράφει ότι εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί προσκυνούμε και λατρεύουμε τους Αγίους. Ψεύδονται και μας συκοφαντούν, γιατί κανείς ορθόδοξος δεν λατρεύει τους Αγίους σαν Θεούς. Τους τιμάμε όμως όπως πρέπει αφού πρώτος ο Θεός τους τίμησε.
Λένε ακόμη ότι οι Άγιοι δεν μπορούν να μας ακούσουν και να μας δουν.
Φαίνεται ότι δεν έχουν ιδέα για την δύναμη του Θεού και τον συγκρίνουν με τον άνθρωπο.
Ένα παράδειγμα έχουμε και από τον ίδιο τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.

Λουκάν ις 23+26
Και εν τω Άδη υψώσας τους οφθαλμούς αυτού, ενώ ήτο εν βασάνοις βλέπει τον Αβραάμ από μακρόθεν.
Και στο 26 γράφει
Και εκτός τούτων πάντων μεταξύ ημών και υμών χάσμα μέγα είναι εστηριγμένον ώστε οι θέλοντες να διαβώσιν εντεύθεν προς εσάς να μη δύνανται μηδέ οι εκείθεν να διαπεράσωσιν προς ημάς.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Μήπως ξέρετε κύριοι το μέγα χάσμα ποσό μακριά είναι; μήπως ξέρετε την απόσταση που έχει ο Παράδεισος που ήταν ο Αβραάμ και ο Λάζαρος από την κόλαση που βρίσκεται ο πλούσιος; πώς λοιπόν προεξοφλείτε ότι δεν μπορούν να μας ακούσουν;
Και στο 27 εδάφιο γράφει
Είπε δε, παρακαλώ σε λοιπόν πάτερ, να πέμψεις αυτόν εις τον οίκον του πατρός μου διότι έχω πέντε αδελφούς δια να μαρτυρήσει εις αυτούς ώστε να μη έλθωσει και αυτοί εις τον τόπον τούτον της βασάνου.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Και εδώ βλέπουμε άνθρωπο πεθαμένο που βρίσκεται στην κόλαση να παρακαλεί για τη σωτηρία των ζώντων αδελφών του.
Και άλλο παράδειγμα.
Ο Ιησούς Χριστός είπε στο
Ιωάννην η 56
Ο Αβραάμ ο πατήρ σας είχε αγαλλίαση να είδει την ημέραν την εμήν, και είδε και εχάρη.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Μήπως ξέρετε κύριοι πώς τα είδε όλα αυτά αφού λέτε ότι οι πεθαμένοι ούτε βλέπουν ούτε ακούνε;
Και στη Μεταμόρφωση του Χριστού επίσης, εφάνησαν ο Μωυσής και ο Ηλίας και συνομιλούσαν με το Χριστό που σημαίνει ότι έχουν ενεργό ρόλο.
Και στο Λουκάν ι3 7 γράφει
Σας λέγω ότι ούτω θέλει είσθαι χαρά εν τω ουρανώ δια ένα αμαρτωλό μετανοούντα.
Στο ίδιο κεφάλαιο γράφετε
Πουθενά στην Γραφή ο Θεός δεν δίνει δικαίωμα σε κανένα να ανακηρύξει κάποιον Άγιο.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
και όμως ο Θεός είπε Άγιοι γίνεσθε διότι Άγιος είμαι και εγώ, τους οποίους και ανακηρύτει ο ίδιος ο Θεός δια εμφανών σημείων. Π.χ. ο Άγιος Δημήτριος Θεσσαλονίκης, ο προστάτης Άγιος της πόλης που μένει και ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου για το οποίο μιλούμε. Τόσοι αιώνες πέρασαν και ακόμη το άγιο λείψανό του ευωδιάζει. Αν πήγαινε θα το διαπίστωνε και μόνος. Επίσης ο Άγιος Νεκτάριος όταν κοιμήθηκε, το Νοσοκομείο ευωδίασε όλο, αλλά το ίδιο συνέβη και με τον Άγιο Σάββα τον εν Καλύμνω, και τόσοι άλλοι που αν τους αναφέραμε θα χρειάζονταν τόμοι βιβλία.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Γράφετε ότι οι Άγιοι δεν είναι πανταχού παρόντες για να μας ακούνε. Εγώ δεν γνωρίζω αν είναι, γνωρίζω όμως ότι ο Χριστός ονόμασε τον άνθρωπο φίλο του (στην περίπτωση του Λαζάρου), τον ονόμασε τέκνο Θεού (Ιωάννην α 12), αδελφούς Του, υιούς Υψίστου, κληρονόμους Θεού, συνκληρονόμους Χριστού. Γράφει ακόμη στην Αποκάλυψη γ 21, όστις νικά θέλω δώσει σ΄ αυτόν να καθίσει μετ΄ εμού εν τω θρόνω μου, καθώς και εγώ ενίκησα και εκάθισα μετά του Πατρός μου εν τω θρόνω Αυτού. Όταν ο Θεός έχει δώσει τόσα χαρίσματα στους Αγίους, πού είναι το δύσκολο;
Τα αδύνατα τοις ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ.
Υπάρχουν επίσης άνθρωποι που βρίσκονται ανάμεσά μας και έχουν διορατικότητα και βλέπουν και ακούν πολύ μακριά.
Στην 24η σελίδα του βιβλίου αναφέρει ότι όταν προσεύχεσθε λέγετε το "Πάτερ ημών"
ΕΡΩΤΗΣΗ
Στις συνάξεις σας όμως γιατί δεν λέτε το "Πάτερ ημών" , την προσευχή που μας παρέδωσε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός; Μάλιστα όταν ρώτησα κάποιον γιατί δεν λέτε αυτή την προσευχή μου απάντησε ότι εσείς έχετε καλύτερες προσευχές και λέτε. Αλήθεια οι δικές σας προσευχές είναι άραγε καλύτερες από του Θεού ή μήπως αποφεύγετε να λέτε το "Πάτερ ημών" διότι αναφέρει "και μη εισενέγκεις ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού"; Έχετε άλλη εξήγηση;
Σε αυτό το σημείο, θυμάμαι ένα εδάφιο που ταιριάζει απόλυτα.
Ησαϊας ιδ 12
Πώς έπεσες εκ του ουρανού Εωσφόρε υιέ της αυγής συνετρίφθης κατά γης συ ο καταπατών τα έθνη; Συ δεν έλεγες εν τη καρδία σου θέλω αναβή εις τον ουρανόν, θέλω υψώσει τον θρόνο μου υπεράνω των άστρων του Θεού και θέλω καθίσει επί το όρος της συνάξεως προς τα μέρη του βορρά, θέλω αναβεί επί τα ύψη των νεφελών θέλω είμαι όμοιος του Υψίστου; Εις τον Άδην όμως θέλεις καταβεί εις τα βάθη του λάκκου.
Εκεί όπου πηγαίνουν όλοι οι υπερήφανοι.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4ο
Η ΠΑΝΑΓΙΑ
Στην 27η σελίδα αυτό το βιβλίο, αναφέρεται στην Παναγία μας και γράφει
Η Παναγία θεωρείται ότι έχει θεϊκή δύναμη και εξουσία και οι περισσότεροι Ορθόδοξοι πιστεύουν ότι είναι μετά Θεόν Θεός γι αυτό λατρεύεται και προσκυνείται όπως ο Χριστός και ο Θεός Πατέρας.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Η Παναγία δεν λατρεύεται από τους Ορθοδόξους ούτε προσκυνείτε όπως ο Χριστός και ο Θεός Πατέρας. Η προσκύνησις προς τον Θεό είναι λατρευτική ενώ προς την Παναγία καθώς και προς τους Αγίους είναι τιμητική. Δεν πρέπει δε να σας κακοφαίνεται που κάποιοι από τους Αγίους Πατέρες ονομάζουν την Παναγία μετά Θεόν Θεόν. Όταν ο ίδιος ο Θεός ονομάζει εμάς τους απλούς ανθρώπους Θεούς. "Εγώ είπα Θεοί εσθέ και υιοί Υψίστου" (ψαλμός 81 στ. 6, και Ιωάννην ια 34). Είμαστε Θεοί όχι κατ΄ ουσίαν όπως ο Θεός αλλά κατά χάριν. Επομένως και η Παναγία είναι μετά Θεόν Θεός κατά χάριν και όχι κατ΄ ουσίαν διότι ο Θεός είναι ένας και ανεπανάληπτος. Την δύναμή Της η Παναγία την παίρνει από τον Θεό, ένεκα της παρρησίας που έχει προς Αυτόν ως Θεοτόκος που είναι.
Λουκάν α 48
Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γεννεαί.
Λουκάν α 43
Και πόθεν μοι τούτο ίνα έλθει η μήτηρ του Κυρίου μου προς με;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Αυτά τα λόγια τα είπε το Άγιο Πνεύμα και εσείς δεν τα δέχεσθε και λέτε ότι η Μαρία γέννησε τον άνθρωπο Ιησού και έτσι καταργείτε την θεότητα του Χριστού πάνω στη γη.
Στην 30 σελίδα αναφέρει:
Αφού ο Θεός είναι άγιος γιατί η Μαρία να ονομάζεται Παναγία δηλαδή ανώτερη από τον Θεό;
Και εδώ κάνετε μεγάλο λάθος να συγκρίνετε τον Θεό με τον άνθρωπο. Ο Θεός είναι ασύγκριτος και δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης. Είπε όμως ο Θεός, "Άγιοι γίνεσθε διότι Άγιος είμαι εγώ".
Και αφού ο Θεός την τίμησε δια του Αγγέλου Του, με το "Χαίρε κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ εν γυναιξί" και αξιώθηκε να γεννήσει τον Θεό μας Ιησού Χριστό, έγινε η μεγαλύτερη Αγία από όλους του Αγίους, δηλαδή πάνω από τους Αγίους, Πα να γί α. Αυτό το γνωρίζετε αλλά το κρύβετε σκόπιμα.
Παρακάτω αναφέρετε ότι η Παναγία δεν μεσιτεύει και δεν προσεύχεται για όλους τους ανθρώπους που την παρακαλούν.
Πάλι λάθος κάνετε, διότι ο Χριστός είπε
Ματθαίον ιζ 20
Εάν έχετε πίστη ως κόκκο σινάπεως θέλετε ειπεί προς το όρος τούτο. Μετάβηθι εντεύθεν εκεί και θέλει μεταβεί. Και δεν θέλει είσθαι ουδέν αδύνατον εις εσάς.
Όπως και στο Ιωάννην ιδ 12
Αληθώς αληθώς σας λέγω όστις πιστεύει εις εμέ τα έργα τα οποία κάμνω και εκείνος θέλει κάμνει και μεγαλύτερα τούτων θέλει κάμει.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Η Παναγία και όλοι οι Άγιοι έχουν τόση πίστη που δεν μπορείτε να φαντασθείτε εσείς, και αντί να πουν στο όρος να μετακινηθεί, παρακαλούν τον Κύριο να μας φυλάει και να μας προστατεύει. Και ο Κύριος που είπε "αιτείτε και λαμβάνετε" πραγματοποιεί την επιθυμία τους, αφού γνωρίζει ότι και ο αιτών που είναι στη γη πιστεύει και αυτός αν και αμαρτωλός. Και το θαύμα πραγματοποιείται, πράγμα που εσείς δεν δέχεσθε και δεν βλέπετε.
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ
Οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά, οι Πεντηκοστιανοί, οι Ευαγγελικοί και όλοι οι αιρετικοί, λένε ότι η Παναγία, εκτός από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, γέννησε ακόμα έξι (6) παιδιά, μη δεχόμενοι την αειπαρθενία της, στηριζόμενοι στο εδάφιο
ΜΑΤΘΑΙΟΝ α΄25
Και δεν εγνώρισεν αυτήν εωσού εγέννησεν τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον. Όμως η λέξη εωσού δεν είχε τον καιρό εκείνο την έννοια που έχει σήμερα π.χ.
- Α΄ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ς 22
Και όλον τον οίκον εσκέπασεν με χρυσίον εωσού συνετέλεσεν όλον τον οίκον. ΕΡΩΤΗΣΗ: Μετά το τελείωμα του Ναού το έβγαλε το χρυσάφι; Όχι βέβαια.
- Β΄ ΒΑΣΙΛΕΩΝ στ΄23
Και τη Μελχόλ θυγατρί Σαούλ ουκ εγένετο παιδίον έως της ημέρας του αποθανείν αυτήν ΕΡΩΤΗΣΗ: Μετά τον θάνατόν της, γέννησε παιδί; Όχι βέβαια.
- ΜΑΤΘΑΙΟΝ ις 28
Αληθώς σας λέγω, είναι τινές των εδώ ισταμένων οίτινες δεν θέλουσιν γευθή θάνατον εωσού ίδωσι τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν τη βασιλεία αυτού. ΕΡΩΤΗΣΗ: Μετά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, οι μαθητές Του θα γευτούν θάνατον; Όχι βέβαια.
- ΜΑΤΘΑΙΟΝ κη΄19-20
Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσιν πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς και ιδού εγώ είμαι μεθ΄ υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. ΕΡΩΤΗΣΗ: Μετά τη συντέλεια του αιώνος ο Χριστός θα φύγει από κοντά τους; Όχι βέβαια.
- ΙΩΑΝΝΗΝ θ 18
Δεν επίστευσαν λοιπόν οι Ιουδαίοι περί αυτού ότι ήτο τυφλός και ανέβλεψεν έως ότου εφώναξαν τους γονείς αυτού. ΕΡΩΤΗΣΗ: Μετά που φώναξαν τους γονείς του οι Ιουδαίου επίστεψαν; Όχι βέβαια.
- ΠΡΑΞΕΙΣ β 34
Διότι ο Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς λέγει όμως αυτός. Είπεν ο Κύριος τω Κυρίω μου κάθου εκ δεξιών μου εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. ΕΡΩΤΗΣΗ: Μετά από αυτό θα μεταφέρει τον Χριστό στα αριστερά; Όχι βέβαια.
- ΠΡΑΞΕΙΣ η 40
Ο δε Φίλιππος ευρέθη εις Άζωτον και διερχόμενος εκήρυττεν εις πάσας τας πόλεις εωσού ήλθεν εις Καισάρειαν. ΕΡΩΤΗΣΗ: Μετά την Καισάρεια σταμάτησε να κηρύττει; Όχι βέβαια.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η λέξη εωσού και έως είχε άλλη έννοια τότε και άλλη σήμερα.. Εξάλλου αν η Παναγία είχε και άλλα παιδιά ή και σύζυγο, τότε θα έμενε με την οικογένειά της και δεν θα χρειαζόταν ο Χριστός στο Σταυρό να την εμπιστευθεί στα χέρια του μαθητή του Ιωάννη για να την έχει για μητέρα και εκείνη για υιό της. Έτσι θα καταργούσε την εντολή «και ους ο Θεός συνέζευξεν άνθρωπος μη χωριζέτω .» Αλλά και ο ίδιος ο αλάνθαστος και αναμάρτητος Ιησούς Χριστός δεν θα μπορούσε να διαγράψει τα αδέλφια του αν είχε και να αφήσει τη μητέρα του στον Ιωάννη για να την προσέχει. Απορώ πως δεν φοβάσθε τον Θεό και τολμάτε να λέτε ότι Εκείνη την οποία διάλεξε ο Θεός ανάμεσα σε όλους τους αιώνες και τις γενεές για να γίνει Μητέρα του Υιού Του ένεκα της αγνότητος και καθαρότητός Της, θα μπορούσε να κατεβεί τόσο χαμηλά όπως την κατεβάζει η νοσηρή σας φαντασία! Ή μήπως ο άγιος και Δίκαιος Ιωσήφ που είδε όλα εκείνα τα μυστήρια και τα θαύματα γύρω από την Θεία Γέννηση του Χριστού, θα μπορούσε να δεί την Παναγία σαν απλή γυναίκα! Συνέλθετε ταλαίπωροι από τον λήθαργο της αιρέσεως!
Ένα ακόμη σημείο που μας φανερώνει ότι η Παναγία ήταν και παρέμεινε Παρθένος είναι και το παρακάτω
Ιεζεκιήλ μδ 1-3
Και με επέστρεψε κατά την οδόν της εξωτέρας πύλης του αγιαστηρίου της βλεπούσης κατά ανατολάς και αύτη ήτο κεκλεισμένη. Και είπε Κύριος προς εμέ, η πύλη αύτη θέλει είσθαι κεκλεισμένη. Δεν θέλει ανοιχθεί και άνθρωπος δεν θέλει εισέλθει δι αυτής, διότι Κύριος ο Θεός του Ισραήλ εισήλθε δι αυτής δια τούτο θέλει είσθαι κεκλεισμένη.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5ο
ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ
Στην 42η σελίδα αναφέρει ότι προσκυνάμε και λατρεύουμε τα λείψανα των Αγίων.
Και πάλι ψεύδεσθε. Κανένας Ορθόδοξος Χριστιανός δεν προσκυνά και δεν λατρεύει τα λείψανα.
Εμείς τα τιμούμε και τα προσκυνούμε τιμητικά και όχι λατρευτικά, διότι ο Θεός έχει τιμήσει τους Αγίους που τους ανήκαν και γι αυτό ευωδιάζουν και θαυματουργούν όπως έχουμε γράψει και πιο πριν. Αλλά δεν έχετε διαβάσει φαίνεται και το εξής
Β΄ Βασιλειών ιγ 21
Και ενώ έθαπτον άνθρωπον τινά ιδού ίδον τάγμα και έριψαν τον άνθρωπον εις τον τάφον του Ελισσαιέ και καθώς ο άνθρωπος υπήγε και ήγγισε τα οστά του Ελισσαιέ ανέζησε και εστάθη επί τους πόδας αυτού.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Αυτό το θαύμα το έκανε ο Θεός 1) για να φανερώσει την παρουσία Του κοντά μας και
2) για να τιμήσει τον Άγιο στον οποίο ανήκαν τα οστά
και αφού ο Θεός τα τιμά, τα τιμούμε και εμείς. Λοιπόν μην ψεύδεσθε.
Και στην Α΄Κορινθίους ς 15 + 19 γράφει
Δεν ηξέρετε ότι τα σώματά σας είναι σώμα Χριστού;
19 ή δεν ξέρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του υμίν το οποίον έχετε από Θεού και δεν είσθε κύριοι αυτών.
Και στην Β΄ Κορινθίους β 15v Διότι του Χριστού ευωδία είμεθα προς τον Θεόν.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Αφού είμεθα ευωδία του Χριστού και ναός του Αγίου Πνεύματος, γιατί να μην ευωδιάζουν τα λείψανα των Αγίων;

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6ο
Ο ΣΤΑΥΡΟΣ
Στην 46η σελίδα αναφέρει για τον Σταυρό και γράφει
Οι Απόστολοι ποτέ δεν έκαναν Σταυρό ούτε βέβαια και ο Χριστός. Ποτέ δεν χρησιμοποίησαν το Σταυρό με οποιοδήποτε τρόπο.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ.
Είναι βέβαιο ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός δεν έκανε τον Σταυρό Του.Τον σήκωσε.
Όμως οι Μαθητές και όλοι οι Χριστιανοί που μαζεύονταν στις κατακόμβες, εχάραζαν το σημείο του Σταυρού για σημάδι τους, τα οποία σώζονται μέχρι σήμερα και ήταν περήφανοι γιαυτό. Αλλά και ο Απόστολος Παύλος, σε πολλά σημεία της Γραφής αναφέρεται στον Τίμιο Σταυρό, που θέλετε να αγνοείτε.
Α΄Κορινθίους α 17
Διότι δεν με απέστειλεν ο Χριστός για να βαπτίζω αλλά δια να κηρύττω το Ευαγγέλιον ουχί εν σοφία λόγου δια να μη ματαιωθεί ο Σταυρός του Χριστού. Διότι ο λόγος του Σταυρού εις μεν του απολυμένους είναι μωρία εις ημάς δε τους σωζομένους είναι δύναμη Θεού.
Γαλάτας ς 14
Εις εμέ δε μη γένοιτο να καυχώμαι ειμή εις τον Σταυρόν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Φιλιππησίους γ 18
Διότι περιπατούσι πολλοί τους οποίους σας έλεγον πολλάκις τώρα δε και κλαίων λέγω ότι είναι εχθροί του Σταυρού του Χριστού.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Πάτμο δια του σχήματος του Τιμίου Σταυρού ενίκησε τον μάγο Κύνωπα που είχε πολλά δαιμόνια συνεργάτες του.
Από τον Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, έκδοση 1983, στην σελίδα 598 του μηνός Σεπτεμβρίου διαβάζομε:
Τότε ο Ιωάννης απλώσας τας χείρας αυτού και ποιήσας σχήμα Σταυρού παρήγγειλεν εις τους δαίμονες τους ισταμένους εκεί εν σχήματι ανθρώπων και δήθεν εγερθέντας υπό του Κύνωπος όπως μη αναχωρήσασιν εκείθεν προσηύξατο Δε λέγων "Ούτος ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ο δια του σχήματος τούτου επί του δούλου σου Μωυσέως τον Αμαλήκ τροποσάμενος κατάγαγε τον πλάνον Κύνωπα εις τα κατώτατα της θαλάσσης ίνα μη ίδη πλέον τον ήλιον τούτον και μη λεχθεί μετά των ζώντων ανθρώπων" Ταύτα του Αποστόλου προσευξαμένου πάραυτα εγένετο μέγας ήχος και κρότος εν τη θαλάσση και μία απότομος περιστροφή του ύδατος εις το μέρος όπου έρριψεν εαυτόν ο Κύνωψ ώστε κατέστη αδύνατον ίνα ανέλθει πλέον ούτος από της θαλάσσης. Στο ίδιο βιβλίο στην 602 σελίδα γράφει
Σπλαχνισθείς δε αυτόν ο Ιωάννης και σφραγίσας δια του Τιμίου Σταυρού τρεις φορές ανέστησεν αυτόν εις τους πόδας, πάντες Δε οι ειδόντες τούτο εθαύμαζον επί τη του Χριστού μεγαλειότητι και επίστευσαν. Εβαπτίσθη λοιπόν ο ποτέ ιερεύς του Απόλωνος μετά του υιού και παντός του οίκου αυτού.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Όπως βλέπουμε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο αγαπημένος μαθητής του Χριστού κάνοντας το σημείο του Σταυρού, η θάλασσα κράτησε στον βυθό της τον μάγο Κύνωπα του οποίου το απολιθωμένο σώμα βρίσκεται και σήμερα στο σημείο εκείνο, στη θάλασσα της νήσου Πάτμου. Αλλά και με το σημείου του Τίμιου Σταυρού ανέστησε τον υιό του ειδωλολάτρη ιερέα του θεού Απόλλωνα, ο οποίος μετά από αυτό πίστεψε στον Χριστό και βαπτίσθηκε μαζί με όλους τους δικούς του. Στο ίδιο βιβλίο και στην σελίδα 326 γράφει για τον άγιο Μ. Κωνσταντίνο
Ευρισκόμενος όθεν εις σκέψιν μεγάλη και φροντίδα περί του πρακτέου είδε μία ημέρα εν πλήρη μεσημβρία εκεί όπου είχε στρατοπεδεύσει μετά του στρατεύματος του έναν Σταυρόν εις τον ουρανό κατασκευασμένο εκ φωτός και έχοντος πέριξ αυτού γράμματα εξ αστέρων και γράφοντα ταύτα ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ. Έμφοβος δε γενόμενος ο βασιλεύς ηρώτα τους στρατιώτας εάν είδον και αυτοί το σημείον τούτο. Εκείνοι δε είπον ότι πράγματι πάντες οφθαλμοφανώς το είδομεν. Κατά δε τη νύκτα εκείνη εφάνη εις τον ουρανό ο Κύριος εν οράματι και είπε εις αυτόν. Κωνσταντίνε ποίησον το σημείον όπερ εφάνη εις τον ουρανό και τότε θέλεις νικήσει πάντας τους εχθρούς σου δι αυτού. Ότε δε εγένετο ημέρα, διέταξεν ο Κωνσταντίνος να κάμουν ένα Σταυρό Χρυσό και να τον προσαρμόσουν επί κοντού δια να τον βαστάζωσιν έμπροσθεν του βασιλέως.
Και στην 329 σελίδα γράφει
Κατά δε τας ημέρας εκείνας είδεν η βασίλισσα Ελένη η μήτηρ του Μεγάλου Κωνσταντίνου όραμα εκ του Θεού προστάσον αυτήν να υπάγει αυτοπροσώπως εις τους Αγίους Τόπους δια να εύρει τον Τίμιον Σταυρόν.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Αυτά τα στοιχεία είναι αδιάψευστα και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να τα διαψεύσει. Επίσης ο Μέγας Αντώνιος, στο ίδιο βιβλίο του Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, στο μήνα Ιανουάριο και σελ. 374, αναφέρει πως βρισκόταν ασκητής στην έρημο και κάποτε δύο φιλόσοφοι πήγαν να τον πειράξουν, διότι ήταν τελείως αγράμματος, και εκείνος τους έκανε την εξής ερώτηση. Τι είναι πρώτον ο νους ή τα γράμματα; Οι φιλόσοφοι απάντησαν ο νους και εκείνος τους απάντησε πως όταν έχεις νου τα γράμματα δεν χρειάζονται. Επίσης τους ρώτησε. Πέστε μου η περί του Θεού γνώσις πώς γινώσκεται καλύτερα και πώς αποδεικνύεται βεβαιότερα, με τον λόγο ή με τα έργα; Οι δε είπον ότι προτιμοτέρα και βεβαιοτέρα είναι η απόδειξη με την πράξη και τα έργα. Τότε ο όσιος λέγει εις αυτούς. Καλώς είπατε. Ιδού λοιπόν εδώ είναι τινές δαιμονιζόμενοι. Ιατρεύσατε αυτούς με τους συλλογισμούς σας ή με μαγείαν ή άλλη τέχνη ως βούλεσθε επικαλούμενοι τα αναίσθητά σας είδωλα, ει δε και δεν δύνασθε, εγώ να τους θεραπεύσω δια να γνωρίσετε τον Εσταυρωμένο Χριστό, του οποίου χλευάζετε την άμαχο δύναμη. Οι δε είπον ότι δεν ηδύναντο να πράξουν τοιούτον θαυμάσιον.
Επικαλεσάμενος τότε τον Χριστόν ο Άγιος εσφράγισε τρισώς τους ασθενείς με το σημείο του Τιμίου Σταυρού και εθεραπεύθησαν. Σωφρονισθέντες δε ηυχαρίστουν τον Κύριον.
Για τον Μέγα Βασίλειο στο ίδιο βιβλίο και στη 47η σελίδα γράφει Ως δε ο Άγιος Βασίλειος εσφράγισε με τον Τίμιο Σταυρό τρεις φορές τας θύρας της Εκκλησίας και είπεν Ευλογητός ο Θεός των Χριστιανών εις τους αιώνας των αιώνων ευθύς ω του θαύματος εθραύθησαν οι μοχλοί και αι θύραι ανοίχθησαν.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Το παραπάνω περιστατικό έγινε όταν ήταν βασιλεύς Κωνσταντινουπόλεως ο Ουάλης ο οποίος ήταν οπαδός των Αρειανών και έδωσε διαταγή να εκδιωχθεί ο αρχιερέας των Χριστιανών από τον Μητροπολίτικο Ναό και τον παρέδωσε στους Αρειανούς. Τότε ο Βασίλειος πήγε στον βασιλέα να παραπονεθεί κάνοντάς του την παρακάτω πρόταση. Να σφραγίσουν τις πόρτες του Ναού, να προσευχηθούν οι Αρειανοί επί τρεις ημέρες, κι αν ανοίξουν οι πόρτες του Ναού να παραχωρηθεί ο Ναός σε αυτούς.
Αν όμως δεν ανοίξουν να προσευχηθούν οι Χριστιανοί και αν δεν ανοίξουν και σε αυτούς πάλι ο Ναός να παραχωρηθεί στους Αρειανούς. Η πρόταση άρεσε στους Αρειανούς και την δέχτηκαν αλλά είδαμε και το αποτέλεσμα..
Ένα παράδειγμα ακόμα είναι το γεγονός που αναφέρεται στον Άγιο Σπυρίδωνα
Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΩΝ 318 ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΔΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ
Όταν βασίλευε ο Μέγας Κωνσταντίνος, συνηθροίσθη η Αγία και περιώνυμος Α΄ Οικουμενική Σύνοδος των 318 θεοφόρων Πατέρων για να καταδικάσουν την αίρεση του ασεβούς Αρείου, του λέγοντος κτίσμα τον Κτίστην, και να δογματίσουν τον Υιό του Θεού, ομοούσιον του ανάρχου Πατρός. Ήσαν Δε οι πρώτοι υπέρμαχοι της αιρέσεως, ο Νικομηδείας Ευσέβιος, ο Νικαίας Θεόγνιος, και ο Χαλκηδόνος, Μακάριος. Οίτινες έχοντες αρχηγόν τον Άρειον εφρόνουν κτιστόν τον αληθινόν Υιό του Θεού, οι ασύνετοι. Ω μανίας και λύσσης αμέτρου τα πονηρότατα κτίσματα εδογμάτιζον κτίσμα τον κτίστην της κτίσεως. Οι Δε της ευσεβείας υπέρμαχοι οίτινες συνηθροίσθησαν δια να στερεώσουν την ορθόδοξον πίστη και να καταδικάσουν την αντίχριστον πλάνην, ήσαν οι περισσότεροι, ήσαν Δε άπαντες Πατέρες, ενάρετοι και θαυμάσιοι, οι πράξεις και οι αρετές των οποίων έλαμπαν με την Χάρη του Παναγίου Πνεύματος. Μεταξύ Δε τούτων, διακρίνονταν ο Μέγας εν Αγίοις Αλέξανδρος, όστις ήτο μεν τότε ακόμα ιερομόναχος, αλλ΄ επείχε τον τόπον του Μακαρίου Μητροφάνους Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, όστις ήτο κλινήρης, και ο Μέγας Αθανάσιος διάκονος τότε ακόμα, ο οποίος επείχε τότε τον τόπον του Πατριάρχου Αλεξανδρείας. Κατά τούτο εφθόνησαν τινές διότι δεν είχον ακόμα το αξίωμα της ιερωσύνης. Όμως ούτοι ήσαν πρώτοι εις τας διαλέξεις. Πλησίον λοιπόν τοιούτων φωστήρων, ήτο και ο ταπεινόφρων Σπυρίδων, του οποίου η αρετή και η θεία Χάρις που κατοικούσε εις αυτόν επερίσσευε την κοσμική σοφία των φιλοσόφων. Εις δε φιλόσοφος, ήτο εις το λέγει ικανότερος των άλλων, διότι είχε μεγάλη ευγλωττίαν και μάθηση και τόσο εβοήθει τον ΄Αρειον με την πολύ εμπειρία του, ώστε αποστόμωνε πολλούς και οι Ορθόδοξοι δεν ηδύναντο να αναπτύξουν εις βοήθειά των συλλογισμό τινά, τον οποίον να μην αντικρούει με την πολλή του μάθηση ο φιλόσοφος. Δια να φανεί λοιπόν ότι η νίκη δεν είναι στα λόγια των ψευδοσυλλογισμών αλλά εις την αλήθεια του Χριστού, δεν τον ενίκησε άλλος κανείς, από τους εγγράμματους Πατέρες αλλά ο απλός και αγράμματος Σπυρίδων, ο οποίος δεν εγνώριζε άλλο τίποτε παρά μόνο Ιησούν τον Εσταυρωμένον. Όταν λοιπόν είδε τον φιλόσοφον θερμαινόμενον πολύ από τη διάλεξη, να λέγει λοιδορίας κατά του Χριστού, και άλλα λόγια βλάσφημα, επλησίασε και του λέγει ο Άγιος: - Έλα να ομιλήσεις και μετ΄ εμού φιλόσοφε.
Τότε οι άλλοι ορθόδοξοι, γνωρίζοντες την απλότητα αυτού, την απαιδευσίαν εις την ελληνική γλώσσα και την μικρή μάθησή του, τον εμπόδιζαν και δεν τον άφηναν να μιλήσει με τον φιλόσοφο.
Ο δε Άγιος γνωρίζων πόσα περισσότερα δύναται να επιτύχει η άνωθεν Σοφία, από την ανθρώπινη, την καταργουμένη και άσοφον, δεν υπάκουσε εις αυτό, και είπε αυτά εις τον φιλόσοφο:
- Εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού, δος και εις εμέ ολίγη ακρόαση, ο δε ρήτωρ του λέγει
- Ειπέ εί τι θέλεις.
Τότε ο μέγας την αρετήν και απλούς την μάθησιν Σπυρίδων υπό του Παναγίου Πνεύματος εμφορούμενος και κρατών εις χείρας κεραμίδα λέγει: «Εις είναι ο Θεός του ουρανού και της γης , ο των απάντων Δημιουργός .Ούτος έκαμε τας ουρανίους Δυνάμεις , έπλασε τον άνθρωπο και εποίησεν όλα τα φαινόμενα και τα αόρατα πράγματα .Με τούτου τον Λόγον και το Πνεύμα ηπλώθη ο ουρανός , παρήχθη η γη , συνήχθη η θάλασσα , ετάθη ο αέρας , εγεννήθησαν όλα τα ζώα και επλάσθη ο άνθρωπος , το μέγα τούτο κτίσμα και θαυμάσιο δημιούργημα .Όλα από Τούτον έγιναν , αστέρες , φωστήρες , ημέρα , νύκτα και τα υπόλοιπα . Τούτον τον Λόγον γνωρίζοντες ημείς , ότι είναι Υιός του Θεού αληθής ομοούσιος με τον Πατέρα , πιστεύομεν ότι εγεννήθη από την Παρθένον , εσταυρώθη και ετάφη ως άνθρωπος και ως Θεός ανέστη συναναστήσας και ημάς και χαρίζει ημίν άφθαρτον ζωήν και αϊδιον . Τούτον πιστεύομεν ακόμη Κριτήν του κόσμου , όστις μέλλει να έλθη δια να κρίνει τον κόσμον όλον , ημείς δε θέλομεν δώσει εις Αυτόν απολογίαν δι’όλα τα έργα , τους λόγους και τα ενθυμήματα ημών ». «Τούτον γνωρίζομεν Ομοούσιον με τον Πατέρα , Σύνθρονον , Ομότιμον και Ομόδοξον.
Η Αγία Τριάς όμως αν και είναι τρία Πρόσωπα και τρεις Υποστάσεις , Πατήρ , Υιός και Άγιον Πνεύμα , όμως και τα τρία αυτά πρόσωπα είναι ένας Θεός και μία Ουσία άρρητος και ακατάληπτος , την οποίαν ο νους του ανθρώπου δεν δύναται να χωρέση και να καταλάβη δια το άπειρον της Θεότητος .Διότι καθώς είναι αδύνατον να βάλεις όλο το πέλαγος της θάλασσας εις μικρότατον δοχείον έτσι δεν είναι δυνατόν ανθρώπινος νους να χωρέση το άπειρον πέλαγος της ακαταλήπτου Θεότητος και για να πιστωθείς την αλήθειαν πρόσεχε εις τούτο το μικρόν και ευτελέστατον πράγμα ,αν και δεν έπρεπε να παρομοιάσωμεν εκείνην την άκτιστον και υπερούσιον Φύσιν με κτιστόν και φθαρτόν δημιούργημα , όμως επειδή οι οφθαλμοί είναι πιστότεροι των αυτιών και πας ολιγόπιστος , όπως εσείς , δεν πιστεύει με ευκολία εάν δεν ιδεί με τους σωματικούς οφθαλμούς , δια τούτο θέλω να σας αποδείξω οφθαλμοφανώς την αλήθειαν με την κεραμίδα αυτήν, που είναι και αυτή και τρισύνθετος και μιας ουσίας και φύσεως». Αφού είπε αυτά ο Άγιος έκανε το σημείον του Σταυρού με το δεξί του χέρι , κρατούσε δε με το αριστερό του χέρι την κεραμίδα και είπε : Εις το όνομα του Πατρός και ευθύς ω των θαυμασίων σου Χριστέ Βασιλεύ! το πυρ εκ του οποίου ήτο εψημένη η κεραμίδα ανέβη προς τα άνω. Έπειτα είπε και του Υιού και ευθύς το ύδωρ από το οποίο επλάσθη αύτη έρευσε προς τα κάτω . Έπειτα είπε και του Αγίου Πνεύματος και ανοίξας την χείραν του είχε μείνει εν αυτή μόνον το χώμα από το οποίο είχε κατασκευασθεί η κεραμίδα.
Το θαύμα τούτο βλέποντες άπαντες εξέστησαν και μάλιστα ο φιλόσοφος , ο οποίος την μεν ακοήν επλήγη , την δε ψυχήν εξεπλάγη και η φωνή του εχάθη. Μετά δε αρκετήν ώραν είπε : Όσα είπες Άγιε άνθρωπε , τα δέχομαι όλα και τα ομολογώ .Ο δε Άγιος του λέγει :Επειδή λοιπόν ομολογείς με τον λόγον , έλα να δείξεις και με το έργον ,ότι πράγματι γνωρίζεις ποίος είναι ο Θεός όστις εποίησε τα πάντα. Ας πάμε στην εκκλησία να λάβης το σημείον της Ορθοδόξου Πίστεως. Τότε ο φιλόσοφος , επιστρέψας ευθύς προς ακριβή θεοσέβειαν είπε προς τους παρεστώτας και τους μαθητάς αυτού ταύτα : Ω άνδρες , έως ου ο αγών περιωρίζετο εις λόγους μόνον , αντέλεγον και εγώ με την τέχνην της έξω σοφίας , αλλ’εφόσον όχι πλέον λόγοι αλλά θεία τις Δύναμις και θαυματουργία ηγέρθη εναντίον μου και μου απέδειξε με την απλότητα των λόγων του Αγίου τούτου ανδρός την άρρητον αυτής Δύναμιν, ομολογώ ότι ενικήθην. Δεν εντρέπομαι δε να είπω τούτο, αλλά συμβουλεύω και εσάς να μισήσετε την απιστίαν εξ’όλης της καρδίας σας και πιστεύοντες εις τον Χριστόν , να ακολουθήσητε εις την Πίστιν του Αγίου τούτου γέροντος , του οποίου η μεν γλώσσα είναι ανθρώπινη , τα δε λόγια αγγελικά και ουράνια. Πόσην αισχύνην νομίζετε , ω ακροαταί , να έλαβον εκ των λόγων τούτον οι Αρειανοί και πόσην τιμήν και χαράν οι νικήσαντες Ορθόδοξοι; Τοσαύτη ήτο η νίκη των Ορθοδόξων , ώστε δεν έμειναν εις την αρειανήν πανωλεθρίαν ειμή μόνον έξι, οι δε λοιποί άπαντες επέστρεψαν εις την Ορθοδοξίαν , γνωρίσαντες την αλήθειαν. Ούτω λοιπόν εκυρώθη η απόφασις της Συνόδου και έμειναν οι αιρετικοί καταφρονεμένοι , οι δε ευσεβείς αγαλλόμενοι και έκθαμβοι από την θαυματουργίαν του απλουστάτου Σπυρίδωνος. Ευχαριστούντες όθεν τον Σωτήρα Κύριον , είχον τον Άγιον εις μεγάλην ευλάβειαν , όχι μόνον ο κοινός λαός και οι Αρχιερείς ,αλλά και αυτός ο βασιλεύς τον εθαύμασε και τον ετίμησεν ικανώς , τον παρεκάλει δε να δέεται υπέρ αυτού πάντοτε εις τον Θεόν .Αφού δε ετελειώθη η Σύνοδος τον προέπεμψε κατευοδών αυτόν εις τον τόπον του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7ο
ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ
Στην 50η σελίδα του βιβλίου σας, αναφέρεσθε στους ιερείς και ρωτάτε αν οι Απόστολοι χειροτόνησαν ποτέ ιερείς και απαντάτε μόνοι, πως όχι οι Απόστολοι ποτέ δεν χειροτόνησαν ιερείς.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Και πάλι κάνετε λάθος διότι οι Απόστολοι χειροτόνησαν επισκόπους, διακόνους και πρεσβύτερους. Ο επίσκοπος ονομάζεται και δεσπότης, καθότι δεσπόζει του ποιμνίου, ο πρεσβύτερος ονομάζεται και ιερέας ενώ η σύζυγός του πρεσβυτέρα, και ο διάκονος ως έχει. Και να δούμε πώς χειροτονήθηκαν που είναι πολύ σημαντικό.
Πράξεις κ 28
Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς και εις όλο το ποίμνιο εις το οποίο το Πνεύμα το Άγιο σας έθεσε επισκόπους για να ποιμένετε την Εκκλησία του Θεού.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Σ΄ αυτό το σημείο βλέπουμε ότι το Άγιο Πνεύμα τοποθετεί επισκόπους.
Πράξεις ιδ 23
Και αφού εχειροτόνησαν αυτούς εις πρεσβύτερους κατά πάσαν εκκλησίαν προσευχηθέντες με νηστείας, αφιέρωσαν αυτούς εις Κύριον.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Βλέπομε και εδώ ότι εχειροτόνησαν πρεσβυτέρους σε όλες τις Εκκλησίες και αφού ενήστεψαν, πράγμα που δεν δέχεσθε εσείς, αφιέρωσαν αυτούς στον Κύριο.
Τίτον α 5
Δια τούτο σε αφήκα εν Κρήτη δια να διορθώσεις τα ελλείποντα και να καταστήσεις εν πάση πόλει πρεσβυτέρους καθώς εγώ σε διέταξα. Διότι πρέπει ο επίσκοπος να είναι ανέγκλητος ως οικονόμος Θεού.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Σε αυτή την περίπτωση επίσκοπος είναι ο Τίτος που διορθώνει τα ελλείποντα και χειροτονεί πρεσβυτέρους όπως και σήμερα.
Φιλλιπησίους α 1
Παύλος και Τιμόθεος δούλοι του Ιησού Χριστού προς πάντας τους αγίους εν Χριστώ Ιησού τους όντες εν Φιλλήποις μετά των επισκόπων και διακόνων.
Α΄Τιμόθεον γ 1
Πιστός ο λόγος εάν τις ορέγηται επισκοπήν καλόν έργον επιθυμεί.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Ο επίσκοπος είναι ένας βαθμός ιεροσύνης καθώς και ο πρεσβύτερος και ο διάκονος και είναι χειροτονημένοι, ιδιότητα που δεν έχουν οι άλλοι χριστιανοί. Παρακάτω ρωτάτε πάλι ποιος έβαλε τους ιερείς μέσα στις Εκκλησίες και πάλι απαντάτε λανθασμένα πως από απλοί πρεσβύτεροι σιγά σιγά εξελίχθηκαν σε ιερείς τον 4ο αιώνα.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Το 325 έγινε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος και έλαβαν μέρος 318 πατέρες. Αυτό σημαίνει πως οι Ιεροί Ναοί υπήρχαν καθώς και το ιερατείο, πολλά χρόνια πιο πριν, οπότε βλέπετε πως κάνετε λάθος. Παρακάτω ρωτάτε αν πειράζει να υπάρχουν ιερείς και απαντάτε πως ναι πειράζει και πως δεν επιτρέπεται να γίνονται μόνοι τους οι άνθρωποι ιερείς εάν δεν τους καλέσει ο Θεός.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Στην περίπτωση των ορθοδόξων όπως βλέπετε διορίζει το Άγιο Πνεύμα και οι Απόστολοι τους ιερείς, ενώ εσείς είστε απρόσκληστοι και αυτοδιόριστοι.
Ρωτάτε πάλι ποιος έβαλε ιερέα στην Καινή Διαθήκη, ο Θεός; και απαντάτε πάλι πως όπως στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός κάλεσε τον Ααρών και τα παιδιά του, στην Καινή Διαθήκη, κάλεσε και διόρισε ιερέα και αρχιερέα μας τον Χριστό και κανένα άλλο.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ο Χριστός είναι Αρχιερέας δηλαδή αρχηγός των ιερέων.
Όπως είναι ο Αρχάγγελος αρχηγός των Αγγέλων,
Όπως είναι ο Αρχιστράτηγος αρχηγός του στρατού
Όπως είναι ο Αρχιτελώνης αρχηγός των τελωνών
Όπως είναι και Αρχιποιμήν,α΄ Πέτρου ε 4, όπως είναι και Αρχηγός της ζωής πράξεις, γ 15, όπως είναι και κεφαλή της Εκκλησίας Εφεσίους α22

Και στο Ιωάννην ι 16 γράφει
Και θέλει γίνει μία ποίμνη, εις ποιμήν.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Αφού είναι εις ποιμήν, ο Χριστός, γιατί έχετε πολλούς ποιμένες και απορρίπτετε τους ιερείς;
Εβραίους ς 20
Όπως ο Ιησούς εισήλθεν υπέρ ημών πρόδρομος γενόμενος αρχιερεύς εις τον αιώνα. Και στην Αποκάλυψη όμως ο Θεός μιλά για τους επτά αγγέλους που είναι οι 7 ορθόδοξοι επίσκοποι.
Αποκάλυψη α 20
Οι επτά αστέρες είναι οι άγγελοι των επτά εκκλησιών και οι επτά λυχνίες τας οποίας είδες είναι οι επτά εκκλησίες. Έπειτα ρωτάτε, Τι σημαίνουν τα λόγια έκαμε ημάς βασιλείς και ιερείς εις τον Θεόν και απαντάτε πως τα ειδικά προνόμια που είχαν οι ιερείς της Παλαιάς Διαθήκης τώρα τα έχουν όλοι οι πιστοί. Ερωτάσθε πού λοιπόν το γράφει αυτό;
Στην Α΄Πέτρου β 9 αναφέρει
Σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν βασίλειον ιεράτευμα έθνος άγιον.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Αυτό όμως δεν εμποδίζει την ειδική ιερωσύνη διότι δεν μπορεί ο κάθε πιστός να εκτελεί χρέη επισκόπου ή πρεσβυτέρου ή διακόνου.
Π.χ. Εβραίους ιγ 10
Έχομεν θυσιαστήριο εξ ου δεν έχουσι εξουσία να φάγωσιν οι λατρεύοντες εις την σκηνήν
Α΄ Κορινθίους θ 13
Δεν ηξεύρετε ότι οι εργαζόμενοι τα ιερά εκ του ιερού τρώγωσιν οι ενασχολούμενοι εις το θυσιαστήριον μετά του θυσιαστηρίου λαμβάνουσιν μερίδα.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Τι είναι το σημερινό θυσιαστήριο, γνωρίζετε; και μπορεί ο κάθε πιστός να πηγαίνει στο θυσιαστήριο; v Και στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρει
Έξοδος ιθ 6
Και σεις θέλετε είσθε εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Όπως βλέπουμε και στην Παλαιά Διαθήκη υπήρχε βασίλειον ιεράτευμα αλλά και ειδική ιεροσύνη για να επιτελεί τα του Ναού καθήκοντα. Μετά αναφέρεσθε και ρωτάτε πάλι τι σημαίνουν τα λόγια του Χριστού "αν τινών αφήτε τις αμαρτίες αφίεντε αν τινων κρατήτε κεκράτηνται" Και συνεχίζετε, πως παρατηρούμε ότι ο Κύριος τα λόγια αυτά τα είπε σε τρεις περιπτώσεις
Ματθαίον ις 19 Ατομικά στον Πέτρο
Ματθαίον ιη 17 προς την Εκκλησία, το σώμα των πιστών
Ιωάννην κ 23 στους δέκα μαθητές
Αλλά τα λόγια αυτά δεν αφορούν μυστηριακή εξομολόγηση των πιστών στον ιερέα αλλά είναι η πειθαρχική εξουσία που έδωσε ο Χριστός στους Αποστόλους.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Είναι φανερό ότι προσπαθείτε με ακαταλαβίστικα λόγια να διαστρεβλώσετε τον λόγο του Θεού που είναι τόσο καθαρά γραμμένος. Θα αναφέρω και πάλι τα εδάφια όπως ακριβώς είναι γραμμένα και ίσως καταλάβετε το λάθος σας.
1ον Ματθαίον ις 19
Και θέλω σοι δώσει τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών και ότι εάν δέσεις επί της γης θέλει είσθαι δεδεμένον εν τοις ουρανοίς και ότι εάν λύσεις επί της γης θέλει είσθαι λελυμένον εν τοις ουρανοίς. ΕΞΗΓΗΣΗ

2ον Ματθαίον ιη 18
Αληθώς σας λέγω όσα εάν δέσητε επί της γης θέλουσιν είσθε δεδεμένα εν τω ουρανώ και όσα εάν λύσητε επί της γης θέλουσιν είσθαι λελυμένα εν τω ουρανώ.
3ον Ιωάννην κ 21
Είπε δε πάλι προς αυτούς ο Ιησούς Ειρήνη ημίν καθώς με απέστειλεν ο Πατήρ και εγώ πέμπω εσάς. Και τούτο ειπών ενεφύσησεν και λέγει προς αυτούς Λάβετε Πνεύμα Άγιον, αν τινών συγχωρήσητε τας αμαρτίας είναι συγκεχωρημέναι εις αυτούς αν τινών κρατήτε είναι κεκρατημέναι.
ΕΞΗΓΗΣΗ
Είπε λοιπόν τότε σε αυτούς ο Ιησούς, ειρήνη σε σας, όπως έστειλε εμέ ο Πατήρ δια να τελειώσω το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων, έτσι κι εγώ στέλνω εσάς να μεταφέρετε εις τους ανθρώπους την σωτηρία και αφού είπε τούτο εφύσησε εις τα πρόσωπά τους την ζωογόνο πνοή της νέας ζωής και τους είπε λάβετε Πνεύμα Άγιον, σε όποιους συγχωρείτε τις αμαρτίες θα είναι συγχωρημένες και από το Θεό, και σε όποιους τις κρατείτε άλυτες και ασυγχώρητες θα μείνουν αιωνίως ασυγχώρητες. Εσείς γράφετε ότι εξομολογήσθε κατευθείαν στο Χριστό. Όμως στην
Ιακώβου ε 16 γράφει
Εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας. Επίσης ο προφητάνακατας Δαυίδ εξομολογήθηκε μπροστά στον Προφήτη Νάθαν.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Όπως βλέπετε ο Ιησούς Χριστός έδωσε εξουσία στους μαθητές να συγχωρούν τις εξομολογούμενες αμαρτίες των μετανοημένων ανθρώπων, και όχι όπως γράφει ο συγγραφέας του εν λόγω βιβλίου, πως ο Χριστός περιορίσθηκε να το πει μόνο για τον Πέτρο ή τους 10 μαθητές, αφού παράλληλα είπε
Ματθαίον κη 19
Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη Που σημαίνει ότι μαθητές Του υπάρχουν και σήμερα και έχουν την εξουσία που είχαν και οι πρώτοι, τους χρησιμοποιεί δηλαδή ο Θεός σαν εργαλεία Του για την σωτηρία των ανθρώπων, σαν σκεύη εκλογής, όπως είπε και για τον Παύλο
Πράξεις θ 15
Είπε δε προς αυτόν ο Κύριος ύπαγε διότι ούτος είναι σκεύος εκλογής εις εμέ δια να βαστάσει το όνομά μου ενώπιον εθνών.
Εν τω μεταξύ, ο εξομολόγος δεν λέγει στον εξομολογούμενο εγώ σε συγχωρώ, αλλά λέγει προσευχόμενος "Συ Κύριε που είπες αν συγχωρήσουμε τις αμαρτίες των ανθρώπων είναι συγχωρημένες, συγχώρησον και τον δούλον σου δι εμού του αμαρτωλού" και αν πράγματι ο εξομολογούμενος έχει μετανοήσει, οι αμαρτίες που εξομολογήθηκε έχουν συγχωρηθεί και σβηστεί για πάντα.
Ο Χριστός είπε στους μαθητές Του. Ουδέν δύνασθε ποιείν άνευ εμού. Και ο Αδάμ είπε απέκτησα άνθρωπον δια του Κυρίου.
Γένεσις δ 1
Που σημαίνει ότι και ο ιερέας συγχωρεί τις αμαρτίες των ανθρώπων δια του Κυρίου. Στο σημείο αυτό σας θυμίζω τι αναφέρει και στον Ιησού του Ναυή ζ 19 όπου γράφει, Και είπεν ο Ιησούς προς τον Αχάν, τέκνον μου δος τώρα την δόξαν εις τον Θεόν του Ισραήλ και εξομολογήθητι εις αυτόν και ειπέ μοι τώρα τι έπραξας μη κρύψης αυτό απ΄ εμού.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Όπως βλέπουμε και σ΄ αυτό το εδάφιο, όταν εξομολογούμεθα, παραλήπτης των όσων λέμε είναι ο ίδιος ο Θεός, αν και μπροστά μας είναι άνθρωπος Π.χ. Πράξεις ε 1-4 Άνθρωπος δε τις Ανανίας το όνομα μετά της γυναικός αυτού Σαπφείρας, επώλησε κτήμα και εκράτησε από της τιμής εν γνώσει και της γυναικός αυτού και φέρων μέρος τι έθεσεν εις τους πόδας των Αποστόλων. Είπε δε ο Πέτρος, Ανανία διατί εγέμισε ο Σατανάς την καρδίαν σου ώστε να ψευσθής εις το Πνεύμα το Άγιον και να κρατήσεις από της τιμής του αγρού; Ενώ έμενε, δεν ήτο δικό σου, και αφού επωλήθη δεν ήτο εν τη εξουσία σου; διατί έβαλες εν τη καρδία σου το πράγμα τούτο; δεν εψεύσθης εις ανθρώπους αλλ΄ εις τον Θεόν.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Όπως βλέπουμε όταν εξομολογούμαστε ο Θεός είναι ο αποδέκτης και ο άνθρωπος το εργαλείο, το μέσον. Αλίμονο σε αυτόν που δεν ακολουθεί αυτές τις εντολές του Θεού. Όλες του οι αμαρτίες θα παραμένουν ασυγχώρητες.
Η χρησιμότητα της ιεροσύνης
1. Χωρίς ιερέα δεν βαπτιζόμαστε για να μας συγχωρεθεί το προπατορικό αμάρτημα.
2. Χωρίς ιερέα δεν εξομολογούμεθα για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας.
3. Χωρίς ιερέα δεν θα κοινωνήσουμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, για να έχουμε ζωή αιώνιο.
4. Χωρίς ιερέα δεν θα πάρουμε την ευλογία του Θεού στον γάμο μας.
5. Δια της επιθέσεως των χειρών του ιερέως, λαμβάνουμε Πνεύμα Αγιον.
6. Οι Ιερείς είναι όργανα στη διακονία του Αγίου Πνεύματος.
7. Οι ιερείς είναι η σκάλα μέσω της οποίας ανεβαίνουν οι πιστοί Χριστιανοί από τη γη στον ουρανό.
8. Οι ιερείς είναι σκεύος εκλογής του Θεού και γι αυτό πρέπει να τους σεβόμαστε και να τους τιμάμε.
9. Ο ιερέας διαβάζει την εξόδιον Ακολουθία για τον καθένα μας.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8ο
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ
Στην 55 σελίδα του βιβλίου σας λέτε ότι δεν υπάρχει αποστολική διαδοχή.
Και εδώ κάνετε λάθος.
Ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του.
Ματθαίον κη 19
Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη
ΕΞΗΓΗΣΗ
Πηγαίνετε να κάνετε Μαθητές σε όλα τα έθνη.
Και στην 56η σελίδα σας αναφέρετε ότι ο Παύλος και ο Βαρνάβας δεν είχαν αποστολική διαδοχή. Και πάλι κάνετε λάθος και σας αναφέρω τα εδάφια που το αποδεικνύουν όπως αποδεικνύουν ότι και εσκεμμένα διαστρεβλώνετε τον λόγο του Θεού.
Πράξεις θ 17
Υπήγε δε ο Ανανίας και εισήλθεν εις την οικίαν και επιθέσας επ΄ αυτόν τας χείρας είπε, Σαούλ αδελφέ ο Κύριος με απέστειλεν ο Ιησούς όστις εφάνη εις σε εν τη οδώ καθην ήρχου δια να αναβλέψης και να πλησθείς Πνεύματος Αγίου. Και ευθύς έπεσον από των οφθαλμών αυτού ως λέπη και ανέβλεψεν ευθύς και σηκωθείς εβαπτίσθη.
Όσο για τον Βαρνάβα που γράφεις ότι δεν είχε και εκείνος διαδοχή, διαβάζουμε
Πράξεις ιγ 1-4
Ήσαν δε εν Αντιοχεία εν τη υπάρχουσι εκκλησία προφήται τινές και διδάσκαλοι, ο Βαρνάβας και ο Συμεών ο καλούμενος Νίγερ και Λούκιος ο Κυρηναίος και Μαναήν ο συνανατραφόμενος μετά του Ηρώδου του τετράρχου και ο Σαύλος και ενώ υπηρέτουν εις τον Κύριον και ενήστευον είπε το Πνεύμα το Άγιον. Χωρήσετε εις εμέ τον Βαρνάβαν και τον Σαύλον δια το έργον εις το οποίον προσεκάλεσα αυτούς. Τότε αφού ενήστευσαν και προσευχήθησαν και επέθεσαν τας χείρας επ΄ αυτούς απέστειλεν. Ούτοι λοιπόν πεμφθέντες υπό του Πνεύματος του Αγίου κατέβησαν εις την Σελεύκειαν και εκείθεν απέπλευσαν εις την Κύπρον.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Όπως είδαμε ο Παύλος αφού έλαβε Πνεύμα Άγιον, δια επιθέσεως των χειρών του Ανανία, και εβαπτίσθη, τον κάλεσε ο Κύριος εις το έργο το ίδιο και ο Βαρνάβας ήταν διδάσκαλος και μέλος της Εκκλησίας που σημαίνει ότι ήταν βαπτισμένος και είχε το Άγιο Πνεύμα και είχε πάρει την αποστολική διαδοχή, αφού χωρίς αυτά τα δύο δεν γινόταν μέλος της Εκκλησίας.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9ο
Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ (ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ)
Η Ορθόδοξη Εκκλησία δέχεται και πιστεύει στα λόγια του Ιησού Χριστού όπως ακριβώς τα είπε, χωρίς να προσθέτει ούτε να αφαιρεί,
Ματθαίον κς 26
Και ενώ έτρωγον λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευλογήσας έκοψε και έδιδεν εις τους Μαθητάς και είπε. Λάβετε φάγετε τούτο είναι το σώμα μου και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας έδωκεν εις αυτούς λέγων πίετε εξ αυτού πάντες διότι τούτο είναι το αίμα μου το της Καινής Διαθήκης το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών.
Και στο Ιωάννην ς 53 γράφει
Είπε λοιπόν εις αυτούς ο ιησούς Αληθώς αληθώς σας λέγω. Εάν δεν φάγητε την σάρκα του Υιού του ανθρώπου και πίητε το αίμα αυτού δεν έχετε ζωήν εν εαυτοίς. Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου έχει ζωήν αιώνιον και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα διότι η σάρξ μου αληθώς είναι τροφή και το αίμα μου αληθώς είναι πόσις. Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου εν εμοί μένει και εγώ εν αυτώ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Εδώ βλέπουμε ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μας βεβαιώνει με το Αληθώς αληθώς σας λέγω, τούτο είναι το σώμα μου και τούτο είναι το αίμα μου. Και το επαναλαμβάνει για να μην αφήσει αμφιβολίες σε κανέναν. Ποιο λογικός άνθρωπος μπορεί να αμφισβητήσει τα λόγια του Θεού; Υπάρχουν άλλα λόγια ποιο πειστικά;
Και ο Απόστολος Παύλος μας βεβαιώνει γι αυτό.
Α΄Κορινθίους ια 27+29
Ώστε όστις τρώγει τον άρτο τούτο ή πίνει το ποτήριο του Κυρίου αναξίως, ένοχος θέλει είσθαι του σώματος και αίματος του Κυρίου. 29. Ας δοκιμάζει Δε εαυτόν ο άνθρωπος και ούτω ας τρώγει εκ του άρτου και ας πίνει εκ του ποτηρίου. Διότι ο τρώγων και πίνων αναξίως τρώγει και πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Βλέπουμε καθαρά ότι και ο Απόστολος Παύλος ονομάζει αναξίους όσους δεν διακρίνουν το σώμα του Κυρίου. Δεν είναι σύμβολο ή ανάμνηση. Είναι τεράστιο ψέμα και βλασφημία αυτό που εσείς διατυμπανίζετε. ΠΡΟΣΕΞΤΕ
Και στην Α΄ κορινθίους ι 21 γράφει
Δεν δύνασθε να πίνετε το ποτήριον του Κυρίου και το ποτήριον των δαιμονίων. Δεν δύνασθε να είσθε μέτοχοι της τραπέζης του Κυρίου και της τραπέζης των δαιμονίων.
Στην 99η σελίδα σας γράφει ότι πουθενά στη Γραφή δεν αναφέρεται η λέξη μετουσίωση και έτσι ο άρτος και ο οίνος είναι ψωμί και κρασί.
Επίσης στην ίδια σελίδα γράφει πως δεν κοινωνούμε για να σωθούμε αλλά επειδή ήδη έχουμε σωθεί.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ.
Τέτοιος υπέρμετρος εγωισμός!! Θεωρείτε τον εαυτό σας ήδη σωσμένο και στις προφορικές σας συζητήσεις δηλώνετε και "Άγιοι" από τώρα.
Ο Απόστολος Παύλος, ο τόσο μεγάλος, ο απόστολος των εθνών, γράφει
Β΄ Θεσσαλονικείς α 15
Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθε εις τον κόσμον δια να σώσει τους αμαρτωλούς των οποίων πρώτος είμαι εγώ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Ο Παύλος, πρώτος των αμαρτωλών! Και δεν λέει ήμουν, λέει είμαι. Εσείς κύριοι, νομίζετε εαυτούς ανώτερους από τον Παύλο και αναμάρτητους πλέον.
Ρωμαίους γ 4 + 10
Έστω ο Θεός αληθής πας δε άνθρωπος ψεύστης καθώς είναι γεγραμμένον ότι δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ είς.
Γαλάτας ς 3
Διότι εάν τις νομίζει ότι είναι τι, ενώ είναι μηδέν, εαυτόν εξαπατά
Και στον 142 Ψαλμό γράφει

Και μη εισέλθεις εις κρίσιν μετά του δούλου σου ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Μη ειδόντες λοιπόν, εξαπατάσθε και νομίζετε οι δυστυχείς ότι είσθαι σωσμένοι. Για να σωθεί κάποιος πρέπει να δέχεται το λόγο του Θεού όπως ακριβώς είναι, χωρίς προσθέσεις ή αφαιρέσεις ή παρερμηνείες, είτε μας αρέσει είτε όχι, και να κοινωνεί πιστεύοντας ακράδαντα ότι δέχεται το Σώμα και Αίμα Χριστού με τα οποία εξασφαλίζει την άφση των αμαρτιών και την αιώνια ζωή. Π.χ όταν ο Ιησούς Χριστός μας λέγει τούτο είναι το σώμα μου, πρέπει να πιστεύουμε ότι πράγματι είναι το σώμα Του και όταν λέγει τούτο είναι το αίμα μου να πιστεύουμε ότι πράγματι τούτο είναι το αίμα Του, το υπέρ πολλών εκχυνώμενον εις άφεσιν αμαρτιών, χωρίς να προσπαθούμε να το προσαρμόσουμε στα δικά μας μέτρα. Ο Απόστολος Πέτρος, όταν ο Κύριος του είπε, να προχωρήσει πάνω στη θάλασσα, πίστεψε και πάτησε ως σε έδαφος και προχωρούσε, μόλις όμως προσπάθησε να το προσαρμόσει σύμφωνα με τη λογική του, απίστησε και βούλιαξε. Επίσης όταν ο Χριστός του είπε να ξαναρίξει τα δίχτυα του εκείνος ήξερε σύμφωνα με τη λογική του ότι ψάρια δεν υπήρχαν εκεί αφού όλο το βράδυ προσπαθούσε και τίποτα δεν έπιασε., όμως πίστεψε ξαναπροσπάθησε σύμφωνα με τους λόγους του Χριστού και εδικαιώθηκε. Αν λοιπόν δεν πιστέψουμε στην μετουσίωση, δεν υπάρχει σωτηρία.
Όλοι οι Άγιοι επίσης, λέγαν ότι είναι αμαρτωλοί και πως μόνο με τη χάρη και το έλεος του Θεού μπορούν να σωθούν. Και ο Δαβίδ, ενώ είχε εξομολογηθεί στον Προφήτη Νάθαν και μετανόησε κλαίγοντας πικρά και ήξερε ότι ο Θεός τον συγχώρησε γι αυτό που έκανε, στον Ν΄ ψαλμό λέει "και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός" Ενώ εσείς διακηρύσετε την αγιωσύνη σας και προσπερνάτε το ότι ο άνθρωπος κάθε ώρα αμαρτάνει είτε δια λόγου είτε δια έργου είτε με τη διάνοια, και ότι αν δεν μετανοήσουμε εξομολογηθούμε και κοινωνούμε, οι αμαρτίες μας μένουν.
Ο Απόστολος Πέτρος λέγει ότι στην Α΄ Πέτρου α 18
"Το Αίμα του Κυρίου Ιησού καθαριεί τον συνείδησιν ημών από νεαρών έργων" Το πραγματικό Αίμα του Χριστού και όχι μόνο "τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν".


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10ο
Η ΝΗΣΤΕΙΑ
Στην 64η σελίδα αναφέρεσθε στην Νηστεία και γράφετε ότι η νηστεία δεν πρέπει να είναι υποχρεωτική.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Σε ποιο βιβλίο των Ορθοδόξων Χριστιανών γράφει ότι είναι υποχρεωτική η νηστεία; Τίποτα δεν είναι υποχρεωτικό.
Ούτε η πίστη, ούτε η λατρεία, ούτε ο εκκλησιασμός, ούτε η εξομολόγηση, ούτε η θεία κοινωνία. Τίποτα. Ο Ιησούς Χριστός μας είπε καθαρά
Ματθαίον ις 24
Εάν τις θέλει οπίσω μου ελθείν ας απαρνηθεί εαυτόν και ας σηκώσει τον σταυρόν αυτού και ας με ακολουθεί. Αν λοιπόν θέλει κάποιος να τον ακολουθήσει τότε ας κάμει όπως πρέπει.
Τώρα όσον αφορά τη νηστεία ας δούμε τι αναφέρει ο λόγος του Θεού.
Παλαιά Διαθήκη
Δανιήλ θ 3
Και έστρεψα το πρόσωπόν μου προς Κύριον τον Θεόν δια να κάμω προσευχήν και δεήσεις εν νηστεία και σάκκω
Ιωνάς γ 5
Και οι άνδρες της Νινευή επίστευσαν εις τον Θεόν και εκήρυξαν νηστεία και ενεδύθησαν σάκκους από μεγάλου αυτών έως μικρού αυτών.
Καινή Διαθήκη
Ματθαίον ς 16
Και όταν νηστεύετε, μη γίνεσθε ως οι υποκριταί σκυθρωποί διότι αφανίζουσι τα πρόσωπα αυτών δια να φανώσιν εις τους ανθρώπους ότι νηστεύουσιν. Αληθώς σας λέγω ότι έχουσιν ήδη τον μισθόν αυτών.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Εδώ βλέπουμε τον Κύριο να μας συμβουλεύει σχετικά με τη νηστεία, να μην είμαστε σκυθρωποί και λυπημένοι όταν νηστεύουμε όπως οι υποκριτές, αλλά χαρούμενοι όπως λέει παρακάτω. Συ όμως όταν νηστεύεις άλειψον την κεφαλήν σου και νίψον το πρόσωπό σου δια να μη φανείς εις τους ανθρώπους ότι νηστεύεις αλλά εις τον Πατέρα σου τον εν τω κρυπτώ και ο Πατήρ μου ο βλέπων εν τω κρυπτώ θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ.
Ματθαίον θ 14
Τότε έρχονται προς αυτόν οι μαθηταί του Ιωάννου λέγοντες. Διατί ημείς και οι Φαρισαίοι νηστεύομεν πολλά, οι δε μαθηταί σου δεν νηστεύουσι; Και είπε προς αυτούς . Μήπως δύνανται οι υιοί του νυμφώνος να πενθώσιν ενόσω είναι μετ΄ αυτών ο νυμφίος; θέλουσιν έλθει ημέραι όταν αφαιρεθεί απ΄ αυτών ο νυμφίος και τότε θέλουσιν νηστεύσει.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Και σε αυτό το εδάφιο βλέπουμε ότι ο Ιησούς Χριστός μας προτρέπει στην νηστεία.
Ματθαίον ιζ 19
Τότε προσελθόντες οι μαθηταί προς τον Ιησούν κατ΄ ιδίαν είπον. Διατί ημείς δεν ηδυνήθημεν να εκβάλωμεν αυτό; Ο δε Ιησούς είπε προς αυτούς. Δια την απιστίαν σας διότι αληθώς σας λέγω εάν έχετε πίστη ως κόκκον σινάπεως θέλετε είπει προς το όρος τούτο Μετάβηθι εντεύθεν εκεί και θέλει μεταβή και δεν θέλει είσθαι ουδέν αδύνατον εις εσάς. Τούτο δε το γένος δεν εξέρχεται ειμή δια προσευχής και νηστείας.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Ο Ιησούς μας διαβεβαιώνει ότι με πίστη, προσευχή και νηστεία, μπορεί να πετύχουμε οτιδήποτε, ακόμα και τον διάβολο να εκδιώξουμε.
Πράξεις ι 30
Και ο Κορνήλιος είπε. Από τεσσάρων ημερών ήμουν νηστεύων μέχρι της ώρας ταύτης και την ενάτη ώρα προσηυχόμην εν τω οίκω μου και ιδού εστάθη ενώπιόν μου ανήρ με ενδύματα λαμπρά και λέγει. Κορνήλιε εισακούσθη η προσευχή σου και αι ελεημοσύναι σου εμνημονεύθησαν ενώπιον του Θεού.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Και σ΄ αυτό το εδάφιο βλέπομε ότι ο Κορνήλιος νήστευε και προσευχόταν πριν ο Θεός του στείλει τον Άγγελο της σωτηρίας του.
Α΄ Κορινθίους ζ 5
Μη αποστερείτε αλλήλους εκτός εάν είναι τι εκ συμφώνου προς καιρόν δια να καταγίνεσθε εις την νηστεία και εις την προσευχή.
Πράξεις ιγ 2
Και ενώ υπηρέτουν εις τον Κύριον και ενήστευον είπε το Πνεύμα το Άγιον. Χωρήσατε εις εμέ τον Βαρνάβα και τον Σαύλο δια το έργο εις το οποίο προσεκάλεσα αυτούς. Τότε αφού ενήστευσαν και προσευχήθησαν και επέθεσαν τας χείρας επ΄ αυτούς απέστειλαν.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Όπως βλέπουμε και οι Μαθητές του Χριστού ενήστευαν όπως και ο ίδιος ενήστευσε 40 ημέρες στην έρημο, για να μας δώσει πρώτος το παράδειγμα για τη νηστεία.

ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ

Στην 69η σελίδα, αναφέρεσθε στα μνημόσυνα και ρωτάτε. Είναι τα μνημόσυνα αποστολική παράδοση; Και μόνοι σας απαντάτε. Όχι έχουν ειδωλολατρική προέλευση.
Όμως και εδώ κάνετε λάθος, διότι στο Ιερεμίας ις 5 γράφει Διότι ούτω λέγει Κύριος. Μη εισέλθεις εις οίκον πένθους και μη υπάγεις να πενθήσεις μηδέ να συγκλαύσεις αυτούς διότι αφήρεσα την ειρήνη μου από του λαού τούτου λέγει Κύριος, το έλεος και τους οικτιρμούς. Και θέλουσιν αποθάνει μεγάλοι και μικροί εν τη γη ταύτη, δεν θέλουσι ταφή ουδέ θέλουσι κλαύσει αυτούς ουδέ θέλουσι κάμει εντομάς εις τα σώματα αυτών ουδέ θέλουσι ξυρισθεί δι αυτούς ουδέ θέλουσι διαμοιράσει άρτον εις το πένθος προς παρηγορίαν αυτών δια τον τεθνεώτα ουδέ θέλουσι ποτίσει αυτούς το ποτήριον της παρηγορίας δια τον πατέρα αυτών ή δια την μητέρα αυτών και δεν θέλεις εισέλθει εις οίκον συμποσίου δια να συγκαθίσεις μετ΄ αυτών δια να φάγεις και να πίεις.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Όπως βλέπουμε η προέλευσή των Μνημοσύνων, δεν είναι από τους ειδωλολάτρες αλλά από την Παλαιά Διαθήκη, δηλαδή από τον Θεό και οι μαθητές του Χριστού τα έδωσαν στους Χριστιανούς με την Παράδοση. Όμως και στην Καινή Διαθήκη αναφέρονται δεήσεις και προσευχές δια τον τεθνεότα Ονησιφόρον.
Β΄Τιμόθεον α 18
Είθε ο Κύριος να δώσει εις αυτόν να εύρει έλεος παρά Κυρίου εν εκείνη τη ημέρα.

ΕΟΡΤΕΣ

Στην 71η σελίδα του ιδίου βιβλίου αναφέρετε για τις εκκλησιαστικές εορτές και ρωτάτε: οι εορτές που υπάρχουν σήμερα είναι αποστολική παράδοση; και μόνοι φυσικά απαντάτε: όχι η καθιέρωση των διαφόρων εορτών δεν είναι έργο των Αποστόλων και εκτός από το Πάσχα οι άλλες δεν υπήρχαν στην πρώτη χριστιανική εποχή.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, οι Μαθητές εόρταζαν την Ανάσταση του Χριστού.
Α΄Κορινθίους α 7
Καθαρίσθητε λοιπόν από της παλαιάς ζύμης δια να είσθε νέον φύραμα καθώς είσθε άζυμοι διότι το Πάσχα ημών εθυσιάσθη υπέρ ημών ο Χριστός.. Ώστε ας εορτάζομεν ουχί με ζύμην παλαιάν ουδέ με ζύμην κακίας και πονηρίας αλλά με άζυμα ειλικρινείας και αληθείας. Επίσης εόρταζαν την Πεντηκοστή.
Πράξεις ιη 21
Αλλά αποχαιρέτησεν αυτούς ειπών. Πρέπει εξάπαντος να κάμω την ερχομένην εορτήν εις Ιεροσόλυμα.
Πράξεις κ 16
Διότι έσπευδεν αν ήτο δυνατόν να ευρεθεί την ημέρα της Πεντηκοστής εις Ιεροσόλυμα.
Α΄ Κορινθίους ις 8
Θέλω δε μείνει εν Εφέσω έως της Πεντηκοστής.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Εδώ βλέπουμε ότι υπάρχουν εορτές και όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος επιβάλλεται να τις εορτάζουμε. Αλλά και στις Πράξεις κ 7 γράφει
Και τη πρώτη "Κυριακή" ημέρα της εβδομάδος ενώ οι μαθητές ήσαν συνηγμένοι δια την κλάσιν του άρτου.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Η πρώτη ημέρα ονομάζεται Κυριακή όπως γράφει και στην
Αποκάλυψη α 10
Κατά την Κυριακήν ημέρα ήλθον εις έκστασιν πνευματικήν.
Αυτή η ημέρα είναι αφιερωμένη στον Κύριο όπως γράφει και στο Λευιτικόν κγ 7 Εν τη πρώτη ημέρα θέλει είσθαι εις εσάς συγκλησις Αγία, ουδέν έργον δουλευτικόν θέλετε κάμει.
Λευιτικόν κγ 2
Αι εορταί του Κυρίου τας οποίας θέλετε διακηρύξει συγκαλέσεις αγίας, ούτε είναι αι εορταί μου.
Δευτερονόμιον ε 12
Φύλατε την ημέρα του Σαββάτου δια να αγιάζεις αυτήν καθώς προσέταξεν εις σε Κύριος ο Θεός σου. Εξ ημέρες εργάζου και κάμνε πάντα τα έργα σου , την ημέρα όμως του Σαββάτου Κυρίου του Θεού σου μη κάμνεις εν ταύτη ουδέν έργον.
ΠΩΣ ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΝΑ ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ;
(κείμενο από το Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας)
Εμείς που εορτάζουμε τη μνήμη των Αγίων και θέλουμε να δεχθεί ο Άγιος την εορτή, να μην κάνουμε πράγματα τα οποία έκαναν οι ειδωλολάτρες στα πανηγύρια τους, αλλά μετά συντετριμμένης καρδίας και μετά καθαρής συνείδησης ας πανηγυρίζουμε και ας εορτάζουμε τη μνήμη τν Αγίων. Μη στολιζόμαστε άνδρες και γυναίκες, ότι γη και χώμα θα γίνουμε, μη υπερηφανευόμεθα εις ενδύματα και στολίδια, διότι ο θάνατος μας περιμένει, μη πορνεύουμε και μιαινόμαστε διότι το πυρ το άσβεστο ετοιμάζεται για αυτούς που πράττουν έτσι, διότι θέλουμε διψάσει στο πυρ το άσβεστο μαζί με τον πλούσιο. Τι κερδίζουμε από την μέθη; ποιο καλό της ψυχής μας αυξάνουμε, εάν πολυφάγουμε και κακώς δαπανήσουμε; πόσοι πέρασαν έως σήμερα από τη ζωή, παίζοντες, χορεύοντες και μαθύοντας, που τώρα είναι χ΄ώμα στη γη και θα ήταν μακάριοι εάν έκαναν καλό για τη ψηχή τους; Τους φτωχούς ας ντύσουμε, τους πεινασμένους ας χορτάσουμε, τους διψασμένους ας ποτίσουμς, τους ασθενείς ας φροντίσουμε, τους φυλακισμένους ας επισκεφθούμε, τους ξένους ας περιποιηθούμε. Τότε να πούμε ότι πανηγυρίσαμς, τότε να καυχηθούμε ότι εορτάσαμε, τότε θα δεχθεί ο Θεός την εορτή μας, τότε θα χαρούνε οι Άγγελοι , τότε θα λυπηθούν οι δαίμονες. Διότι ποιο το όφελος αδελφοί, αν πολυφάγομε εμείς και οι φτωχοί πεινάνε; τι το όφελος εάν πολυπιούμε εμείς και οι αδελφοί του Χριστού διψάνε; μία είναι η καθολική τροφή, μία είναι η καθολική ανάπαυσις, η Βασιλεία των Ουρανών, η αιώνια ζωή, η απόλαυση των μελλόντων αγαθών, τα δε άλλα είναι καπνός και όνειρο. Διότι πες μου τι κερδίζεις άνθρωπε εάν πλεονεκτήσεις και κερδίσεις χρήματα πολλά, σπίτια μεγάλα, χωράφια πολλά αμπέλια καλά; Έρχεται ώρα και εξέρχεται η ψυχή σου και αφήνει έρημο το σώμα και όχι μόνον από ενδύματα, αλλά περισσότερο μάλλον από αρετές. Ποιο το κέρδος; Κανένα από αυτά δεν σε συνοδεύει. Οι συγγενείς μένουνε κληρονόμοι, οι φίλοι λυπημένοι, οι εχθροί χαίρονται, ενώ εσύ; πηγαίνεις έρημος πάντων, δεμένος, καταδικασμένος, τρέχουνε πίσω σου οι αδικίες, οι στεναγμοί των φτωχών, οι θρήνοι των ορφανών, τα δάκρυα των χήρων έρχονται μαζί σου στον φοβερό Κριτή, τον αλάνθαστο και απροσωπόληπτο. Τι γίνεται τότε;
Ακούς την φοβερή απόφαση.
"δήσαντες αυτόν πόδας και χείρας…εκβάλετε εις το σκότος το εξώτερον" (Ματθαίον κβ13) Ω πόσα δάκρυα χύνει τότε η ψυχή αοράτως και εμείς δεν την βλέπουμε! Πόσα λέει και παραπονιέται και εμείς δεν την ακούμε: Γιατί; Διότι είμαστε όλοι μεθυσμένοι από τις φροντίδες του κόσμου, αποπρροφημένοι από τις μέριμνες του πλούτου και μας ετύφλωσε ο διάβολος στην αμαρτία. Αλλ΄ εάν καθαρίσουμε τον εαυτό μας από τη σύγχυση των βιοτικών φροντίδων, τότε θα καταλάβουμε τα υστερινά μας. Ας ελεήσουμε τους πεινασμένους, για να ελεηθούμε και εμείς από τον Κύριο. Ας αφήσουμε τα λάθη των αδελφών μας και ο Θεός θα συγχωρήσει τις δικές μας αμαρτίες. Ας έχουμε προς τους άλλους αγάπη αληθινή κατά Θεόν, για να αγαπήσει και ο Θεός εμάς. Ας βοηθήσουμε τους αδυνάτους στην ανάγκη τους, για να τύχουμε και εμείς της βοήθειας του Θεού. Ας δοξάσουμε τον Θεό με έργα, με λόγια, με όλες μας τις αισθήσεις. Πώς θα δοξάσουμε τον Θεό;
Με έργα, τον δοξάζουμε όταν έχουμε αγάπη, που είναι η κεφαλή των αρετών. Εάν φιλοξενία κατορθώσουμε, εάν ειρήνη αποκτήσουμε, εάν καθαρότητα αγαπήσουμε, τότε δοξάζουμε τον Θεό με έργα. Με λόγια, τον δοξάζουμε εάν πιστεύουμε ορθόδοξα, εάν κηρύττουμε Θεό αληθινό, εάν Τον ευχαριστούμε στις θλίψεις μας, εάν ομολογούμε με τη γλώσσα και την καρδιά μας το Μυστήριο της πίστης μας. Και πώς δοξάζεται με τις αισθήσεις μας; Όταν νεκρώσουμε τα μέλη του σώματός μας, όταν αποστρέψουμε την όρασή μας από οτιδήποτε κακό, όταν φυλάξουμε την ακοή μας από απρεπείς διηγήσεις, όταν κλείσουμε το στόμα στις αργολογίες, όταν κρατήσουμε τα χέρια από αδικίες, όταν εμποδίσουμε τα πόδια να πάνε σε εργασία της αμαρτίας. Τότε δοξάζουμε τον Θεό με τα μέλη μας, τα οποία είναι μέλη Χριστού, καθώς ο Απόστολος Πα΄πυλος εις την προς Κορινθίους Α΄ επιστολή , λέγει: Ούκ οίδατε ότι τα σώματα υμών μέλη Χριστού εστίν; (Α΄ Κορινθίους σ 15) και παρακάτω λέγει:
"Δοξάσατε δη τον Θεόν εν τω σώματι υμών και εν τω πνεύματι υμών, άτινα εστί του Θεού" (Α΄ Κορινθίους 20)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Το ως άνω κείμενο ανεγράφει εις απάντηση των διαφόρων αιρετικών που καταλογίζουν ευθύνες στους ορθοδόξους για τις διάφορες ανορθόδοξες γιορτές και καρναβάλια που κάνουν διάφοροι επιτήδιοι για να πλουτίζουν εις βάρος κάποιων ανενημέρωτων.


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 13
ΚΕΡΙΑ
Στην 79η σελίδα, αναφέρεσθε στα κεριά και ρωτάτε πώς θα τολμούσαν τότε να προσφέρουν ευτελή κεριά σε Εκείνον που έπλασε τον ήλιο και τα άστρα όπως κάνουν οι ειδωλολάτρες στους Θεούς τους;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Τα κεριά αναφέρονται στις
Πράξεις κ 8
Ήσαν δε λαμπάδες ικαναί εις το ανώγειον όπου ήσαν συνηγμένοι.
Έτσι έκαναν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί που ζούσαν στις κατακόμβες και τα σπήλαια κυνηγημένοι από τους αιρετικούς, αλλά και αργότερα στους ιερούς Ναούς όπου δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα. Από αυτό πήραμε παράδειγμα και εμείς, που πάνω από 1900 χρόνια χρησιμοποιούσαμε τις λαμπάδες για να παίρνουμε το φως ώσπου εμφανιστήκατε εσείς από το πουθενά, να μας πείτε πως είναι ειδωλολατρικά. Πρέπει επίσης να μάθετε πως το αναμμένο κερί που χαρίζει φως συμβολίζει τον Ιησού Χριστό που είπε
Ιωάννην η 12
Εγώ είμαι το φως του κόσμου.
Ματθαίον ε 16
Ούτω λαμψάτω το φως ημών έμπροσθεν των ανθρώπων
Όπως και οι 10 παρθένες με τις λαμπάδες τους (Ματθαίος κε 1)


ΚΑΝΤΗΛΙΑ

Στην ίδια σελίδα γράφετε επίσης Ειδωλολατρικό έθιμο είναι επίσης και το άναμα του καντηλιού μπροστά στις εικόνες.
Και ερωτάσθε. Εσείς ανάβετε καντήλια έστω και όχι μπροστά στις εικόνες; όχι βέβαια. Έτσι καταργείτε ακόμα μία εντολή του Θεού που λέγει.

Λευιτικόν κδ 1
Και ελάλησεν Κύριος προς Μωυσήν λέγων Πρόσταξον τους υιούς Ισραήλ να φέρουσιν προς σε έλαιον καθαρόν από ελαίας κοπανισμένας δια το φως δια να καίει ο λύχνος δια παντός. Έξωθεν του καταπετάσματος του μαρτυρίου εν τη σκηνή του μαρτυρίου θέλει βάλει αυτόν ο Ααρών από εσπέρας έως το πρωί ενώπιον του Κυρίου δια παντός νόμιμον αιώνιον θέλει είσθαι εις τας γεννεάς σας. Επί την λυχνίαν την καθαράν θέλει διαθέσει τους λύχνους ενώπιον του Κυρίου πάντοτε.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Σ΄ αυτό το εδάφιο ο Θεός μιλά για αιώνιον και πάντοτε, που σημαίνει στους ατέλειωτους αιώνες, και δίνει και σαφείς οδηγίες.

ΤΟ ΘΥΜΙΑΜΑ

Στην 79η σελίδα του βιβλίου αναφέρεσθε στο θυμίαμα και γράφετε πως μαζί με όλα τα άλλα ειδωλολατρικά έθιμα, μετά τον 4ο αιώνα, μπήκε στην Εκκλησία και το έθιμο του θυμιάματος.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Και εδώ σκόπιμα προσπαθείτε να αποκρύψετε την εντολή του Θεού που λέγει
Μαλαχίας α 11
Διότι από ανατολών ηλίου έως δυσμών αυτού το όνομά μου θέλει είσθαι μέγα μεταξύ των εθνών και εν παντί τόπω θέλει προσφέρεσθαι θυμίαμα εις το όνομά μου μεταξύ των εθνών λέγει ο Κύριος των δυνάμεων.
Ψαλμός 141
Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν Σου.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Εδώ ο Θεός δεν ομιλεί για τον ισραηλίτικο λαό αλλά για όλα τα έθνη και όλα τα μέρη όπου υπάρχει Ορθοδοξία.
Ματθαίον β 11
Και ελθόντες εις την οικία εύρον το παιδίον μετά Μαρίας της μητρός αυτού και πεσόντες προσεκύνησαν αυτό και ανοίξαντες τους θησαυρούς αυτών προσέφεραν εις αυτό δώρα χρυσόν και λίβανον και σμύρνα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Αν το λιβάνι είναι ειδωλολατρικό, τότε ο Θεός δεν θα επέτρεπε να Του προσφέρουν τέτοια δώρα.
Αποκάλυψη η 3
Και ήλθεν άλλος Άγγελος και εστάθη έμπροσθεν του θυσιαστηρίου κρατών θυμιατήριον χρυσούν και εδόθησαν εις αυτόν θυμιάματα πολλά δια να προσφέρει με τας προσευχάς πάντων των αγίων επί το θυσιαστήριον το χρυσούν το ενώπιον του θρόνου.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Σ αυτό το εδάφιο γράφει ότι ο Άγγελος κρατούσε χρυσό θυμιατήρι και του εδόθησαν Θυμιάματα πολλά για να προσφέρει μαζί με τις προσευχές πάντων των Αγίων. Πώς λέτε λοιπόν ότι το θυμίαμα είναι ειδωλολατρικό;
Τώρα λέτε ότι το θυμίαμα είναι οι προσευχές των Αγίων και όχι θυμίαμα. Όμως σε προηγούμενες σελίδες αναφέρετε ότι οι Άγιοι δεν προσεύχονται. Πώς λέτε διαφορετικά πράγματα κατά περίπτωση; Φάσκετε και αντιφάσκετε. Επίσης απαντήστε μας γιατί αναφέρεται το χρυσό θυμιατήρι;


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14
ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΒΙΟΣ

Στην 81η σελίδα αναφέρεσθε στον μοναχικό βίο και τα μοναστήρια και γράφετε: Το θέλημα του Θεού είναι ο πιστός να ζει μέσα στον κόσμο για να τον βοηθήσει με το πνευματικό φως που έχει. Και πιο κάτω γράφετε:
Αντίθετα με το θέλημα του Θεού, από τον 3ο αιώνα μερικοί αποσύρθηκαν σε έρημους τόπους με σκοπό να ζήσουν μακριά από τους πειρασμούς της κοινωνίας.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Πού γράφει η Αγία Γραφή ότι ο Θεός δεν θέλει τον μοναχισμό και πού γράφει ότι ο μοναχισμός και τα μοναστήρια είναι αντίθετα στο θέλημα του Θεού; Αν είχατε διαβάσει τον βίο του Μεγάλου Αντωνίου που γράφετε παρακάτω, θα βλέπατε πόσο αγώνα έκαναν οι δαίμονες για να τον διώξουν από την έρημο όπου ασκήτευε διότι πράγματι στους δαίμονες δεν αρέσουν ούτε οι μοναχοί, ούτε τα μοναστήρια και μου φαίνεται ότι κάνετε τους συνηγόρους τους. Θα αναφέρω όμως παρακάτω ποιος ήταν ο πρώτος που μόνασε.
Ματθαίον γ 1-5
Εν εκείναις δε ταις ημέραις έρχεται Ιωάννης ο βαπτιστής, κηρύττων εν τη ερήμω της Ιουδαίας και λέγων Μετανοείτε διότι επλησίασεν η Βασιλεία των Ουρανών. Διότι ούτος είναι ο ρηθείς υπό Ησαϊου του προφήτου λέγοντος, φωνή βοώντος εν τη ερήμω Ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου, ευθείας κάμετε τας τρίβους αυτού. Αυτός Δε ο Ιωάννης είχε το ένδυμα αυτού από τριχών καμήλου και ζώνην δερμάτινην περί την οσφύν αυτού η Δε τροφή αυτού ήτο ακρίδες και μέλι άγριο. Τότε εξήρχετο προς αυτόν η Ιεροσόλυμα και πάσα η Ιουδαία και πάντα τα περίχωρα του Ιορδάνου και εβαπτίζοντο εν τω Ιορδάνη υπ αυτού εξομολογούμενοι τας αμαρτίας αυτών.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Όπως βλέπουμε, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής ήταν ο πρώτος μοναχός και μη μου πείτε ότι ήταν αντίθετος με το θέλημα του Θεού. Αλλά και ο Προφήτης Ηλίας εμόνασε όπως αναφέρεται στο Βασιλειών Α΄ιζ1. Όσο για το ότι θα έπρεπε όπως γράφετε να είναι κανείς μέσα στον κόσμο και να διδάσκει, βλέπετε πως, ο κόσμος έτρεχε προς αυτόν κατά χιλιάδες στην έρημο, και βαπτίζονταν στον Ιορδάνη ποταμό, εξομολογούμενοι τις αμαρτίες τους. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Εσείς που ζείτε σήμερα στη Θεσσαλονίκη, από όπου εκδώσατε και το εν λόγω βιβλίο, ρωτήστε να μάθετε πόσες χιλιάδες άνθρωποι πηγαίνουν κάθε μέρα Στο Άγιον Όρος, να ρωτήσουν, να εξομολογηθούν, να συζητήσουν, να κοινωνήσουν, από αυτούς τους Άγιους ανθρώπους, που άφησαν πατέρα, μητέρα, αδέλφια, φίλους, περιουσία και την άνετη ζωή που έχετε εσείς, και έτρεξαν στο κάλεσμα του Θεού όπως γράφει στο
Ματθαίον ιθ 29
Και πας όστις αφήκεν οικίας ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς, ένεκεν του ονόματός μου, εκατονταπλάσια θέλει λάβει και ζωήν αιώνιον θέλει κληρονομήσει.
Και στις Πράξεις κη 26 γράφει
Έμεινε Δε ο Παύλος δύο ολόκληρα έτη εν ιδιαιτέρα μισθωτή οικία και εδέχετο τους ερχομένους προς αυτόν. Αλλά και ο Κύριός ημών Ιησούς Χριστός εμόνασε επί 40 ημέρες στην έρημο για να μας διδάξει.

ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Στην 87η σελίδα αναφέρεσθε στα Ιερά Μυστήρια και γράφετε: Η αντίληψη για τα μυστήρια σαν τελετές που μέσω αυτών μεταδίδεται η θεία Χάρη και η σωτηρία στον άνθρωπο δεν έχει την προέλευσή της στην Γραφή ούτε και στην Αποστολική Παράδοση. Μορφώθηκε μεταγενέστερα από ειδωλολατρική επιρροή.
1. Α΄ Κορινθίους δ 4
Ούτως ας μας θεωρεί πας άνθρωπος ως υπηρέτας του Χριστού και οικονόμους των μυστηρίων του Θεού.
2. Εφεσίους ε 21
Δια τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον Πατέρα αυτού και την μητέρα και θέλει προσκολληθεί εις την γυναίκα αυτού και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκαν μίαν, το μυστήριο τούτο μέγα εστί.
3. το Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας το παρέδωσε ο ίδιος ο Χριστός την Μ. Πέμπτη στους Αποστόλους Του. Ο άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος έγραψε και την πρώτη Θεία Λειτουργία σύμφωνα με τα όσα ήξερε από τον ίδιο τον Χριστό και τους αγίους Αποστόλους.
4. Τα αρχαία Βαπτιστήρια από τον 2ο αιώνα και μετά ,που είναι παντού, φανερώνουν την ύπαρξη του Ιερού Μυστηρίου του Βαπτίσματος.
5. Το Ιερό Μυστήριο του Ευχελαίου βασίζεται στην επιστολή του Ιακώβου
Ιακώβου ε 14
"Ασθενεί τις εν υμίν; προσκαλεσάσθω τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας και.."
6. Για το Μυστήριο της Εξομολογήσεως έχουμε την παραβολή του Ασώτου "Πάτερ ημάρτησα εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου"
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Όπως βλέπετε κύριοι, ο λόγος του Θεού αναφέρει για τα μυστήρια πολλές φορές και τα υπόλοιπα που δεν αναγράφονται, τα δίδαξαν οι Μαθητές προφορικά κατά την παράδοση του σχεδίου του Θεού.

ΓΑΜΟΣ

Στην 127η σελίδα αναφέρεται στον γάμο και γράφει:
Η αντίληψη ότι ο γάμος είναι ένα μυστήριο μέσω του οποίου μεταδίδεται η θεία χάρη και ότι για να τον αναγνωρίσει ο Θεός πρέπει να γίνεται από ιερέα που έχει ειδική εξουσία από τον Χριστό είναι λάθος και αντίθετη με το λόγο του Κυρίου και την αποστολική παράδοση. Ειδικά ο ιερέας δεν έχει καμία εξουσία γιατί κατέχει ένα αξίωμα που δεν το αναγνωρίζει ο Θεός.
ΕΡΩΤΗΣΗ
1. Πώς ξέρετε ότι δεν είναι αποστολική παράδοση; Από πού το συμπεραίνετε;
2. Πώς ξέρετε ότι ο ιερέας ή πρεσβύτερος δεν έχει εξουσία και κατέχει παράνομο
αξίωμα;
3. Γιατί λέτε ότι ο γάμος δεν είναι μυστήριο αφού ο Θεός είπε

Γένεσις α 28
Και ευλόγησε αυτούς ο Θεός και είπε προς αυτούς, αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσετε την γην και κυριεύσατε αυτήν. Β 24
Ένεκα τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού και έσονται οι δύο εις σάρκαν μία.
Και ο Παύλος είπε
Εφεσίους ε 32
Το μυστήριο τούτο είναι μέγα.
Και είναι μυστήριον διότι δια του Κυρίου ο άνθρωπος αποκτά άνθρωπον όπως είπε ο Αδάμ.
Γένεσις δ 1
Απέκτησα άνθρωπον δια του Κυρίου.

ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ

Στην 102η σελίδα αναφέρεσθε στο βάπτισμα και γράφετε: Ο Χριστός έδωσε εντολή να βαπτίζονται όσοι πιστεύουν και μετανοήσουν. Είναι φανερό ότι δεν πρέπει να βαπτισθεί κανένας που δεν πληροί αυτό τον όρο. Έτσι αποκλείονται από το βάπτισμα τα νήπια.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Σκόπιμα διαστρεβλώνετε τον λόγο του Θεού. Ο Θεός είπε στον Αβραάμ.
Γένεσις ιζ 11
Και θέλετε περιτέμνει την σάρκα της ακροβυστίας υμών και θέλει είσθαι εις σημείον της διαθήκης μεταξύ εμού και υμών. Και παιδίον οκτώ ημερών θέλει περιτέμνεται μεταξύ σας πας άρσεν.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Εδώ βλέπουμε ότι ο Θεός πρώτα εκάλεσε τον Αβραάμ να κάνει περιτομή και μετά τα παιδιά .
Λέτε ακόμα ότι τα παιδιά δεν έχουν αμαρτίες άρα δεν χρειάζονται βάπτισμα και ότι ο Ιησούς Χριστός εβαπτίσθη 30 ετών και τα παιδιά πρέπει το ίδιο να βαπτίζονται. ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ο Ιησούς Χριστός βαπτίσθηκε 30 ετών διότι δεν είχε το πρόβλημα αιφνίδιου θανάτου και δεν είχε αμαρτίες, ενώ τα παιδιά έχουν τουλάχιστον το προπατορικό αμάρτημα.
Ιώβ ιδ 4
Κάθε άνθρωπος φέρει τον ρύπο της αμαρτίας έστω και αν μία ημέρα είναι ο βίος αυτού επί της γης.
Ψαλμός 50ος
Ιδού γαρ εν ανομίαι συνελήφθην και εν αμαρτίαι εκίσσησέ με η μήτηρ μου.
Ρωμαίους ε 12 + 18
Δια τούτο καθώς δι ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον εις πάντας ανθρώπους επειδή πάντες ήμαρτον.
18
καθώς λοιπόν δι ενός αμαρτήματος ήλθε κατάκρισις εις πάντας τους ανθρώπους ούτω και δια μιας δικαιοσύνης ήλθε εις πάντας ανθρώπους δικαίωσις εις ζωήν. Διότι καθώς δια της παρακοής τους ενός ανθρώπου οι πολλοί κατεστάθησαν αμαρτωλοί ούτω και δια της υπακοής του ενός οι πολλοί θέλουσι κατασταθεί δίκαιοι. v
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Την αμαρτία την φέρουμε από καταγωγής κληρονομιά. Την ευλογία και σωτηρία δια της πίστεως και υποταγής μας εις τον Σωτήρα Χριστό. Γι αυτό και όσοι εις Χριστός εβαπτίσθηκαν Χριστό ενεδύθησαν και όσοι κοινωνούν το σώμα και το αίμα του Χριστού γίνονται σύσωμοι και σύναιμοι και Χριστοφόρι, αληθινοί Θεοφόροι.
Κολοσσαείς β 11-13
Εις τον οποίον και περιετμήθητε με περιτομήν αχειροποίητον απεκδειθέντες το σώμα των αμαρτιών της σαρκός δια της περιτομής του Χριστού συνταφέντες μετ΄ αυτού εν τω βαπτίσματι δια του οποίου και συνανέστητε δια της πίστεως της ενεργείας του Θεού και σας όντας νεκρούς εις τα αμαρτήματα και την ακροβιστίαν της σαρκός σας συνεζωοποίησε μετ΄ αυτού συγχωρήσας εις εσάς πάντα τα πταίσματα.

Γαλάτας γ 26
Διότι πάντες είσθε υιοί Θεού δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού. Επειδή όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύσασθε.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Όπως βλέπουμε κάθε άνθρωπος που γεννάται φέρει μαζί του και το προπατορικό αμάρτημα, «πάντες ήμαρτον». Ο Αδάμ είναι το πρότυπο και εμείς τα πιστά αντίγραφα. Αμαρτωλός ο Αδάμ, αμαρτωλοί και εμείς όλοι και απόδειξη είναι πως ο γιος του ο Κάιν σκότωσε τον αδελφό του τον Άβελ. Ήλθε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μας έδωσε το άγιο βάπτισμα και αν ο βαπτιζόμενος είναι νήπιο, του συγχωρείται το προπατορικό αμάρτημα, αν είναι μεγάλος του συγχωρούνται όλες του οι αμαρτίες. Εσείς λέτε ότι ο Χριστός βαπτίσθηκε 30 ετών άρα και εμείς πρέπει τόσο χρονών να βαπτιζόμαστε. Είναι μεγάλο λάθος να συγκρίνετε τον Θεό με τους ανθρώπους.
1. Ο Χριστός δεν είχε αμαρτίες αλλά βαπτίσθηκε για να μας διδάξει.
2. Βαπτίσθηκε για να μας φανερωθεί η Αγία Τριάδα «φωνή του Πατέρα, ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, το Αγιο Πνεύμα ως περιστερά, και ο βαπτιζόμενος Υιός».
3. Βαπτίσθηκε 30 ετών διότι ο Χριστός δεν αντιμετώπιζε το πρόβλημα του αιφνίδιου θανάτου όπως προείπα, ενώ πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν πριν από τα 30 τους χρόνια. Και αν δεν είναι βαπτισμένοι όπως γράφει: στο
Α) Ιωάννην γ 5
Απεκρίθη ο Ιησούς. Αληθώς αληθώς σοι λέγω εάν τις δεν γεννηθεί εξ ύδατος και πνεύματος δεν δύναται να εισέλθει εις την βασιλεία του Θεού.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Όπως καταλαβαίνουμε για να εισέλθουμε στην βασιλεία του Θεού πρέπει να είμαστε βαπτισμένοι και κοινωνημένοι με το σώμα και το αίμα του Χριστού. Όλες οι προτεσταντικές και αιρετικές ομάδες παρερμηνεύουν το εδάφιο Ρωμαίους ι 13 που γράφει Διότι πας όστις επικαλείται το όνομα του Κυρίου θέλει σωθεί Και έτσι πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτε άλλο. Κάνουν όμως μεγάλο λάθος διότι ο λόγος του Θεού τα λέγει πολύ καθαρά.
Πράξεις ι 1
Ήτο Δε τις άνθρωπος εκ Καισαρεία ονόματι Κορνήλιος εκατόνταρχος εκ του τάγματος του λεγομένου ιταλικού ευσεβής και φοβούμενος τον Θεόν μετά παντός του οίκου αυτού όστις και έκαμεν ελεημοσύνας εις τον λαόν πολλάς και εδέετο του Θεού δια παντός .
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Όπως βλέπουμε αυτός ο άνθρωπος ήταν ευσεβής, θεοφοβούμενος, έκανε ελεημοσύνες, προσευχές, νηστεία, όμως για την βασιλεία των ουρανών δεν ήταν, γι αυτό και ο Θεός έστειλε τον Άγγελό του και του είπε τι πρέπει να κάνει ακόμα για να είναι τέλειος. Του έδωσε λοιπόν οδηγίες και εφώναξε τον Πέτρο και αφού βαπτίσθηκε και έλαβε Πνεύμα Άγιο, κοινώνησε το σώμα και αίμα του Κυρίου αυτός και όλοι του η οικογένεια και οι παρευρισκόμενοι με αυτόν. Τότε έγιναν τέλειοι Χριστιανοί. Το μήνυμα αυτό ο Θεός το έστειλε στον Κορνήλιο αλλά και σε εμάς. Εάν τις δεν γεννηθεί εξ ύδατος και Πνεύματος και δεν κοινωνήσει το σώμα και το αίμα του Κυρίου βασιλεία Θεού δεν θα κληρονομήσει, όσο καλός άνθρωπος και αν είναι. Αυτό ισχύει και για τα νήπια σύμφωνα με τους λόγους του Κυρίου "αφέτε τα παιδία ελθών προς με και μη κωλύετε αυτά ".(Ματθαίον ιθ 14) Και τα παιδιά δικαιούνται να είναι μέλη της Βασιλείας του Θεού. Χωρίς το Βάπτισμα όμως τούτο είναι αδύνατον. Άρα και τα παιδιά μπορούν και πρέπει να βαπτίζονται μοιραζόμενα την πίστη των γονέων τους. Μήπως οι γονείς περιμένουν να μεγαλώσει το παιδί τους για να πει αν συμφωνεί ΄για να του δώσουν τροφή, φάρμακο ή να το πάρουν στο γιατρό; Ασφαλώς όχι. Τότε γιατί να μη συμβαίνει το ίδιο και με τη βάπτισή τους;
Ο ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ
«Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται» (Μαρκ. ιστ’ 16). Σ’ αυτόν τον στίχο στηρίζεται η πιο συγκροτημένη επίθεση των κατηγόρων της Εκκλησίας ως προς την πρακτική του νηπιοβαπτισμού. Σίγουρα η επιχειρηματολογία αυτή δεν στερείται λογικής. Βρίσκει μάλιστα και απήχηση τόσο μεταξύ των Βαπτιστών, Αναβαπτιστών, Πεντηκοστιανών και Φονταμενταλιστών, όσο και εκείνων οι οποίοι είναι κουρασμένοι από τον παραδοσιακό Χριστιανισμό και αναζητούν να προσθέσουν μια δική τους ερμηνεία. Εξ ίσου σίγουρα όμως και η Εκκλησία δεν αυθαιρετεί βαπτίζοντας νήπια. Υπάρχουν βάσεις για την εγγυρότητα του νηπιοβαπτισμού και στην Αγία Γραφή, και στην Ιστορία, και στους Πατέρες των πρώτων αιώνων της Εκκλησίας. Εξετάζοντας αυτές τις εγγυήσεις με τάξη, βλέπει κανείς πόσο απαραίτητος είναι ο νηπιοβαπτισμός και πόσο αυθαίρετη είναι η αναβολή του για πιο ώριμες ηλικίες.
Μαρτυρίες της Αγίας Γραφής
1) Το κήρυγμα του Αποστόλου Πέτρου την ημέρα της Πεντηκοστής, το πρώτο κήρυγμα του
Ευαγγελίου, υπόσχεται την δια του βαπτίσματος σωτηρία και εις τους ενήλικες και εις τα παιδιά. «Πέτρος δε έφη προς αυτούς: μετανοήσατε, και βαπτισθήτω έκαστος υμών επί τω ονόματι Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και λήψεσθε την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. Υμίν γαρ εστί η επαγγελία και τοις τέκνοις υμών και πάσι τοις εις μακράν, όσοις αν προσκαλέσητε Κύριος ο Θεός ημών.» (Πράξεις β’ 38-39). Και εδώ τα τέκνα δεν είναι απλώς οι απόγονοι, αλλά και τα υπό την κηδεμονία των ενηλίκων ανήλικα παιδιά.
2) Το βάπτισμα παντός του οίκου αναφέρεται σε τέσσερα τουλάχιστον σημεία. Η έννοια δε του «οίκου» δεν περιορίζεται στους ενήλικες του σπιτιού. Μάλιστα όταν χρησιμοποιείται το «πας ο οίκος», περιλαμβάνονται άνδρες, γυναίκες, παιδιά, νήπια και οι υπηρέτες του σπιτιού. α) Η Περίπτωση του Κορνηλίου: «απόστειλον εις Ιόππην άνδρας και μετάπεμψαι Σίμωνα τον επικαλούμενον Πέτρον, ος λαλήσει ρήματα προς σε, εν οις σωθήση συ και πας ο οίκος σου» (Πράξεις ια’ 13, 14). β) Η Περίπτωση της Λυδίας της Φιλιππισίας: «και τις γυνή ονόματι Λυδία, πορφυρόπωλις πόλεως Θυατείρων, σεβομένη τον Θεόν, ήκουεν τοις λαλουμένοις υπό του Παύλου. ως δε εβαπτίσθη και ο οίκος αυτής, παρεκάλεσε λέγουσα» (Πράξεις ιστ’ 14-15). γ) Η Περίπτωση του Δεσμοφύλακος του Παύλου και του Σίλα: «και προαγαγών αυτούς έξω έφη: κύριοι, τι με δει ποιείν ίνα σωθώ; οι δε είπον: πίστευσον επί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και σωθήση συ και ο οίκος σου. και ελάλησαν αυτώ τον λόγον του Κυρίου και πάσι τοις εν τη οικία αυτού .και εβαπτίσθη αυτός και οι αυτού πάντες παραχρήμα (Πράξεις ιστ’ 30-34). δ) Η Περίπτωση του Στεφανά: «ευχαριστώ τω Θεώ ότι ουδένα υμών εβάπτισα ει μη Κρίσπον και Γάϊον, ίνα μη τις είπη ότι εις το εμόν όνομα εβάπτισα. εβάπτισα δε και τον Στεφανά οίκον» (Κορινθ. Α, α’ 14-16). Είναι προφανές ότι η σωτηρία του βαπτίσματος δεν περιορίσθηκε στους κατα περίπτωσιν ενήλικες. Αν μη τι άλλο, τα τέσσερα αυτά εδάφια παρέχουν έμμεση υποστήριξη υπέρ του νηπιοβαπτισμού, με το να επεκτείνουν την πρακτική της βαπτίσεως, άνευ περιορισμού, σε ολόκληρο το σπιτικό των πιστευσάντων. Αν ο νηπιοβαπτισμός ήταν αθέμιτος, θα περίμενε κανείς από την Αγία Γραφή να αναφέρει την εξαίρεση των νηπίων στις περιπτώσεις αυτές.
3) Απ’ εναντίας, δεν υπάρχει καμμία Αγιογραφική μαρτυρία ότι τα παιδιά των Χριστιανών δεν βαπτιζόταν ως νήπια αλλά μόνον κατόπιν κάποιας ωρίμανσης, δηλαδή, αφού ανέπτυσαν μια κάποια υπευθυνότητα ή λογική ικανότητα. Πουθενά δεν τίθεται όριο ηλικίας, όπως τα 13 τους ή τα 7 τους χρόνια. Και πουθενά δεν αναφέρεται ότι τα παιδιά είναι απηλαγμένα από την ανάγκη για βάπτισμα, ότι ως παιδιά ή ως νήπια, άμοιρα ευθυνών, είναι ήδη σεσωσμένα.
4) Η διαθήκη της Χάριτος, η οποία υπογράφηκε από την πλευρά του Θεού με τον Σταυρό, την ταφή και την Ανάσταση του Χριστού, υπογράφεται ατομικά από τον κάθε άνθρωπο, τον εκ γενετοίς στιγματισμένο με την αμαρτία, μόνο δια του βαπτίσματος. Αν φύγει απ’ αυτή τη ζωή άνθρωπος χωρίς βάπτισμα, χωρίς να αποπλύνει την αιώνια αμαρτία, δεν έχει ελπίδα ότι θα αποφύγει την αιώνια καταδίκη. Τα νήπια λοιπόν, μόνο αν γενιόταν χωρίς το προπατορικό αμάρρτημα, θα έπρεπε να μην βαπτίζονται. Αλλά όποιος τολμά να ισχυριστεί κάτι τέτοιο παραγράφει την μυστηριακή θεολογία της Αγίας Γραφής. α) «Πέτρος δε έφη προς αυτούς: μετανοήσατε, και βαπτισθήτω έκαστος υμών επί τω ονόματι Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και λήψεσθε την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος» (Πράξεις β’ 38). Όπως η αμαρτία—και η προπατορική—είναι ενός εκάστου, έτσι καθ’ ενός εκάστου αναγκη είναι και το βάπτισμα. β) «Τι ούν; προεχόμεθα; ου πάντως. προητιασάμεθα γαρ Ιουδαίους τε και Έλληνας πάντας υφ’ αμαρτίαν είναι. καθώς γέγραπται ότι ουκ έστι δίκαιος ουδέ εις» (Ρωμ. γ’ 9-10). Ούτε ενήλικες ούτε νήπια εξαιρούνται από την αμαρτία και την αδικία. γ) «Δια τούτο ώσπερ δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εις τον κόσμον εισήλθε και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτως εις πάντας ανθρώπους ο θάνατος διήλθεν, εφ’ ώ πάντες ήμαρτον» (Ρωμ. ε’ 12). Κατηγορηματικά πια, η αμαρτία και ο θάνατος μας συνοδεύουν ως απογόνους του Αδάμ. Δεν είναι αποκλειστική απόροια των πράξεων των ενηλίκων, υπευθύνων ατόμων. δ) «Συνετάφημεν ουν αυτώ δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών δια της δόξης του πατρός, ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν (Ρωμ. στ’ 4). Την αμαρτία με την οποία ως θνητός γενιέται κάθε άνθρωπος μόνο το βάπτισμα μπορεί να καταργήσει. Πως μπορεί να εξαιρεθή από το βάπτισμα το νήπιο; ε) «Ουκ εξ έργων των εν δικαιοσύνη ων εποιήσαμεν ημείς, αλλά κατά τον αυτού έλεον έσωσεν ημάς δια λουτρού παλιγγενεσίας και ανακαινώσεως Πνεύματος Αγίου» (Τίτ. γ’ 5). Πως μπορεί να σωθή το νήπιο απο το Αδαμιαίο τραύμα χωρίς τη δύναμη του βαπτίσματος όπως φυλάγεται μέσα στην πίστη της Εκκλησίας; στ) «Απεκρίθη Ιησούς: αμήν αμήν λέγω σοι, εάν μη τις γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού. Το γεγενημένον εκ της σαρκός σαρξ εστί, και το γεγενημένον εκ του Πνεύματος πνεύμά εστι» (Ιωαν. γ’ 5-6). Τι πιό κατηγορηματικό ζητά κανείς από τον λόγο του Λόγου του Θεού; Το αβάπτιστο νήπιο είναι γεγενημένον εκ σαρκός, δεν μετέχει Πνεύματος και δεν μπορεί να εισέλθει εις την βασιλείαν του Θεού, το οποίο είναι και το ποθούμενον, απλά και μόνο επειδή είναι νήπιο. ζ) «Όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε» (Γαλατ. γ’ 27). Για να μετάσχει κανείς Πνεύματος πρέπει να φορέσει τον Χριστό ως ένδυμα, και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Το βάπτισμα είναι γνήσια εκ Πνεύματος γέννηση, γιατί στο βάπτισμα συναντά ο άνθρωπος τον Χριστό και ταυτίζεται με τον Χριστό.
5) Τα σύμβολα της Βαπτίσεως που βρίσκονται στην Παλαιά Διαθήκη δεν αποκλείουν, αλλά μάλλον περιλαμβάνουν, τα νήπια. α) Η Καινή Διαθήκη παραλληλίζει το βάπτισμα με την περιτομή της Παλαιάς. «Εν ώ [=Χριστώ] και περιετμήθητε περιτομή αχειροποιήτω εν τη απεκδύσει του σώματος των αμαρτιών της σαρκός, εν τη περιτομή του Χριστού, συνταφέντες αυτώ εν τω βαπτίσματι, εν ώ και συνηγέρθητε δια της πίστεως της ενεργείας του Θεού του εγείραντος αυτόν εκ των νεκρών» (Κολασ. β’ 11,12). Η δε περιτομή της Παλαιάς δεν φυλαγόταν για τους ενήλικες αλλά εσφράγιζε τα νήπια κατά την 8η ημέρα από της γεννήσεώς των. Αν λοιπόν το βάπτισμα είναι η περιτομή της Νέας Διαθήκης, δεν μπορεί να υπάρξει λόγος εξαίρεσης των νηπίων τέκνων των χριστιανών από το σφράγισμα της βαπτίσεως. Επί πλέον, β) η διάβαση των Ισραηλιτών από την Ερυθρά Θάλασσα και η υπό της νεφέλης οδοιπορία τους προαναγγέλει και προδιαγράφει το βάπτισμα των χριστιανών. «Οι πατέρες ημών πάντες υπό την νεφέλην ήσαν, και δια της θαλάσσης διήλθον, και πάντες εις τον Μωϋσήν εβαπτίσαντο εν τη νεφέλη και εν τη θαλάσση» (Κορινθ. Α, ι’ 1-2). Υπό της ηγεσίας του Νωυσέως όλοι βαπτίσθηκαν περνώντες την Ερυθρά. Τα νήπια και τα παιδιά, τα οποία δεν ήταν ακόμη σε ηλικία να πιστέψουν την υπόσχεση της Παλαιάς Διαθήκης, δεν εγκαταλείφθηκαν στις ακτές της Αιγύπτου, στην ασπλαχνία των στρατευμάτων του Φαραώ. Απεναντίας, εμπιστευμένα στην αγκαλιά της πίστεως των γονέων τους διήλθαν το «βάπτισμα του Μωυσέως.»
6) Η πρόταση ότι τα νήπια δεν είναι σε θέση να πιστέψουν ή να απιστήσουν μας φαίνεται αληθινή, αλλά δεν είναι ούτε αυταπόδεικτη ούτε θεμελιωμένη στην Αγία Γραφή. Μας φαίνεται αληθινή γιατί είμαστε επηρεασμένοι από την κοσμική φιλοσοφία, η οποία από τον 16ο αιώνα έχει επαναπροσδιορίσει τον όρο ‘Πίστη’ και θεωρεί την πίστη ως μια ενέργεια του νοός και της θελήσεως, ως λογική συγκατάθεση. Είναι όμως προϊόν της σκέψης η πίστη, ή είναι σχέση αγάπης και εμπιστοσύνης; Τέτοια σχέση μπορεί να αναπτυχθεί και στα νήπια. Ή μήπως δεν υπάρχουν κείμενα της Ιεράς Γραφής τα οποία μιλούν για πίστη νηπίων; «Ότι συ ει ο εκσπάσας με εκ γαστρός, η ελπίς μου από μαστών της μητρός μου. Επί σε επερρίφην εκ μήτρας. Από γαστρός μητρός μου Θεός μου ει συ» (Ψαλμ. κα’ 10-11). Από την κοιλιά της μητέρας μου εσύ είσαι ο Θεός μου, Σ’ εσένα ελπίζω από τότε που θήλαζα. «Και ός άν σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, καλόν έστιν αυτώ μάλλον εί περίκειται λίθος μυλικός περί τον τράχηλον αυτού και βέβληται εις την θάλλασσαν» (Μαρκ. θ’ 42). Άρα και τα μικρά παιδιά είναι σε θέση να πιστεύουν στο Χριστό. Και από τον διάλογο της Ελισάβετ με την Θεοτόκο: «Ιδού γαρ ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώτα μου, εσκίρτησε το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου» (Λουκ. α’ 44). Και πριν γεννηθούν ακόμη οι άνθρωποι δεν στερούνται της δυνατότητος να γνωρίσουν τον αληθινό Θεό.
Από την Ιστορία της Εκκλησίας

1) Κατά το μαρτύριό του ο Άγιος Πολύκαρπος, επίσκοπος Σμύρνης, (η μνήμη του τιμάται την 23η Φεβρουαρίου) δήλωσε ότι δεν είχε σκοπό να απαρνηθή τον Χριστό στου οποίου την υπηρεσία βρισκόταν για ογδόντα-έξη χρόνια. Επειδή τόση ήταν περίπου η ηλικία του τον καιρό του μαρτυρίου, συμπεραίνεται ότι βαπτίσθηκε ως νήπιο. Αλλά περί αυτού δεν υπάρχει ανάγκη συλλογισμών και συμπερασμάτων διότι ο νηπιοβαπτισμός του αναφέρεται ρητά εις τον βίον του, σε ένα ασυνήθιστο γεγονός. Αφού γεννήθηκε εντός της φυλακής από χριστιανούς γονείς διωκομένους λόγω της πίστεώς των, τον πήρε άγγελος, για να μην τον αναθρέψη στην πλάνη του ο εξουσιαστής της Εφέσου Μαρκίων, και τον πήγε σε μια χήρα γυναίκα, πλούσια και χριστιανή και της παρήγγειλε να τον βαπτίση, να τον αναθρέψη με κάθε επιμέλεια και να μη το ομολογήση σε κανέναν. Παρομοίως ο Εφέσου Πολυκράτης, στην αλληλογραφία του με την Ρώμη για το θέμα του εορτασμού του Πάσχα, προσπαθώντας να δείξη το ανεπίληπτο του χαρακτήρος του, δηλώνει ότι τελεί εν Κυρίω από εξηκονταπενταετίας. Είχε δηλαδή βαπτισθεί και ο ίδιος λίγο μετά την γέννησή του είτε από γονείς χριστιανούς είτε από γονείς οι οποίοι ήταν πρώτα ειδωλολάτρες αλλά εβαπτίσθηκαν με όλον τον οίκο τους όταν ο Πολυκράτης ήταν μικρός, και όχι σε ώριμη ηλικία. Βρίσκεται δε και μαρτυρία του Αγίου Ιουστίνου του φιλοσόφου και μάρτυρος (100-165 μ.Χ.) ότι υπήρχαν πολλοί άνδρες και γυναίκες των εξήντα και εβδομήντα χρόνων οι οποίοι ήταν μαθητές του Χριστού από την παιδική τους ηλικία.
2) Δεν καταγράφεται στην πρωτοχριστιανική ιστορία κάποια απαγόρευση του νηπιοβαπτισμού ή κάποια αμφισβήτηση του δικαιώματος των χριστιανών γονέων να βαπτίζουν τα νήπια τους.
3) Αν και υπάρχουν από τον τρίτο αιώνα περιπτώσεις νηπιοβαπτισμού, δεν φαίνεται ούτε στα κείμενα ούτε σε επιγραφές του αιώνα αυτού έστω και μια περίπτωση χριστιανών γονέων οι οποίοι καθυστέρησαν το βάπτισμα των παιδιών τους.
4) Η πρακτική του νηπιοβαπτισμού παρατηρείται και στους Εβιωνίτες, Νοβατιανούς, Αρειανιστές, Δονατιστές και Μοντανιστές, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι συνέχισαν και μετά την καταδίκη τους από την Εκκλησία αυτό το οποίο είχαν παραλάβει νωρίτερα από την Ορθόδοξη Παράδοση.
5) Η πρωτοχρισταιανική Εκκλησία αποτελούνταν κυρίως από Ιουδαίους των οποίων την πρακτική ως προς τους προσυλήτους ακολούθησαν και οι χριστιανοί, δηλαδή τα νήπια γινόταν αποδεκτά μαζύ με την οικογένεια τους τον καιρό της θρησκευτικής τους μεταστροφής και όχι κατόπιν ενηλικιώσεως.
6) Κατά τους πρώτους αιώνες, μόνο ο Τερτυλιανός (160-220 μ.Χ.) φαίνεται να αντιδρά στον νηπιοβαπτισμό. Οι αντιρήσεις του όμως δεν έχουν να κάνουν με το ότι κάποιος πρέπει να πιστέψη πρώτα και μετά να βαπτισθή. Απορρέουν κυρίως από την αιρετική του άποψη ότι τα μετά την βάπτιση αμαρτήματα είναι σχεδόν ασυγχώρητα.
7) Ο άγιος Κυπριανός (200-258 μ.Χ.), όταν σενεκάλεσε στην Καρχηδόνα σύνοδο εξήντα-έξη επισκόπων με θέμα το βάπτισμα των αιρετικών, συζήτησε και την καθυστέρηση του νηπιοβαπτισμού από την συνηθισμένη δεύτερη ή τρίτη μετά την γέννηση ημέρα για την ογδόη. Η ομόφωνη απόφασή τους ήταν να διατηρηθεί η παγκοσμίως τότε συνηθισμένη πρακτική.
Πατέρες των Πρώτων Αιώνων

1) Ο άγιος Ειρηναίος (120-202 μ.Χ) γράφει ότι ο Χριστός ήλθε για να σώση όλους όσοι δι’ αυτού αναγεννώνται εν Θεώ και πέρασε από κάθε ηλικία «γενόμενος νήπιον δια τα νήπια, αγιάζοντας τα νήπια….» Για όσους, λοιπόν, αμφισβητούν την δυνατότητα των νηπίων να αναγεννηθούν και να αγιασθούν αν δεν είναι σε θέση να πιστέψουν τίθεται το ερώτημα, πως μπορεί να αναγεννηθούν και να αγιασθούν αν οι Χριστιανοί γονείς τους δεν τα βαπτίσουν;
2) Ο Ωριγένης (185-254 μ.Χ.), ο οποίος αργότερα καταδικάστηκε από την Εκκλησία, αναρωτιέται: Αλλά τι είναι η αμαρτία; Θα μπορούσε ένα νεογέννητο να αμαρτήσει; Και όμως έχει αμαρτία (Ιώβ ιδ’ 4-5, Ψαλμ. ν’ 5-7) για την οποία εδόθη εντολή να προσφέρεται θυσία. Γι’ αυτό το λόγο η Εκκλησία παρέλαβε από τους Αποστόλους την παράδοση να εφαρμόζει το βάπτισμα και στα παιδιά. Διότι εκείνοι οι άνδρες, στους οποίους τα μυστικά των Θείων μυστηρίων παραδόθηκαν, γνώριζαν ότι υπάρχουν σε όλους γνήσιοι ρύποι αμαρτίας οι οποίοι πρέπει να ξεπλυθούν «δι’ ύδατος και Πνεύματος.»
3) Ο άγιος Ιππόλυτος (170-236 μ.Χ.) είναι ξεκάθαρα υπέρ του νηπιοβαπτισμού διότι παραγγέλνει να βαπτίζονται πρώτα τα μικρά παιδιά και, αν δεν μπορούν να μιλήσουν τα ίδια, να μιλήσουν για αυτά οι γονείς τους ή κάποιος συγγενής.
4) Κανένας Πατέρας της Εκκλησίας δεν αρνήθηκε ή έστω αμφισβήτησε την εγκυρότητα του νηπιοβαπτισμού, πρακτική η οποία ποτέ και πουθενά δεν θεωρήθηκε ως καινοτομία στην διδασκαλία της Καινής Διαθήκης, αλλά απορρέει από αυτήν την Αποστολική Παράδοση. Αν κάποιος από αυτούς καθυστέρησε την βάπτισή του, αυτό το έκανε βάσει του λανθασμένου συλλογισμού ότι θα ελαχιστοποιήση τις περιπτώσεις αμαρτίας μετά το βάπτισμα του και θα μεγιστοποιήση τις πιθανότητες σωτηρίας του.
Συμπέρασμα
Η κριτική, αμφισβήτηση ή απόρριψη του νηπιοβαπτισμού δεν φαίνεται να στηρίζεται ούτε στην Αγία Γραφή, ούτε στην Ιερά Παράδοση, ούτε σε κάποιο Ιστορικό δεδομένο. Όποιος επιμένει να είναι αρνητικός απέναντί του θα πρέπι να απαντήση σε μερικά κέραια ερωτήματα:
1) Αν ο νηπιοβαπτισμός δεν είναι πρωτοχριστιανική πρακτική, Πότε άρχισε;
2) Γιατί δεν υπάρχουν διαμαρτυρίες εναντίον του ή απαγόρευσίς του από την Εκκλησία;
3) Πού υπαγορεύεται απο την Αγία Γραφή όριο ηλικίας για την βάπτιση;
4) Πως νοείται στην Παλαιά διαθήκη ο Θεός να κάνει Διαθήκη και να επαγγέλεται τα αγαθά του σε ολόκληρο έθνος και στην Καινή να περιορίζει την χάρη Του ατομικά στους ενήλικες, εξαιρώντας τα παιδιά ενός και του αυτού σπιτικού;
5) Πού αναφέρει η Αγία Γραφή ότι τα παιδιά εξαιρούνται των επιπτώσεων της Πτώσεως μέχρι να ενηλικιωθούν;
6) Με ποιό δικαίωμα και για ποιό λόγο να στερήσει κάποιος από τα παιδιά μιας χριστιανικής οικογένειας τα αγαθά του βαπτίσματος, ήτοι: την παλιγγενεσίαν και ανακαίνωσιν (Τίτ. γ’ 5), την μεταμόσχευση στο σώμα του Χριστού (Α. Κορινθ. ιβ’ 13, 27), την διάβαση από την κυριαρχία του Σατανά στην εξουσία του Χριστού (Ρωμ. στ’ 17-18), την αποδοχή της Θεότητος του Ιησού Χριστού (Λουκ. γ’ 21-22), την είσοδο στη Διαθήκη του Θεού, (Κολοσσ. β’ 11-14), την υπό του Κυρίου υιοθεσία και το να ενδυθή τον Χριστόν ως ένδυμα (Γαλατ. γ’ 26-27);
7) Ποιές, τέλος πάντων, οδηγίες έδωσε η Αγία Γραφή και η Εκκλησία στους γονείς για να βοηθήσουν τα παιδιά τους κατα την εφηβία να προετοιμαστούν για το βάπτισμα; Θα δυσκολευτή όμως πολύ να τα απαντήση, διότι ο νηπιοβαπτισμός δεν είναι νεωτερισμός και καινοτομία αλλά η αρχική πρακτική της Εκκλησίας. Το δε παράγγελμα «Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται» (Μαρκ. ιστ’ 16) ισχύει για τους ενήλικες διότι προς αυτούς απετθύνεται η Αγία Γραφή και όχι προς τα νήπια. Οι ενήλικες πρέπει να πιστεψουν και μετά να βαπτισθούν Επ’ ουδενί λόγω όμως δεν αποκλείει τα νήπια από το βάπτισμα. Και τόσο αυτός που βαπτίζεται σε ώριμη ηλικία όσο και εμείς που βαπτισθήκαμε ως νήπια το ίδιο χρέος έχομε απέναντι στον «Ένα Κύριο, την Μία Πίστη, το Ένα βάπτισμα» (Εφεσ. δ’ 4-5): να καταθέσομε την δια βίου μαρτυρία ότι είναι αληθές το βάπτισμά μας, ζώντας για Εκείνον ο οποίος απέθανε και ανέστη δι’ ημάς.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15
ΠΡΟΦΗΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ

Ματθαίον κγ 8-10
Σεις όμως μη ονομασθήτε Ραββί, διότι εις είναι ο Καθηγητής σας, ο Χριστός, πάντες Δε σεις αδελφοί είσθε. Και πατέρα σας μην ονομάσετε επί της γης διότι εις είναι ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Είναι φανερό ότι παρερμηνεύετε και αυτό το εδάφιο, διότι στο
Α΄ Τιμόθεο β 7 γράφει
Εις το οποίο ετάχθην εγώ κήρυξ και απόστολος και διδάσκαλος των εθνών.
Ιακώβου γ 1
Μη γίνεσθε πολλοί διδάσκαλοι αδελφοί μου.
Πράξεις ιγ 1
Ήσαν δε εν Αντιοχεία εν τη υπαρχούση εκκλησία προφήται τινές και διδάσκαλοι.
Α΄ Τιμόθεον β 7
Διδάσκαλος των εθνών.
Β΄ Τιμόθεον α 11
Εις το οποίον ετάχθη εγώ κήρυξ και απόστολος και διδάσκαλος των εθνών.
Εβραίους ε 12
Επειδή ενώ ως προς τον καιρό έπρεπε να είσθε διδάσκαλοι πάλι έχετε χρείαν του να σας διδάξει τις.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Όπως βλέπετε υπάρχουν πολλά εδάφια που μαρτυρούν το λάθος σας. Όσο για το εδάφιο που γράφει και πατέρα μη ονομάσετε επί της γης και αυτό το παρερμηνεύετε διότι ο λόγος του Θεού λέγει
Γένεσις ιζ 4
Εγώ ιδού η διαθήκη μου είναι προς σε και θέλεις γίνει Πατήρ πλήθους εθνών και δεν θέλει καλείσθαι πλέον το όνομά σου Αβράμ αλλά το όνομά σου θέλει είσθαι Αβραάμ διότι Πατέρα πλήθους εθνών σε κατέστησα.
Ιωάννην η 56
Ο Αβραάμ ο πατήρ σας είχε αγαλλίασιν να ίδη την ημέρα την εμήν και είδε και εχάρη.
Πράξεις ζ 2
Ο Δε είπεν Άνδρες αδελφοί και πατέρες ακούσατε ο Θεός της δόξης εφάνη εις τον πατέρα ημών Αβραάμ .
Εάν γας μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ άλλ΄ ου πολλούς πατέρας. Εν
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Όπως βλέπετε κύριοι υπάρχουν πολλά εδάφια που σας φωνάζουν ότι ακολουθείτε λάθος δρόμο.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Η ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία ιδρύθηκε από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστόν την ημέρα της Πεντηκοστής και την θεμελίωσε σε γερές βάσεις όπως είπε στον Πέτρο. Ματθαίον ις 18
Και εγώ δε σοι λέγω ότι συ είσαι Πέτρος και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την Εκκλησία μου και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ΄ αυτής.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Αφού λοιπόν ο Ιησούς Χριστός προστατεύει την Εκκλησία Του, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου βρίσκονται οι ορθόδοξοι ναοί, γίνονται τα ίδια μυστήρια οι ίδιες λειτουργίες, διαβάζονται τα ίδια γράμματα και όλοι μαζί αποτελούν την Μία, Αγία, Καθολική και αποστολική Εκκλησία που υπάρχει από εκείνη την ημέρα, δεν έπαψε να υπάρχει ποτέ, και θα υπάρχει για πάντα. Όλες δε οι κατά τόπους Εκκλησίες ονομάζονται αδελφές Εκκλησίες.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Εκκλησία είναι το σύνολο των ανθρώπων που πίστευσαν και πιστεύουν στον Ιησού Χριστό, τον αποδέχτηκαν ως Κύριο και σωτήρα τους και βαπτίστηκαν στο όνομα της Παναγίας Τριάδος. Όμως Εκκλησία ονομάζεται και ο τόπος όπου συνάγεται ο λαός του Θεού και δοξολογεί τον Κύριο και προσφέρει την αναίμαστη λατρεία της Θείας Ευχαριστίας. Εκκλησία είναι ο Ναός του Θεού, τόπος άγιος, οίκος προσευχής, συνάθροιση του λαού του Θεού, σώμα και όνομα του Χριστού, νύμφη του Χριστού, η οποία προσκαλεί τους λαούς στη μετάνοια και την προσευχή.

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΦΥΑΔΕΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ


Προλογικό
Σε προηγούμενο τεύχος της ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ αναφερθήκαμε στους "Μάρτυρες του Ιεχωβά" και δείξαμε τις πλάνες τους και το χάσμα που τους χωρίζει από την αλήθεια της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Σε τούτο το τεύχος θα παρουσιάσουμε σε πολύ γενικές γραμμές τις προτεσταντικές αιρέσεις και παραφυάδες που δρουν στη χώρα μας και προσπαθούν με κάθε τρόπο να παραπλανήσουν τους ορθόδοξους Έλληνες, διαστρέφοντας την αλήθεια της πίστης μας. Όλοι αυτοί οι κομιστές των αιρετικών διδασκαλιών είναι οι ψευδοπροφήτες εκείνοι, οι οποίοι, όπως είπεν ο Κύριος, "έρχονται προς υμας εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δε εισί λύκοι άρπαγες" (Ματθ. 7, 15).
1.Ο Προτεσταντισμός (Διαμαρτυρόμενοι ή Ευαγγελιστές)
Ο Προτεσταντισμός είναι αποτέλεσμα της Μεταρρύθμισης που έγινε στους κόλπους της παπικής Εκκλησίας κατά το 16ο αιώνα και προήλθε από την αγανάκτηση ιερέων και καθηγητών Πανεπιστημίου κατά του Πάπα, ο οποίος μέσω των μοναχών πουλούσε συγχωροχάρτια στους πιστούς. Πρώτος αντέδρασε σ' αυτό το εμπόριο ο Λούθηρος, ιερέας και καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βυτεμβέργης, και τον ακολούθησαν ο Ζβίγγλιος και ο Καλβίνος. Η Μεταρρύθμιση αρχικά είχε ως σκοπό την ανανέωση της Δυτικής Εκκλησίας και όχι τη δημιουργία νέας Εκκλησίας, ήταν μια αντίδραση- διαμαρτυρία κατά του Ρωμαιοκαθολικισμού, του παπικού συγκεντρωτισμού και της καταπιεστικής κηδεμονίας της εκκλησιαστικής εξουσίας στον άνθρωπο. Όμως αντί οι διαμαρτυρόμενοι για τις υπερβάσεις και τα λάθη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας να επιστρέψουν στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, την Ορθόδοξη, δημιούργησαν τη δική τους "Εκκλησία" και από αντίδραση προς την παπική προχώρησαν σε ακρότητες απορρίπτοντας ή αλλοιώνοντας ουσιαστικά σημεία της χριστιανικής πίστης. Ας δούμε μερικές από τις πλάνες τους:
Α) Η Εκκλησία για τους Προτεστάντες νοείται ως ένας διαρκώς μεταρρυθμιζόμενος οργανισμός. Συνέπεια αυτού είναι η εμφάνιση πολλών διασπαστικών τάσεων στο σώμα του Προτεσταντισμού, έτσι ώστε να δημιουργηθούν και να υπάρχουν σήμερα στους κόλπους του πολλές "Εκκλησίες".
Β) Μοναδική πηγή της πίστεως για τους Διαμαρτυρομένους είναι η Αγία Γραφή, η οποία ερμηνεύεται σύμφωνα με την αντίληψή τους και γίνεται το ύψιστο κριτήριο, η μοναδική αυθεντία που μπορεί να εγγυηθεί τη βίωση της αλήθειας, ως η έκφραση του ίδιου του λόγου του Θεού. Έτσι όμως αφενός κατά την ερμηνεία της Γραφής οι Προτεστάντες φτάνουν σε ακραία συμπεράσματα και αφετέρου η Ιερά Παράδοση μειώνεται ή και απορρίπτεται.
Γ) Βασική αρχή του Προτεσταντισμού είναι επίσης ότι μόνο η πίστη και η χάρη σώζουν. Απορρίπτεται δηλαδή κάθε δυνατότητα του ανθρώπου ως συνεργού του Θεού στο έργο της σωτηρίας, αφού, σύμφωνα με τη διδασκαλία των Προτεσταντών, το προπατορικό αμάρτημα διέφθειρε ριζικά τον άνθρωπο.
Δ) Από τα μυστήρια της Εκκλησίας ο Προτεσταντισμός δέχεται μόνο το Βάπτισμα και τη Θ. Ευχαριστία, ενώ δε δέχεται ως μυστήρια το γάμο, το ευχέλαιο, το χρίσμα, την εξομολόγηση και την ιεροσύνη. Αλλά και ως προς το Βάπτισμα και τη Θ. Ευχαριστία, οι Προτεστάντες διαφοροποιούνται από την Ορθοδοξία. Για το Βάπτισμα το μόνο ουσιώδες για τους Προτεστάντες είναι ότι γίνεται "δι' υδατος εις το ονομα της Αγίας Τριαδος" ενώ κάποιες προτεσταντικές ομάδες μιλούν για "βάπτισμα του αγίου Πνεύματος", ένα είδος πρόσθετου "μυστηρίου".
Ως προς τη Θ. Ευχαριστία δε δέχονται τη μεταβολή με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού ούτε πιστεύουν πως είναι θυσία, αλλά ερμηνεύουν εντελώς συμβολικά τα λόγια του Κυρίου ότι "τουτο εστι το Σώμα μου και τουτο εστι το Αίμα μου". Αντίθετα στην Ορθοδοξία πιστεύουμε ότι η Θ. Ευχαριστία είναι κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου. Γι' αυτό κάθε φορά που ένας ορθόδοξος χριστιανός πλησιάζει το Ποτήριο της Ευχαριστίας είναι σε θέση να πει: "Του δείπνου Σου του μυστικού σήμερον, Υιέ Θεού, κοινωνόν με παράλαβε".
Ε) Οι Προτεστάντες αρνούνται την τιμή στην Παναγία, διότι, όπως υποστηρίζουν, τιμώντας την Παναγία υποτιμούν το Χριστό, που είναι ο μοναδικός μεσίτης ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο, ενώ η Παναγία, λένε, δε μπορεί να δέχεται τις αιτήσεις των πιστών, γιατί δεν είναι πανταχού παρούσα. Επίσης οι Ευαγγελιστές δε δέχονται την αειπαρθενία της Θεοτόκου. Για τους Αγγέλους και τους Αγίους πιστεύουν ότι δε μπορούν να πρεσβεύουν στο Θεό υπέρ των ανθρώπων και ότι οι Άγιοι δεν έχουν θαυματουργική δύναμη, αφού μπορεί να ζουν βέβαια στον ουρανό, δεν έχουν όμως θαυματουργικές ιδιότητες. Απέναντι σ' όλες αυτές τις κακοδοξίες η Εκκλησία μας αντιτάσσει την ίδια τη Γραφή και τη διδασκαλία των Πατέρων της, απ’ όπου καταδεικνύεται το αειπάρθενο της Παναγίας .Κατά την ορθόδοξη Παράδοση τόσο η Παναγία όσο και οι Άγιοι έχουν εισέλθει στη δόξα του Θεού. Η Παναγία παρίσταται "εκ δεξιων" του Υιού της και πρεσβεύει υπέρ των ανθρώπων ενώ οι Άγιοι "συμβασιλεύουσι τω Σωτηρι εις τους αιωνας", παραμένουν Άγιοι "εις το διηνεκές", είναι τόπος κατοικίας του Αγίου Πνεύματος, εμφορούνται από το θείο φως και καταλαμπρύνονται από τη δόξα του Τριαδικού Θεού. Έτσι οι Άγιοι παρίστανται με παρρησία ενώπιον του Θεού και, επειδή αναδείχθηκαν αγαθοί, πράοι, αγνοί, καθαροί και ζηλωτές του Χριστού, μπορούν να πρεσβεύουν για τους ανθρώπους.
ΣΤ) Η νηστεία για τους Προτεστάντες δεν εξυπηρετεί τίποτε και γι' αυτό δεν την τηρούν. Αυτό βέβαια σαφέστατα είναι αντίθετο προς τη παράδειγμα του ίδιου του Χριστού, που ,όπως η Καινή Διαθήκη αναφέρει, νήστεψε σαράντα μέρες στην έρημο.
Ζ) Αρνητική είναι και η στάση τους απέναντι στις εικόνες και τα ιερά λείψανα. Θεωρούν ότι η τιμή στις εικόνες δεν αποτελεί τιμή προς το Θεό, αλλ' ότι η αποδίδεται στην ύλη, δηλαδή στο ξύλο και στα χρώματα. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη θεολογία της Εκκλησίας μας, κατά την οποία "η τιμή της εικόνος επί το πρωτότυπον διαβαίνει" (Δαμασκηνός).Εικονίζοντας το Χριστό η Εκκλησία διακηρύσσει ότι η Ενανθρώπηση, η Σάρκωση του Θεού στο πρόσωπο του Χριστού είναι αναμφισβήτητη αλήθεια. Σύμφωνα με το "Συνοδικό" της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, "εν ταις εικόσιν ορωμεν τα υπέρ ημων του Δεσπότου πάθη, τον σταυρόν, τον τάφον, τον Άδην νεκρούμενον και σκυλευόμενον…"Οι εικόνες των Αγίων εξάλλου φανερώνουν ότι οι 'Άγιοι βίωσαν τη ζωή του Χριστού, έχουν τη χάρη του Θεού και γι' αυτό είναι παρόντες στις εικόνες τους και θαυματουργούν. Όσον αφορά την τιμή στα λείψανα των αγίων, η Εκκλησία μας πιστεύει ότι η αγιότητα και η θέωση δεν αναφέρονται μόνο στην ψυχή αλλά και στο σώμα. Επομένως η χάρη που ενοικεί στους αγίους επεκτείνεται και στα ιερά λείψανά τους, τα οποία γι' αυτό το λόγο είναι θαυματουργά.
Η) Απορρίπτουν επίσης οι Προτεστάντες τα μνημόσυνα, διότι, καθώς πιστεύουν, η δικαίωση ή όχι των ανθρώπων μετά το θάνατο δίνεται κατά χάρη στον άνθρωπο, ανάλογα με την πίστη του. Γι' αυτό και η προσευχή της Εκκλησίας δεν επηρεάζει την κρίση του Θεού. Αυτό βέβαια είναι αντίθετο προς την ιερά Παράδοση ,από την οποία είναι αποκομμένοι οι Προτεστάντες. Από το σημείο αυτό ξεκινούν και οι περισσότερες από τις πλάνες τους. Για μας τους Ορθοδόξους η ιερά Παράδοση είναι συνέχεια της Αγίας Γραφής, είναι η αλυσίδα που μας κρατάει ενωμένους με την πρώτη Αποστολική Εκκλησία. Εξάλλου πού θα εύρισκαν το ευαγγέλιο οι ίδιοι οι Προτεστάντες, αν δεν μας το παρέδιδε η πρώτη Εκκλησία και δεν το διέσωζαν οι Πατέρες."Μείνετε και κρατειτε τας παραδόσεις", λέγει ο απόστολος Παύλος (Β'Τιμ. 2,15).
Από όλα τα προηγούμενα είναι σαφές ότι:
1) Ο όρος "Εκκλησία" μόνο καταχρηστικά χρησιμοποιείται στον Προτεσταντισμό, αφού υπάρχουν δεκάδες "Εκκλησίες", δεν υπάρχει όμως αληθινή Εκκλησία.
2) Βασικά σημεία της διδασκαλίας τους έρχονται σε αντίθεση με την πίστη της Ορθόδοξης Εκκλησίας (τιμή προς την Παναγία,τους αγίους, τους αγγέλους τις εικόνες κ.λ.π.). Υπ' αυτή την έννοια οι Προτεστάντες ακολουθούν την αίρεση του Νεστορίου και των εικονομάχων, τους οποίους η Εκκλησία μας έχει καταδικάσει σε οικουμενικές Συνόδους
3) Απορρίπτοντας τα μυστήρια ή διαστρέφοντας το νόημά τους ο Προτεσταντισμός στερεί τους ανθρώπους από την αγιαστική χάρη του Πνεύματος, δηλαδή τη δυνατότητα της σωτηρίας.
Θα αναφερθούμε τώρα σε δυο προτεσταντικές παραφυάδες που δρουν στη χώρα μας και στην πόλη μας, το Ηράκλειο: τους Αντβεντιστές και τους Πεντηκοστιανούς.
Α. Αντβεντιστές

Πρόκειται για μια ομάδα προτεσταντική με χιλιαστικές ιδέες, που ιδρύθηκε τον περασμένο αιώνα στην Αμερική. Το όνομά τους το πήραν από τη λατινική λέξη adventus, που σημαίνει έλευση, επιστροφή, γιατί πιστεύουν πως ο Χριστός θα έλθει σύντομα. Διακρίνονται σε απλούς αντβεντιστές και "αντβεντιστές της έβδομης ημέρας", οι οποίοι ονομάζονται και Σαββατιστές, επειδή τηρούν το Σάββατο αντί για την Κυριακή. Οι κακοδοξίες τους είναι οι παρακάτω: α) Δεν καθορίζουν αν η πηγή εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος είναι ο Πατήρ ή ο Πατήρ και ο Υιός β) Πιστεύουν ότι η Δευτέρα Παρουσία είναι κοντά γ)Τονίζουν ιδιαίτερα την τήρηση της αργίας του Σαββάτου, όπως οι Εβραίοι δ) Η ψυχή του ανθρώπου καταστρέφεται μαζί με το σώμα, δεν είναι δηλαδή αθάνατη ε) Κάνουν λόγο για χιλιετή Βασιλεία του Χριστού στ) Δεν πιστεύουν ότι ο Χριστός κατέβηκε στον Άδη και κήρυξε τη μετάνοια στις ψυχές των κεκοιμημένων ζ) Από τα μυστήρια οι αντβεντιστές δέχονται το Βάπτισμα και τη Θ. Ευχαριστία. Β. Οι Πεντηκοστιανοί

Η "Εκκλησία της Πεντηκοστής" ή "Πεντηκοστιανή Κίνηση" είναι αυτή που κυρίως έχει απλώσει τα πλοκάμια της στη χώρα μας με τις διάφορες επιμέρους ομάδες και "εκκλησίες" της. Η "Πεντηκοστιανή Κίνηση", που για πρώτη φορά εμφανίστηκε στο Λονδίνο το 1822, ονομάστηκε έτσι γιατί συνδέει τον εαυτό της με την Πεντηκοστή, όταν δηλαδή το Άγιο Πνεύμα κατήλθε στους μαθητές του Κυρίου. Μιλούν για χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος που έχουν ειδικά αυτοί, μεταξύ των οποίων το πρώτο που μνημονεύουν είναι αυτό της γλωσσολαλιάς. Η "Εκκλησία της Πεντηκοστής" δεν παρουσιάζει ενιαία διδασκαλία, διότι μεταξύ των διαφόρων ομάδων της υπάρχουν πολλές και μεγάλες διαφορές.
Τα βασικά σημεία της διδασκαλίας τους συνοψίζονται στα παρακάτω:
Α) Μόνη πηγή πίστης είναι η Αγία Γραφή, η οποία ερμηνεύεται σύμφωνα με την δική τους αντίληψη. Β) Στο κέντρο του ενδιαφέροντος βρίσκεται η εμπειρία του Αγίου Πνεύματος. Στο "βάπτισμα με το Άγιο Πνεύμα", όπως το ονομάζουν, ο άνθρωπος, λένε, γίνεται όργανο του Αγίου Πνεύματος και εκδηλώνει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, που είναι η γλωσσολαλιά, η προφητεία, θεραπείες ασθενών και άλλα υπερφυσικά φαινόμενα. Γ) Το Βάπτισμα με νερό δεν αποτελεί σωτηρία' η σωτηρία προηγείται του Βαπτίσματος. Στις περισσότερες πεντηκοστιανές κοινότητες ο νηπιοβαπτισμός απορρίπτεται. Δ) Κύριο μέλημα των πεντηκοστιανών είναι η συγκρότηση της "αληθινής Εκκλησίας". Όλες οι άλλες χριστιανικές Εκκλησίες ή ομολογίες απορρίπτονται και ταυτίζονται με την " πόρνη Βαβυλώνα", από την οποία πρέπει να φύγουν "τα παιδιά του Θεού". Ε) Το ενθουσιαστικό στοιχείο κυριαρχεί απόλυτα στους Πεντηκοστιανούς ενώ από τα βασικά χαρακτηριστικά της αιρέσεως είναι η γλωσσολαλιά, τα οράματα, οι εκστάσεις, η αποφυγή χρησιμοποιήσεως της ιατρικής επιστήμης καθώς και η απόρριψη κάθε κοσμικού στοιχείου. Γι' αυτό και έχουν πολύ μικρή εκτίμηση στη μόρφωση. ΣΤ) Το ένα δέκατο από τα εισοδήματά τους τα προσφέρουν στην κοινότητα για έκδοση βιβλίων, φυλλαδίων, ιεραποστολή και διάφορες άλλες εκδηλώσεις. Οι σπουδαιότερες πεντηκοστιανές "Εκκλησίες" που δρουν στην Ελλάδα είναι: α) Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής β) Αποστολική Εκκλησία του Θεού γ) Εκκλησία του Θεού της Πεντηκοστής δ) Εκκλησία του Θεού της Προφητείας ε) Εκκλησία του Θεού του πλήρους Ευαγγελίου στ) Αποστολική Εκκλησία του Χριστού ζ) Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής η) Ζωντανή Μαρτυρία θ) Μάχαιρα του Πνεύματος ι) Ελληνική Εκκλησία Αποστολικής πίστεως ια)Αντιτριαδικές πεντηκοστιανές Ομάδες κ.α. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στις αντιτριαδικές ομάδες των Πεντηκοστιανών, τις ομάδες δηλαδή που τάσσονται εναντίον του δόγματος της Αγίας Τριάδος, διότι και οι πιο επικίνδυνες είναι και μεγάλη δραστηριότητα αναπτύσσουν στη χώρα μας και ειδικά στην Κρήτη και την πόλη μας, το Ηράκλειο. Η ομάδα που δρα στην πόλη μας είναι η "Κοινωνία των Μαθητών του Χριστού", όπως ονομάζεται (άλλα ονόματά της είναι "Κοινωνία Μαθητών Σωτήρος Χριστού, Αναγεννημένοι Χριστιανοί, Εκκλησία Αναγεννημένων Χριστιανών, Ανανεωμένοι Χριστιανοί). Η ομάδα αυτή, που αποτελεί παράρτημα της αμερικανικής κίνησης Jesus only, οργανώθηκε από το Θέμη Κουλούρη, ο οποίος εμφανίστηκε στο Ηράκλειο το 1981 σταλμένος από την αμερικανική πεντηκοστιανή οργάνωση Jesus only, και ίδρυσε το σωματείο με το όνομα "Κοινωνία των Μαθητών του Χριστού". Η διδασκαλία της αιρετικής αυτής ομάδας είναι σαφώς αντιτριαδική. Απορρίπτεται ο νηπιοβαπτισμός , η ιεροσύνη, η τιμή και η αειπαρθενία της Θεοτόκου, η τιμή προς τους Αγίους και τις εικόνες ενώ ο "Δείπνος του Κυρίου" αποτελεί απλή "ανάμνηση" και όχι κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου. Πιστεύουν ακόμη στα "σημεία" που ακολουθούν το "βάπτισμα" με το Άγιο Πνεύμα (γλωσσολαλιά, προφητεία, θεραπείες). Ελάχιστη προσφορά των μελών στην ομάδα είναι η "δεκάτη", δηλαδή το ένα δέκατο των εσόδων τους. Κανονικά όμως όλα τα υπάρχοντα (μισθοί, αγροτικά προϊόντα, εισοδήματα, ταλέντα και ικανότητες) ανήκουν στο Θεό, δηλαδή στην ομάδα.
Γ. Κριτική
Όλα τα προηγούμενα δείχνουν καθαρά πόσο πολύ βυθισμένοι στο ψεύδος της αιρέσεως είναι οι Πεντηκοστιανοί και γενικά οι Προτεστάντες. Συνοψίζουμε: Δεν έχουν βάπτισμα (διότι δεν έχουν ιερείς), δεν έχουν εξομολόγηση. Η Θεία Ευχαριστία που τελούν είναι μάταιη, αφού δεν πιστεύουν ότι ο άρτος και ο οίνος είναι σώμα και Αίμα Χριστού. Δεν έχουν το μυστήριο του Χρίσματος, γι' αυτό δεν μπορούν να έχουν τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Όμως οι αιρετικοί Πεντηκοστιανοί θέλουν να φέρουν επάνω τους το Άγιο Πνεύμα με το δικό τους ανόητο τρόπο: κυλίονται στο έδαφος και βγάζουν άναρθρες και ανόητες κραυγές σαν νευρασθενείς. Άλλα μυστήρια δεν έχουν και κυρίως δεν έχουν το μυστήριο της Ιεροσύνης. Γι' αυτό και κατηγορούν με λύσσα και δολιότητα τους ορθόδοξους ιερείς, πλάθοντας πολλές φορές φανταστικές συκοφαντίες εναντίον τους και παραμορφώνοντας τα γεγονότα. Και δυο λόγια για τις εμπειρίες των Πεντηκοστιανών και τη γλωσσολαλιά. Οι Πεντηκοστιανοί βρισκόμενοι σε μια αίθουσα προσεύχονται σκυφτοί και ξαφνικά σηκώνουν τα κεφάλια, υψώνουν τα χέρια και με έξαψη φωνάζουν διάφορες φράσεις όπως "Αλληλούια", "Αινείτε τον Κύριον". Τα πρόσωπά τους είναι εκστασιασμένα. Όταν σταματήσουν οι φωνές, κάποιος αρχίζει να μιλάει μια γλώσσα που κανείς δεν καταλαβαίνει. Οι εκστασιακές αυτές εκδηλώσεις που καλούν τον άνθρωπο να εξέλθει από τον εαυτό του είναι κατά την ορθόδοξη πίστη εκδήλωση κακού πνεύματος. Εξάλλου οι εμπειρίες και οι εκδηλώσεις αυτές είναι αποτέλεσμα υποβολής και συγκεκριμένης ψυχολογικής τεχνικής, με την οποία ασκείται ψυχολογική πίεση στα μέλη αυτών των ομάδων κατά την ώρα των συναθροίσεών τους. Όσον αφορά τη γλωσσολαλιά, ότι δηλαδή κάποιος άνθρωπος κατά την ώρα της προσευχής μιλάει μια γλώσσα που κανείς δεν καταλαβαίνει, την οποία οι Πεντηκοστιανοί θεωρούν χάρισμα του Αγίου Πνεύματος, θα πρέπει να πούμε ότι δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη για τους Αποστόλους. Οι Απόστολοι κατά την Πεντηκοστή μίλησαν διάφορες γλώσσες και ο κάθε ακροατής άκουγε το λόγο τους στη δική του διάλεκτο, όλοι δηλαδή τους καταλάβαιναν. Αντίθετα, οι "γλώσσες" που μιλούν οι Πεντηκοστιανοί είναι άναρθρες και ακατανόητες κραυγές. Τέλος, τα μέλη της οργάνωσης προσφέροντας τα εισοδήματα τους στους αρχηγούς της οργάνωσης πέφτουν ασφαλώς θύματα εκμετάλλευσης.
2. Χριστιανική Οργάνωση Ειρήνης ( Χ. Ο. Ε.)
Η αυτοαποκαλούμενη "Χριστιανική Οργάνωση Ειρήνης" ιδρύθηκε το 1959 από το Στυλιανό Γιαννετάκη με τη βοήθεια του γαμβρού του Ν. Μουτσάκη και του κουμπάρου του Α. Χασιώτη. Οι οπαδοί της Χ.Ο.Ε. υποστηρίζουν ότι ο Σ. Γιαννετάκης με αποκάλυψη και ιδιαίτερη κλήση του Χριστού ανέλαβε την ίδρυση οργανώσεως και έγινε κήρυκας του θείου λόγου, παρόλο που οι γραμματικές του γνώσεις είναι περιορισμένες. Η ανεπάρκειά του αυτή, υποστηρίζουν οι οπαδοί του, αναπληρώνεται από την άμεση καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Τι είναι όμως η Χ.Ο.Ε; Σύμφωνα με όσα οι ανήκοντες στην Οργάνωση αυτή υποστηρίζουν, η Χ.Ο.Ε. είναι εθνικοθρησκευτικό σωματείο που διέπεται από πίστη στην πατρίδα και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι βασικές τους αρχές διατυπώνονται από τους ίδιους ως εξής: "1.Συμμετοχή εις την Μυστηριακήν Ζωήν της Εκκλησίας μας 2.Γραφική κατάρτισις δια της μελέτης της Αγίας Γραφής εν συνδυασμώ προς την Υμνολογίαν της Εκκλησίας μας και την μελέτην των Πατέρων της Ορθοδόξου Πίστεως, και 3.Μελέτη και επίκλησις, δια τον φωτισμόν μας, της Ιεράς Παραδόσεως της Εκκλησίας μας". Αν κανείς μείνει στα παραπάνω, ασφαλώς θα νομίσει ότι η Χ.Ο.Ε. δεν παρουσιάζει τίποτε το αξιόμεμπτο. Ωστόσο όσα πιστεύουν και διδάσκουν είναι γεμάτα κακοδοξίες, γι' αυτό και κάθε ορθόδοξος χριστιανός πρέπει να είναι προσεκτικός απέναντι σ' αυτή την Οργάνωση. Ας δούμε μερικές από τις κακοδοξίες τους:
1. Η Χ.Ο.Ε. θεωρεί ότι είναι η γέφυρα που ορίστηκε από το Θεό, για να οδηγεί τους ανθρώπους στην Εκκλησία. Έτσι όμως παρουσιάζει την Εκκλησία ανίκανη να προσελκύει τους ανθρώπους στους κόλπους της.
2. Οι ιδρυτές της Οργάνωσης θεωρούν τους εαυτούς τους χαρισματούχους, ότι δηλαδή κατευθύνονται κατ' ευθείαν από το Άγιο Πνεύμα, ότι είναι θεόπνευστοι, ότι έχουν το χάρισμα των ιάσεων και ότι μεταδίδουν στους άλλους το χάρισμα της γλωσσολαλιάς, όπως οι Πεντηκοστιανοί.
3. Οι πιστοί της Οργανώσεως είναι οι 144.000 που αναφέρει η Αποκάλυψη, τους οποίους θα χρησιμοποιήσει ο Θεός, για να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του. Οι αρχηγοί, μέχρι να συμπληρωθεί ο αριθμός 144.000, θα διατηρηθούν στη ζωή, γιατί έχουν λάβει από το Θεό το χάρισμα της αφθαρσίας.
4. Πιστεύουν ότι πλησιάζει το τέλος του κόσμου και θα υπάρξει χιλιετής βασιλεία του Θεού στη γη, που θα πραγματοποιηθεί ως το 2.000 μ. Χ. Στην κακοδοξία τους αυτή είναι όμοιοι με τους χιλιαστές.
5. Αναφέρουν το όνομα του Αντιχρίστου και αυτό είναι Γουλιέλμος Β'. Οι δυο προφήτες, που θα παρουσιαστούν τον καιρό του Αντιχρίστου, θα είναι ο Σ. Γιαννετάκης και ο Ν. Μουτσάκης.
6. Στις συγκεντρώσεις και τους "κύκλους" τους ασχολούνται με διάφορα θέματα, ερμηνεύονται από ορισμένους (όχι θεολόγους) αγιογραφικά χωρία και ακολουθεί ομαδική προσευχή, κατά την οποία ζητούν από το Θεό διάφορα χαρίσματα (προφητικό, διδακτικό), Τον ευχαριστούν για τους δυο "προφήτες" Γιαννετάκη και Μουτσάκη και προπάντων προσεύχονται και παρακαλούν για την ίδρυση της Εκκλησίας της Φιλαδελφείας, η οποία, λένε, θα αντικαταστήσει την Εκκλησία των Σάρδεων, δηλαδή την Ορθόδοξη Εκκλησία.
7. Άλλες κακοδοξίες τους είναι και οι παρακάτω: Οι Πατέρες της Εκκλησίας δεν κατάλαβαν το νόημα του Ευαγγελίου. Οι Απόστολοι έγραψαν την Καινή Διαθήκη, όμως δεν την κατενόησαν. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης και πολλοί ασκητές που κατάλαβαν το Ευαγγέλιο δεν πέθαναν, αλλά ζουν ανάμεσά μας. Ο διάβολος δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο άσχημες σκέψεις. Άγιοι δεν υπάρχουν. Αυτούς τους δημιούργησαν οι άνθρωποι. Τα μέλη της Χ.Ο.Ε., όταν ασθενούν, δεν πρέπει να ζητούν τη βοήθεια της ιατρικής επιστήμης, παρά μόνο σε έσχατη ανάγκη κ.ά.
Για να παραπλανήσουν τους ορθοδόξους χριστιανούς και να αποφύγουν τις κατηγορίες, τα μέλη της Χ.Ο.Ε. εκκλησιάζονται τακτικά και παίρνουν αντίδωρο επιδεικτικά. Επίσης, για να εντυπωσιάσουν, κοινωνούν ογδόντα φορές το χρόνο. Ακόμη εξομολογούνται σε πρώτο στάδιο, αργότερα όμως "εξομολογούνται" με την προσευχή, διότι θεωρούν την εξομολόγηση απλό τύπο και όχι ουσιαστικό Μυστήριο.
Επιλογικό
Όλες οι παραπάνω αιρέσεις δρουν στην πατρίδα μας και προσπαθούν με κάθε τρόπο να απομακρύνουν τον ορθόδοξο λαό μας από την πίστη και την παράδοσή του. Όμως η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι αυτή που ίδρυσε ο ίδιος ο Χριστός και η οποία διατηρεί ανόθευτη τη διδασκαλία του και σώζει τον άνθρωπο. Γι' αυτό όλες οι αιρέσεις αλλά και κάθε άλλη παραθρησκευτική οργάνωση, απ' αυτές που ξεφυτρώνουν κάθε τόσο σαν τα μανιτάρια στη χώρα μας, αποτελούν μια πραγματική απειλή για την ψυχή μας, την παράδοσή μας αλλά και για την ίδια τη ζωή μας μερικές φορές, όπως έχουν δείξει οι περιπτώσεις των σατανιστών. Όλοι αυτοί δεν είναι τίποτε άλλο από τους ψευδοπροφήτες, για τους οποίους μίλησε ο ίδιος ο Κύριος. Γιατί δεν μπορεί παρά να είναι ψευδοπροφήτης καθένας που εμφανίζεται ξαφνικά από το πουθενά να ισχυρίζεται ότι κατέχει την "αλήθεια". Η Αλήθεια σώζεται ακέραια μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, διότι αυτή είναι η Εκκλησία των Αποστόλων, των Μαρτύρων, των Πατέρων και όλων των Αγίων, αυτών δηλαδή που έκαναν πράξη με τη ζωή τους το μήνυμα του Ευαγγελίου και μιμήθηκαν το Χριστό. Χρειάζεται, επομένως, κάθε ορθόδοξος χριστιανός να μένει κοντά στην πίστη των πατέρων του, να ζει συνειδητά τη ζωή της Εκκλησίας και να μένει μακριά από κάθε έντυπο και περιοδικό αλλά και από κάθε πρόσωπο μέσω των οποίων οι ποικιλώνυμες αιρέσεις προσπαθούν να τον προσηλυτίσουν."Προσέχετε από των ψευδοπροφητών" (Ματθ. 7,15).



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23
ΟΝΟΜΑΤΑ ΜΕΡΙΚΩΝ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

1. Δυτική Εκκλησία
2. Ουνίται
3. Η Εκκλησία των Διαμαρτυρομένων
4. Γερμανική Ευαγγελική Εκκλησία
5. Αγγλικανική Εκκλησία
6. Ο Χιλιασμός
7. Μελετητές της Βίβλου
8. Ευαγγελιστές
9. Η αποκαταλλαγή των πάντων
10.Αντβενισταί της 7ης ημέρας
11.Εκκλησία του Θεού της Πεντηκοστής
12.Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής
13.Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής
14.Αποστολική Εκκλησία του Χριστού
15.Εκκλησία του Θεού του πλήρους Ευαγγελίου
16.Εκκλησία Χριστιανικής Επιστήμης
17.Ανατολική Αποστολική Εκκλησία
18.Χριστιανοί αδελφοί
19.Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία
20.Ελευθέρα Ευαγγελική Εκκλησία
21.Η Εκκλησία του Θεού.
22.Η Εκκλησία του Χριστού
23.Ευαγγελική Βαπτιστική Εκκλησία
24.Χριστιανοί ή Αναβαπτισταί.
25.Η Εκκλησία των Μορμόνων
26.Τα παιδιά του Μω
27.Γεδεωνίται
28.Η Θεοσοφία
29.Ο Μασωνισμός
Και πολλές άλλες………….
Όλες αυτές οι αυτοαποκαλούμενες Εκκλησίες δεν έχουν καμία σχέση ή συγγένεια μεταξύ τους αλλά ούτε και με την Ορθόδοξη Εκκλησία γι αυτό και είναι αιρετικές.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΗ

Αιρετικός λέγεται αυτός που διαχωρίζει τη θέση του από τη σωστή πίστη και διδασκαλία του Ευαγγελίου, παραποιώντας και διαστρεβλώνοντας σύμφωνα με τη δική του γνώμη και τα δικά του συμφέροντα τα χωρία της Αγίας Γραφής. Γι αυτό και ο Απόστολος Παύλος γράφει προς
Τίτον γ 10
Αιρετικόν άνθρωπον μετά μία και δευτέρα νουθεσία παραιτού, εξεύρων ότι διεφθάρη ο τοιούτος και αμαρτάνει ών αυτοκατάκριτος.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Εδώ βλέπουμε ότι ο Απόστολος Παύλος γράφει γι αυτόν ότι αμαρτάνει και διεφθείρεται και είναι αυτοκατάκριτος.
Και στην Α΄ Ιωάννου β 19 γράφει
Εξ΄ ημών εξήλθον αλλά δεν ήσαν εξ ημών
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Και εδώ ο Ιωάννης γράφει ότι από εμάς έφυγαν όλοι, αλλά δεν ήταν ποτέ από εμάς γιατί αλλιώς ποτέ δεν θα έφευγαν, και έτσι δεν υπήρξαν ποτέ Ορθόδοξοι Χριστιανοί.
Και στη Β΄ Πέτρου γ 16 γράφει
Μεταξύ των οποίων υπάρχουν μερικά δυσνόητα τα οποία οι αμαθείς και μη στερεωμένοι διαστρεβλώνουν όπως και τας λοιπάς γραφάς προς καταστροφή δική τους.
Β΄ Κορινθίους δ 3
Εάν είναι σκεπασμένο το Ευαγγέλιο μας είναι σκεπασμένο δι εκείνους που χάνονται. Ο Θεός του κόσμου τούτου (δηλαδή ο διάβολος) ετύφλωσε το νουν των απίστων ώστε να μη δουν το φως του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού ο οποίος είναι εικόνα του Θεού.
Ματθαίον ιβ 30
Όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου και όποιος δεν μαζεύει μαζί μου σκορπίζει.
Γαλάτας α 8
Αλλά και αν εμείς οι ίδιοι ή κάποιος άγγελος από τον ουρανό σας κηρύξει διαφορετικό Ευαγγέλιο από εκείνο που σας κηρύξαμε αυτός ας είναι ανάθεμα.

ΙΕΡΟΙ ΝΑΟΙ

Όλοι οι αιρετικοί δεν δέχονται του Ιερούς Ναούς παρερμηνεύοντας το εδάφιο
Ιωάννην δ 24
Ο Θεός είναι πνεύμα και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ο Θεός είναι πνεύμα και πανταχού παρών. Πώς γίνεται λοιπόν να βρίσκεται παντού, εκτός από τους Ιερούς Ναούς, που ο ίδιος ζήτησε να οικοδομηθούν;
Β΄ Σαμουήλ ζ 5-6
Ύπαγε και είπε προς τον δούλον μου τον Δαβίδ, ούτω λέγει Κύριος, Συ θέλεις οικοδομήσει εις εμέ οίκον δια να κατοικώ. Διότι δεν κατώκησα εν οίκω αφ ης ημέρας ανεβίβασα τους υιούς Ισραήλ εξ Αιγύπτου μέχρι της ημέρας ταύτης αλλά περιηρχόμην εντός σκηνής και παραπετασμάτων.
Α΄ Βασιλειών θ 1-3
Και αφού ετελείωσεν ο Σολομών να οικοδομεί τον οίκον του Κυρίου και τον οίκον του βασιλέως και πάντα όσα επεθύμει ο Σολομών και ήθελε να κάμει εφάνη ο Κύριος εις τον Σολομώντα δευτέραν φοράν καθώς εφάνη εις αυτόν εν Γαβαών και είπεν ο Κύριος προς αυτόν. Ήκουσα της προσευχής σου και της δεήσεώς σου την οποίαν εδεήθης ενώπιόν μου. Ηγίασα τον οίκον τούτον τον οποίον οικοδόμησας δια να θέσω εκεί το όνομά μου εις τον αιώνα και θέλουσιν είσθαι οι οφθαλμοί μου και η καρδιά μου εκεί δια παντός.
Β΄ Χρονικών γ 5
Και εστέγασε τον οίκον τον μέγα με ξύλα πεύκινα τα οποία και εσκέπασε με χρυσόν καθαρόν και ενέγλυψε επ αυτόν φοίνικας και αλύσεις και εκόσμησε τον οίκον με λίθους τιμίους δια ωραιότητα. Το δε χρυσίον ήτο χρυσίον Φαρουϊμ. Εσκέπασε έτι με χρυσίον τον οίκον, τας δοκούς, τους παραστάτας και τους τοίχους αυτού και τας θύρας αυτού και ενέγλυψε Χερουβείμ επί των τοίχων.
Β΄ Χρονικών γ 14
Και έκαμε το καταπέτασμα εκ κυανού και πορφύρας και κοκκίνου και βύσσου και ύφανεν επ΄ αυτού Χερουβείμ.
Β΄ Χρονικών ζ 1
Και αφού ετελείωσεν ο Σολομών προσευχόμενος κατέβη το πυρ εκ του ουρανού και κατέφαγε τα ολοκαυτώματα και τας θυσίας και δόξα Κυρίου ενέπλησε τον οίκον και δεν ηδύναντο οι ιερείς να εισέλθωσιν εις τον οίκον του Κυρίου διότι δόξα Κυρίου ενέπλησε τον οίκον του Κυρίου.
Ιεζεκιήλ μγ 4
Και η δόξα του Κυρίου εισήλθεν εις τον οίκον δια της οδού της πύλης της βλεπούσης κατά ανατολάς και με εσήκωσε το Πνεύμα και με έφερεν εις την αυλήν την εσωτέραν και ιδού ο οίκος ήτο πλήρης της δόξης του Κυρίου.
Μαλαχίας γ 1
Ιδού εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου και θέλει κατασκευάσει την οδόν έμπροσθεν μου και ο Κύριος τον οποίον σεις ζητείτε εξαίφνης θέλει ελθεί εις τον ναόν αυτού.
Μάρκον ια 17
Και εδίδασκε λέγων προς αυτούς. Δεν είναι γεγραμμένο ότι ο οίκος μου θέλει ονομάζεσθαι οίκος προσευχής δια πάντα τα έθνη;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Εδώ βλέπουμε ότι ο Ιησούς Χριστός ονομάζει το Ναό «οίκο μου» και οίκο προσευχής για όλα τα έθνη. Και δεν εννοούσε βέβαια μόνο το Ναό που οικοδόμησε ο Σολομώντας διότι είχε προειπεί ότι δεν θα έμενε λίθος επί λίθου, αλλά όλους τους μετάπειτα Ναούς που θα είχαν όλα τα έθνη παντού, όπως και εμείς σήμερα.
Λουκάν κδ 52
Και αυτοί προσκυνήσαντες αυτόν υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ μετά χαράς μεγάλης και ήσαν διαπαντός εν τω ιερώ αινούντες και ευλογούντες τον Θεόν.
Πράξεις ε 42
Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ΄ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.
Πράξεις ε 18
Και επέβαλον τας χείρας αυτών επί τους αποστόλους και έβαλον αυτούς εις δημοσίαν φυλακήν. Άγγελος όμως Κυρίου δια της νυκτός ήνοιξε τας θύρας της φυλακής και εκβαλών αυτούς είπε. Υπάγετε και σταθέντες λαλείτε εν τω ιερώ προς τον λαόν πάντας τους λόγους της ζωής ταύτης. Και ακούσαντες εισήλθον την αυγήν εις το ιερόν και εδίδασκον.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Και σ΄ αυτό το εδάφιο βλέπουμε τον Άγγελο, αφού έβγαλε τους αποστόλους από τη φυλακή, να τους λέγει να πάνε στον Ναό και να διδάσκουν. Αυτό έγινε μετά την Ανάληψη του Χριστού που σημαίνει ότι ο Θεός δεν κατήργησε το Ναό όπως εσείς υποστηρίζετε. Ο Θεός επέτρεψε να κατεδαφισθεί ο Ναός που οικοδόμησε ο Σολομών διότι έπρεπε οι άνθρωποι να κάνουν ένα βήμα μπροστά και να εισέλθουν στην Καινή Διαθήκη και στους καινούριους Ναούς.

Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Όλες οι προτεσταντικές ομάδες , όποιο όνομα και αν έχουν, διδάσκουν τους οπαδούς τους ότι σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα αρπαγεί η Εκκλησία τους και με αυτό τον τρόπο τους εκφοβίζουν και τους κρατάνε σαν αιχμαλώτους για να μην χάσουν την αρπαγή, παρερμηνεύοντας και πάλι αυτό το εδάφιο που γράφει:
Α΄ Θεσσαλονικείς δ 15
Διότι τούτο σας λέγομεν δια του λόγου του Κυρίου ότι ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν εις την παρουσίαν του Κυρίου δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντες επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ΄ ουρανού με κέλευσμα με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθεί πρώτον. Έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ΄ αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Όπως βλέπουμε η αρπαγή της Εκκλησίας θα γίνει κατά την Β΄ Παρουσία του Κυρίου και όχι εντός ολίγου που λένε οι αιρετικοί. Τώρα πότε θα γίνει η Β΄ Παρουσία του Κυρίου; θα δούμε τι γράφει σχετικά η Αγία Γραφή.

ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

ΜΑΤΘΑΙΟΝ κδ 4-31
Και αποκριθείς ο Ιησούς, είπε προς αυτούς. Βλέπετε μη σας πλανήση τις διότι πολλοί θέλουσιν ελθεί επί τω ονόματί μου, λέγοντες. Εγώ είμαι ο Χριστός και πολλούς θέλουσι πλανήσει. Θέλετε δε ακούσει πολέμους και φήμας πολέμων προσέχετε μη ταραχθήτε επειδή πάντα ταύτα πρέπει να γείνωσιν αλλά δεν είναι έτι το τέλος. Διότι θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν. Και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους. Πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων. Τότε θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν και θέλουσι σας θανατώσει και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά μου. Και τότε θέλουσι σκανδαλισθή πολλοί και θέλουσι παραδώσει αλλήλους και θέλουσι μισήσει αλλήλους. Και πολλοί ψευδοπροφήτες θέλουσιν εγερθή και πλανήσει πολλούς. Και επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή. Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη την οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος. Όταν λοιπόν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν δια του προφήτου Δανιήλ ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω, τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγινεν απ΄ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γίνει. Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθεί ουδεμία σάρξ, δια τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθεί αι ημέραι εκείναι. Τότε εάν τις είπη προς υμάς, Ιδού, εδώ είναι ο Χριστός, ή εδώ , μη πιστεύσητε. Διότι θέλουσι δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν και τους εκλεκτούς. Ιδού, προείπα προς υμάς. Εάν λοιπόν είπωσι προς υμάς, Ιδού εν τη ερήμω είναι μη εξέλθετε, Ιδού εν τοις ταμείοις, μη πιστεύσητε. Διότι καθώς η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Ευθύς Δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων, ο ήλιος θέλει σκοτισθή και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες θέλουσι πέσει από του ουρανού και αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή. Και τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. Και θέλει αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων, απ΄ άκρων ουρανών έως άκρων αυτών.
ΠΡΑΞΕΙΣ β΄ 20
Ο ήλιος θέλει μεταστραφή εις σκότος και η σελήνη εις αίμα, πριν έλθη η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής. Και πάς όστις αν επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου θέλει σωθή.
Α΄ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ιε΄ 50 – 54
Τούτο δε λέγω, αδελφοί, ότι σάρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν, ουδέ η φθορά κληρονομεί την αφθαρσίαν. Ιδού μυστήριον λέγων προς εσάς, πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθεί εν μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι διότι θέλει σαλπίσει και οι νεκροί θέλουσι αναστηθή άφθαρτοι και ημείς θέλομεν μεταμορφωθεί. Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν. Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγραμμένος «Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη».
Β΄ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β΄ 1 – 14
Σας παρακαλούμεν δε αδελφοί, περί της παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της εις αυτόν επισυνάξεως ημών να μη σαλευθήτε ταχέως από του φρονήματός σας, μηδέ να θαρυβήσθε, μήτε δια λόγου, μήτε δι επιστολής ως γραφομένης υφ΄ ημών, ότι τάχα επλησίασεν η ημέρα του Χριστού. ΄Ας μην σας εξαπατήση τις κατ΄ ουδένα τρόπον διότι δεν θέλει έλθει η ημέρα εκείνη, εάν δεν έλθει πρώτον η αποστασία και αποκαλυφθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθίση εις τον ναόν του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός. Δεν ενθυμείσθε ότι ενώ ήμην έτι παρ΄ υμίν σας έλεγον ταύτα; Και τώρα γνωρίζετε εκείνο το οποίον κωλύει αυτόν, ώστε να αποκαλυφθεί εν τω εαυτού καιρώ. Διότι το μυστήριον της ανομίας ήδη ενεργείται μόνον έως να εκβληθή εκ μέσου ο κωλύων τώρα και τότε θέλει αποκαλυφθεί ο άνομος, τον οποίον ο Κύριος θέλει απολέσει με το πνεύμα του στόματος αυτού, και θέλει εξαφανίσει με την επιφάνειαν της παρουσίας αυτού, όστις θέλει ελθεί κατ΄ ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους και εν πάση απάτη της αδικίας, μεταξύ των απολλυμένων διότι δεν εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας δια να σωθώσι. Και δια τούτο θέλει πέμψει επ΄ αυτούς ο Θεός ενέργειαν πλάνης, ώστε να πιστεύσωσιν εις το ψεύδος, για να κατακριθώσι πάντες οι πιστεύσαντες εις την αλήθειαν, αλλ΄ ευαρεστηθέντες εις την αδικίαν. Ημείς όμως οφείλομεν να ευχαριστούμεν πάντοτε τον Θεόν δια σας, αδελφοί ηγαπημένοι υπό του Κυρίου, ότι σας εξέλεξεν ο Θεός απ΄ αρχής εις σωτηρίαν δια του αγιασμού του Πνεύματος και της πίστεως της αληθείας, εις τον οποίον σας εκάλεσε δια του ευαγγελίου ημών προς απόλαυσιν της δόξης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Β΄ ΠΕΤΡΟΥ γ΄ 10 – 13
Θέλει δε ελθεί η ημέρα του Κυρίου, ως κλέφτης εν νυκτί καθ΄ήν οι ουρανοί θέλουσι παρέλθει με συριγμόν, στοιχεία δε πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθεί και η γη και τα έν αυτή έργα θέλουσι κατακαή. Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να είσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν, προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Θεού, καθ΄ ήν οι ουρανοί πυρούμενοι θέλουσι διαλυθή και στοιχεία πυρακτούμενα θέλουσι χωνευθή; Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ κα 1
Και είδον ουρανόν νέον και γην νέαν διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ α 7 – 8
Ιδού, έρχεται μετά των νεφελών και θέλει ιδεί αυτόν πάς οφθαλμός και εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν και θέλουσι θρηνήσει επ΄ αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης, ναι, αμήν. Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος, λέγει ο Κύριος, ο Ών και ο Ήν και ο Ερχόμενος, ο Παντοκράτωρ.
ΜΑΤΘΑΙΟΝ κδ 36 και 44
Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει. Ουδέ οι άγγελοι των ουρανών ειμή ο Πατήρ μου μόνος. Δια τούτο και σεις γίνεσθε έτοιμοι διότι καθήν ώρα δεν στοχάζεσθε έρχεται ο Υιός του ανθρώπου.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΝΤΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ

Όλες οι προτεσταντικές ομάδες, κατηγορούν τους Ορθόδοξους ιερείς και επισκόπους που δεν παντρεύονται, παρερμηνεύοντας το εδάφιο
Α΄ Τιμόθεον γ 1
Πιστός ο λόγος, εάν τις ορέγηται επισκοπήν καλόν έργον επιθυμεί πρέπει λοιπόν ο επίσκοπος να είναι άμεμπτος μιας γυναικός ανήρ, άγρυπνος, σώφρων, κόσμιος φιλόξενος, διδακτικός, ουχί μέθυσος, ουχί πλήκτης, ουχί αισχροκερδής αλλ΄ επιεικής άμαχος, αφιλάργυρος, κυβερνών καλώς τον εαυτού οίκον, έχων τα τέκνα αυτού εις υποταγήν μετά πάσης σεμνότητος κλπ
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Σ΄ αυτό το εδάφιο ο Παύλος δεν λέγει ότι πρέπει υποχρεωτικά να είναι παντρεμένος και με παιδιά ο επίσκοπος, αλλά το αφήνει στην δικιά του θέληση, όπως θα δούμε παρακάτω:
Α΄ Κορινθίους ζ 1
Περί δε των όσων μοι εγράψατε καλόν είναι εις τον άνθρωπον να μη αγγίζει εις γυναίκα.
Α΄ Κορινθίους ζ 8
Λέγω δε προς τους αγάμους και προς τας χήρας καλόν είναι εις αυτούς εάν μείνωσιν καθώς και εγώ.
Α΄ Κορινθίους ζ 38
Ώστε και όστις υπανδρεύεται πράττει καλώς αλλά ο μη υπανδρευόμενοε πράττει καλύτερα.
Ματθαίον ιθ 11
Ο δε είπε προς αυτούς. Δεν δύνανται πάντες να δεχθώσιν τον λόγον τούτον αλλ΄ εις όσους είναι δεδομένον διότι είναι ευνούχοι οίτινες εκ κοιλίας μητρός εγεννήθησαν ούτω και είναι ευνούχοι οίτινες ευνουχίσθησαν υπό των ανθρώπων και είναι ευνούχοι οίτινες ευνούχισαν εαυτούς δια την βασιλείαν των ουρανών όστις δύναται να δεχθεί τούτο ας τοδεχθεί .
Αποκάλυψη ιδ 3
Και έψαλλον ως ωδήν νέαν ενώπιον του θρόνου και ενώπιον των τεσσάτων ζώων και των πρεσβυτέρων και ουδείς ηδύνατο να μάθει την ωδήν ειμή αι εκατόν τεσσαράκοντα τέσσερις χιλιάδες οι ηγορασμένοι από της γης. Ούτοι είναι οι μη μολυσθέντες με γυναίκας διότι παρθένοι είναι ούτοι, είναι οι ακολουθούντες το Αρνίον όπου αν υπάγει.
Α΄ Κορινθίους ζ 8
Λέγω δε προς τους αγάμους και προς τας χήρας καλόν είναι εις αυτούς εάν μείνωσι καθώς και εγώ. Αλλ΄ εάν δεν εγκρατεύονται ας νυμφευφθώσι διότι καλύτερον είναι να νυμφευθώσι παρά να εξάπτονται.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Ώστε και όστις παντρεύεται πράττει καλώς αλλά αυτός που δεν παντρεύεται, πράττει καλύτερα.

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Υπάρχουν στην Αγία Γραφή πολλά σημεία που αναφέρουν του λόγου το αληθές.
1. Ματθαίον κα 43
Δια τούτο λέγω προς ημάς ότι θέλει αφαιρεθεί αφ΄ υμών η βασιλεία του Θεού και θέλει δοθεί εις έθνος κάμνον τους καρπούς αυτής. ( αυτά είπε ο Ιησούς Χριστός στους Ισραηλίτες)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Αυτό το έθνος είναι το ελληνικό έθνος, το δικό μας έθνος, και από τους Έλληνες μεταδόθη και μεταδίδεται ο λόγος του Θεού εις πάντα τα έθνη. Αυτός είναι ο καρπός που είπε ο Ιησούς Χριστός.
2. Το 'Άγιο Ευαγγέλιο, οι Πράξεις των Αποστόλων, και η Αποκάλυψη του Ιωάννη στην Πάτμο, γράφτηκαν στην ελληνική γλώσσα, και η Παλαιά Διαθήκη, στα ελληνικά μεταφράσθηκε από τους 70.
3.Το Άγιο Φως, μόνο σε Ορθόδοξο Πατριάρχη, παραδίδεται από το Θεό, κάθε Μεγάλο Σάββατο.
4. Οι 7 Άγγελοι που αναφέρονται στην Αποκάλυψη, ήταν Ορθόδοξοι Επίσκοποι και εις εξ αυτών ο Πολύκαρπος διετέλεσε Επίσκοπος Σμύρνης 69-89 μΧ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι η πραγματική και αληθινή Εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός και είπε "Και πύλαι Άδου ου κατεσχίσουσιν αυτής." (Ματθαίον ις 18) Γι αυτό 2000 χρόνια, παραμένει Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και θα παραμένει έως της συντελείας του αιώνος, ενώ οι άλλες διαιρούνται και υποδιαιρούνται διότι δεν έχουν την ευλογία του Θεού.

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ

ΤΟ ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ
Κάθε Μεγάλο Σάββατο το μεσημέρι στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα επαναλαμβάνεται το ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ που συγκλονίζει, συγκινεί, αγαλλιάζει, σκορπίζει χαρά και πίστη σε όσους έχουν την τιμή και ευλογία να παρευρίσκονται στην ιεροτελεστία του Αγίου Φωτός.
Απευθύνομαι σε όλα τα έθνη του κόσμου γνωρίζοντας ότι είμαι ένας αμαρτωλός άνθρωπος ο οποίος προσπαθεί να βελτιώσει την ζωή του μέσα από την πίστη. Ο Πανάγαθος Θεός αξίωσε και εμένα, τον πιο ανάξιο άνθρωπο αυτού του κόσμου, να δω και να αγγίξω το 'Αγιο Φως Του. Αισθάνομαι υποχρεωμένος να περιγράψω με απλότητα και ευλάβεια αυτό το συγκλονιστικό θαύμα, ώστε να το μάθουν όσοι δεν το γνωρίζουν ευχόμενος συγχρόνως να μπορέσουν κάποτε να το δούνε από κοντά.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ
1. ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ: Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί πριν από την τελετή του Αγίου Φωτός γίνεται πρώτα ένας σχολαστικότατος έλεγχος του Παναγίου Τάφου και αμέσως μετά τον σφραγίζουν με το μελισσοκέρι που είχε ετοιμαστεί το πρωί. Ο έλεγχος γίνεται για να διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει οτιδήποτε μέσα στον Πανάγιο Τάφο το οποίο θα μπορούσε να προκαλέσει φωτιά. Αφού σφραγιστεί ο Πανάγιος Τάφος με το μελισσοκέρι οι αρχές τοποθετούν πάνω στο κερί τις σφραγίδες τους.
Μεγάλο ενδιαφέρον για τον έλεγχο δείχνουν και όλα τα άλλα δόγματα τα οποία με διάφορους τρόπους και πιέσεις έχουν από παλιά αποκτήσει δικαιώματα στον Πανάγιο Τάφο. Το ενδιαφέρον αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Αν τύχει κάποια χρονιά να μη βγάλει το 'Αγιο Φως ο Ορθόδοξος Πατριάρχης τότε θα αναλάβουν το προβάδισμα της τελετής του Αγίου Φωτός άλλοι. Ο έλεγχος αρχίζει στις 10 το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου και τελειώνει στις 11. 'Οσο γίνεται ο έλεγχος Ορθόδοξοι 'Αραβες νέοι διαδηλώνουν μέσα στον Ιερό Ναό υπέρ των ορθοδόξων δικαιωμάτων. Πρέπει να σημειωθεί ότι τον σχολαστικό έλεγχο του Παναγίου Τάφου παρακολουθούν εκπρόσωποι των Αρμενίων και άλλων δογμάτων.
2. Η ΤΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ:
Η τελετή του Αγίου Φωτός γίνεται στις 12 η ώρα το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου και αποτελείται από τρία στάδια: α. Την Λιτανεία, β. Την είσοδο του Πατριάρχη στον Πανάγιο Τάφο και γ. Τις προσευχές του Πατριάρχη για να βγει το 'Αγιο Φως. Σύμφωνα λοιπόν με την παράδοση, το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου ο Ορθόδοξος Πατριάρχης με την συνοδεία του - αρχιερείς, ιερείς και διακόνους- αλλά και τον Αρμένιο Πατριάρχη μπαίνει στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως, ενώ οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα. Πριν από την είσοδο του Πατριάρχη ο Σκευοφύλακας του Πανίερου Ναού φέρει την ακοίμητο κανδήλα, σβηστή εκείνη την ημέρα, για να αναφτεί με το 'Αγιο Φως. Από την εσωτερική είσοδο του Ναού του Αποστόλου Ιακώβου μπαίνει ο Πατριάρχης στο Ιερό Βήμα του Καθολικού και κάθεται στον πατριαρχικό θρόνο. Από αυτό το σημείο περνάνε και ασπάζονται το χέρι του Πατριάρχη οι εκπρόσωποι των Αρμενίων, των Αράβων, των Κοπτών και άλλων για να τους δοθεί το 'Αγιο Φως. Σύμφωνα με τα προνόμια αν δεν ασπαστούν το χέρι του Ορθόδοξου Πατριάρχη δεν έχουν το δικαίωμα να λάβουν το 'Αγιο Φως από τα χέρια του. Αμέσως μετά αρχίζει η Ιερή Λιτανεία η οποία περιφέρεται τρεις φορές γύρω από τον Πανάγιο Τάφο και μετά ο Πατριάρχης σταματάει μπροστά στον Πανάγιο Τάφο όπου βρίσκονται και οι επίσημοι. Μετά την Λιτανεία αποσφραγίζεται ο Πανάγιος Τάφος και ο Πατριάρχης βγάζει την αρχιερατική στολή του και μένει μόνο με το λευκό στιχάριο. Κατόπιν ο διοικητής της Ιερουσαλήμ και ο αστυνομικός διευθυντής ελέγχουν σχολαστικά τον Μακαριότατο Πατριάρχη μπροστά σε όλους ώστε να διαπιστωθεί ότι δεν έχει τίποτα μαζί του το οποίο μπορεί να μεταδώσει φως. Μετά τον έλεγχο ο Μακαριότατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων λαμβάνει τους σβηστούς πυρσούς και εισέρχεται μαζί με τον Δραγουμάνο των Αρμενίων στο Ιερό Κουβούκλιο. 'Ολα τα κανδήλια είναι σβηστά και τίποτα δεν είναι αναμμένο στον Ιερό Ναό αλλά και στον Πανάγιο Τάφο.
3. ΠΩΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ:
Μέσα στον Πανάγιο Τάφο ο Πατριάρχης γονατιστός κάνει αρχιερατική προσευχή διαβάζοντας και ειδικές ευχές παρακαλώντας τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να στείλει το 'Αγιο Φως του ως δώρο αγιασμού για τους ανθρώπους. Και μέσα στην απόλυτο ησυχία κατά την ώρα που προσεύχεται ο Πατριάρχης ακούγεται ένας συριγμός και σχεδόν ταυτόχρονα γαλαζόλευκες αστραπές του Αγίου Φωτός διαπερνούν από παντού, λες και ανάβουν εκατομμύρια φωτογραφικά φλας και τα κανδήλια ανάβουν μόνα τους. Μέσα στο Πανάγιο Τάφο οι πυρσοί που κρατάει προσευχόμενος ο Πατριάρχης και αυτοί ανάβουν μόνοι τους από το 'Αγιο Φως. Ταυτόχρονα το πλήθος ξεσπάει σε ζητωκραυγές ενώ δάκρυα χαράς και πίστης τρέχουν από τα μάτια του κόσμου. Το 'Αγιο Φως για μερικά λεπτά της ώρας δεν έχει τις ιδιότητες τις φωτιάς. Αυτό συμβαίνει τα πρώτα λεπτά της ώρας, όταν βγαίνει από τον Πανάγιο Τάφο ο Πατριάρχης και δίνει το 'Αγιο Φως στους πιστούς. Μπορεί οποιοσδήποτε να αγγίζει την φλόγα 33 κεριών και να μην καίγεται! Μετά από πάροδο 33 λεπτών περίπου η φλόγα είναι κανονική.
ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ
Μόνο ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης έχει το προνόμιο και την εξουσία να βγάζει το 'Αγιο Φως. Κατά καιρούς έχουν γίνει απόπειρες και από άλλα δόγματα να βγάλουν το 'Αγιο Φως αλλά αυτό στάθηκε αδύνατον. Για παράδειγμα το 1549μ.Χ. σύμφωνα πάντα με ιστορικές καταγραφές, οι Αρμένιοι δωροδόκησαν τον σουλτάνο Μουράτ για να τους δώσει την άδεια να εισέλθουν στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως και να βγάλουν αυτοί από τον Πανάγιο Τάφο το 'Αγιο Φως. Πράγματι ο σουλτάνος τους έδωσε την άδεια και οι Αρμένιοι μπήκαν μέσα στον Ναό και τον κλείδωσαν. Γεμάτος απελπισία ο Ορθόδοξος Πατριάρχης όταν είδε τους Αρμένιους να βρίσκονται μέσα στον Πανάγιο Τάφο, γονάτισε έξω στην είσοδο του Ναού κοντά σε μία από τις κολόνες. Ξαφνικά η κολόνα σχίστηκε και βγήκε το 'Αγιο Φως ανάβοντας τις λαμπάδες του Πατριάρχη. Ο Αγαρηνός Εμίρης παρακολουθούσε τα γεγονότα από τον μιναρέ του τζαμίου που βρίσκονταν απέναντι από τον Ναό. Μόλις είδε τα γεγονότα φώναξε «Μεγάλη η πίστη των Χριστιανών! 'Ενας είναι ο αληθινός Θεός, ο Θεός των Χριστιανών. Πιστεύω στον Αναστάντα εκ νεκρών Χριστόν. Τον προσκυνώ ως Θεό μου». Μετά από αυτή την ομολογία του πήδησε από τον μιναρέ. Κατά την πτώση του όμως δεν έπαθε τίποτα. Τότε οι μουσουλμάνοι τον έπιασαν και τον αποκεφάλισαν. Το άγιο λείψανο του φυλάσσεται μέχρι και σήμερα στην Ιερά Μονή της Μεγάλης Παναγίας των Ιεροσολύμων. Το 'Αγιο Φως συμβολίζει αλλά και υπενθυμίζει με θαυματουργικό τρόπο την Ανάσταση του Χριστού. Είναι ένα Θεόσταλτο θαύμα δια μέσου των αιώνων από το Φως του κόσμου, που είναι ο Χριστός, για τον κόσμο. Η επιστήμη δεν έχει την δυνατότητα να εξηγήσει αυτό το μεγάλο θαύμα και αυτή την φορά προς τιμή της δεν ετόλμησε να αποφανθεί ούτε θεωρητικά. Σε ένα αληθινό θαύμα άλλωστε πως να αποφανθεί η επιστήμη; Πολλοί βλέπουν κάθε έτος το 'Αγιο Φως και αισθάνονται την παρουσία του Θεού ανάμεσά τους. Αυτό ακριβώς το 'Αγιο Φως να φωτίζει όλη την ανθρωπότητα για ένα καλύτερο αύριο.
Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΟΥ
Το Πάσχα του 1994 παρακολούθησα από κοντά την τελετή του Αγίου Φωτός και μάλιστα κατέγραψα τα γεγονότα με την ερασιτεχνική μου κάμερα. Είδα το Αγιο Φως να διασχίζει όλα τα μέρη του Πανίερου Ναού της Αναστάσεως, ενώ μια μπάλα φωτός διέσχισε το πλήθος και πήγε και άναψε την λαμπάδα ενός ηλικιωμένου ανθρώπου.
'Αγγιξα την φλόγα του Αγίου Φωτός, περιέλουσα το πρόσωπό μου και δεν κάηκα. Μια απέραντη γαλήνη κόσμησε την ψυχή μου και παράλληλα αισθάνθηκα ένα είδος αναπτέρωσης των δυνάμεών μου. Το θαυμαστό γεγονός του 1547 μετά Χριστόν Μια ακόμη απόδειξη της αυθεντικότητας της Ορθοδοξίας Αυτή η κολώνα της εισόδου του Ναού της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα, παραμένει σιωπηλός αλλά εύγλωττος μάρτυρας του μεγάλου θαύματος.
Πρόκειται για το θαυμαστό γεγονός που συνέβη την εποχή που οι Άραβες κατέλαβαν τα Ιεροσόλυμα (1547 μ.Χ.) και τους Αγίους Τόπους. Την εποχή που τούρκος διοικητής ήταν ο Μουράτ IV και πατριάρχης Ιεροσολύμων ο Σοφρώνιος Β΄. Τότε οι Αρμένιοι αιρετικοί, που από χρόνια έψαχναν ευκαιρία να "βάλουν χέρι" στα Ιερά προσκυνήματα και μάλιστα στον Πανάγιο Τάφο και να "βγάλουν" αυτοί το Άγιο Φως, δωροδόκησαν τον τούρκο διοικητή να δώσει διαταγή να παραμείνουν οι Ορθόδοξοι εκτός ναού το Μ.Σάββατο κατά την τελετή αφής του Αγίου Φωτός! Και το πέτυχαν... Αυτό έφερε μεγάλη λύπη στους Ορθοδόξους που συνέρρευσαν από όλα τα μέρη του κόσμου για να προσκυνήσουν και να δουν το γεγονός. Όλοι περίμεναν έξω από το Ναό και προσευχόταν με θέρμη στο Θεό να τους δώσει το Άγιο Φως και να δώσει διέξοδο στην κρίση. Την ίδια στιγμή ο μουεζίνης από το διπλανό μιναρέ παρακολουθούσε με περιέργεια την εξέλιξη των πραγμάτων. Όταν λοιπόν οι Ορθόδοξοι με τον Πατριάρχη προσευχόταν έξω από το Ναό, το πρωί εκείνο του Μ. Σαββάτου του 1547, το Άγιο Φως ξεπήδησε από την κολώνα της εισόδου όπου στεκόταν και από τότε η κολώνα είναι ανοιγμένη και καπνισμένη! Έτσι οι Ορθόδοξοι άναψαν τις λαμπάδες τους, ενώ οι Αρμένιοι έφυγαν ντροπιασμένοι και δεν τόλμησαν έκτοτε να αξιώσουν το προνόμιο αυτό. Ο μουσουλμάνος μουεζίνης που είδε το θαύμα μπροστά στα μάτια τόσων ανθρώπων, πήδησε από τη χαρά του από το μιναρέ και ομολόγησε πίστη στο Θεό των Χριστιανών. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μαθευτεί το γεγονός μεταξύ των μουσουλμάνων που το θεώρησαν προδοσία της δικής του πίστης και όρμησαν και τον αποκεφάλισαν. Αυτό ορίζει εξ άλλου ο ισλαμικός νόμος! Έτσι έγινε και μάρτυρας της πίστεως και οι χριστιανοί περιμάζεψαν το λείψανό του που σώζεται μέχρι σήμερα στην Ιερά Μονή Μεγάλης Παναγίας.


Ε Π Ι Λ Ο Γ Ο Σ

Όπως βλέπουμε κύριοι αυτό το βιβλίο σας, προσπαθεί να κακοποιήσει, να διαστρεβλώσει και να διαψεύσει τον αληθινό λόγο του Θεού.
Γι αυτό σας παρακαλώ εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να φροντίσετε για την απόσυρση του εν λόγω βιβλίου και να το καταργήσετε.

Δεν θέλω να πιστεύω ότι είστε από τους ανθρώπους που αναφέρει ο Παύλος
Στην β΄ Θεσσαλονικείς β 11
Και δια τούτο θέλει πέμψει επ΄ αυτούς ο Θεός ενέργεια πλάνης ώστε να πιστεύσωσιν εις το ψεύδος, δια να κατακριθώσιν πάντες οι μη πιστεύσαντες εις την αλήθειαν.
ΚΑΛΗ ΦΩΤΙΣΗ


ΠΡΟΣΕΥΧΗ
ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ
Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργείας, φιλαρχίας και αργολογίας μη μοι δώς, πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης χάρισαί μοι τω σω δούλω,
Ναι Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων
Αμήν.